* Από τον Βασίλη Παπαϊωάννου
Σήμερα, με την κοινωνική και οικονομική κατάσταση που βιώνουμε στη χώρα μας, το τοπίο που έχει διαμορφωθεί σχετικά με το franchising διέπεται από 3 βασικά στοιχεία:
* Οι πρόσφατες εξελίξεις έχουν οδηγήσει περίπου το 20% των Ελλήνων στην ανεργία. Πολλοί από αυτούς, έχουν μάθει στην επαγγελματική τους ζωή να σκέφτονται και να ενεργούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Ως αποτέλεσμα, η μετάβαση από μια σταθερή και γνώριμη καθημερινότητα στο αβέβαιο περιβάλλον της ανεργίας, πέρα από τις δυσάρεστες κοινωνικοοικονομικές συνέπειες που προκαλεί, δημιουργεί και ένα τεράστιο αδιέξοδο το οποίο προκύπτει, εύλογα, από το ερώτημα: «Αυτό έχω μάθει να κάνω στη ζωή μου. Τώρα, τι μπορώ να κάνω;». Το επιχειρείν μέσω franchising μπορεί να δώσει λύση σε αυτό το αδιέξοδο, εξ ου και το περίπου ένα εκατομμύριο των Ελλήνων που διερευνούν το franchising ως λύση σήμερα.
* Οι προσδοκίες των ενδιαφερομένων, δικαιολογημένα πλέον, δεν αποβλέπουν σε υπέρμετρες αποδόσεις. Αντιλαμβάνονται όμως ότι μέσω του franchising τους δίνεται μια δυνατότητα να δημιουργήσουν τη δική τους επιχείρηση και ακόμα να πραγματοποιήσουν όνειρα που είχαν αναβάλλει κατά το παρελθόν-ίσως λόγω της σταθερότητας που υπόσχονταν το κρατικοδίαιτο πολιτικό σύστημα-με στόχο όχι τον εύκολο και άμεσο πλουτισμό αλλά τη δημιουργία μιας θέσης εργασίας και ενός ικανοποιητικού εισοδήματος.
* Η μικρομεσαία τάξη, αυτή στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των ενδιαφερομένων, από τη μία διαθέτει την οικονομική δύναμη να επιχειρήσει μέσω franchise, από την άλλη, όμως, δεν έχει εμπιστοσύνη στην αγορά και γι’ αυτό το λόγο αναβάλλει την απόφαση να δραστηριοποιηθεί μέσω franchise και παράλληλα διερευνά τις επιλογές της να διασφαλίσει τις αποταμιεύσεις της, ενδεχομένως μεταφέροντάς τες σε τράπεζες εκτός Ελλάδος, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει εάν αυτή η κίνηση θα διασφαλίσει μελλοντικά την αξία τους.
Η αγορά, αν και σε ύφεση, παραμένει ζωντανή. Παρατηρούνται πολλά λουκέτα σε εμπορικούς δρόμους, παρατηρείται όμως ότι καλά και επώνυμα καταστήματα franchise-και όχι μόνο- διατηρούνται ανοιχτά. Τα χαμηλότερα ενοίκια σε συνδυασμό με μια γενικότερη πολιτική συμπίεσης των εξόδων έχουν μειώσει το λειτουργικό κόστος, γεγονός που μεταφράζεται σε καλύτερες τιμές όχι μόνο για τον καταναλωτή, αλλά και για τον έμπορο, με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί το μεικτό περιθώριο και το ποσοστό κερδοφορίας, επί χαμηλότερου φυσικά κύκλου εργασιών και μείωση των κερδών, η οποία όμως εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα και ένα καλό εισόδημα.
Εν κατακλείδι, το επιχειρείν πάντοτε αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί ρίσκο. Όπως ρίσκο αποτελεί σήμερα και η στάση αναμονής των εξελίξεων, η αναβλητικότητα και η παθητική στάση με την προσδοκία ότι κάτι «μαγικό» θα συμβεί και θα μας απαλλάξει από τη δυσάρεστη κατάσταση που βιώνουμε, ενώ στο μεταξύ οι αποταμιεύσεις μας θα ελαττώνονται. Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι το εξής: «Επιχειρείν! Τώρα ή...;».
* Ο Βασίλης Παπαϊωάννου είναι γενικός διευθυντής, FBS – Franchise Business Services, Λάρισα.
