Το άρθρο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλου στην «Καθημερινή της Κυριακής», είναι το ακόλουθο:
Θα αρχίσω από τα χιλιοειπωμένα και χιλιοσυζητημένα. Οτι βρισκόμεθα δηλαδή προ ενός βαράθρου οικονομικού, και όχι μόνον, έτοιμου να μας δεχθεί και να μας εξαφανίσει ως λαό τουλάχιστον για δέκα και περισσότερα χρόνια. Συνταγές σωτηρίας υποστηρίζονται από διάφορες και διαφορετικές πλευρές, αλλά καμία δεν θέτει ως υπέρτερο στόχο την προβολή του εθνικού συμφέροντος έναντι του κομματικού. Αντιθέτως.
Προ ολίγων ημερών οι αρχηγοί των κομμάτων, πλην αυτών της Αριστεράς, συνεφώνησαν να στηρίξουν μια κυβέρνηση υπό τον κ. Παπαδήμο, χωρίς όλοι εξ αυτών να γνωρίζουν αν συμπολιτεύονται ή αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση. Συμφώνησαν όμως να διεξαχθούν οι εκλογές τον προσεχή Φεβρουάριο και προσδιόρισαν συγχρόνως τη σύνθεση της κυβέρνησης, υποδεικνύοντας ως υπουργούς τα κομματικά τους στελέχη, χωρίς να έχει κανένα λόγο γι’ αυτή τη σύνθεση ο κ. πρωθυπουργός!
Οι εκλογές αυτές συνιστούν μια από τις συνταγές που δήθεν ωφελούν το συμφέρον της χώρας, ενώ οι πάντες καταλαβαίνουν ότι κάθε άλλο παρά το εξυπηρετούν.
Τα επιχειρήματα που προβάλλονται υπέρ της διεξαγωγής των εκλογών, είναι για τη Ν.Δ. η απειλούμενη κατ’ αυτήν κοινωνική αναταραχή, αν δεν διεξαχθούν εκλογές. Ολοι φοβούμεθα την κοινωνική αναταραχή, όχι την κατά παραγγελίαν καθημερινώς επιδιωκόμενη αλλά την πραγματική, λόγω της κατάντιας στην οποία έχουν περιέλθει «αγανακτισμένοι» και μη. Οταν ένας οικογενειάρχης διαπιστώνει ότι τα έσοδά του δεν επαρκούν πλέον για τη συντήρηση της οικογένειάς του, εύκολα μεταβάλλεται σε οργισμένο διαδηλωτή. Είναι δε άξια θαυμασμού και επαίνου η συγκράτηση που επιδεικνύουν μισθωτοί και συνταξιούχοι έναντι των μέτρων φορολογίας που σχεδιάζονται πρόχειρα και πλήττουν τα μεσαία και κυρίως τα χαμηλά και πολύ χαμηλά εισοδήματα.
Τα δε αριστερά κόμματα, όσα εκφράζονται υπέρ των εκλογών, ψελλίζουν περί ανάγκης εκφράσεως της λαϊκής θελήσεως, χωρίς αυτή να έχει διατυπώσει σχετική επιθυμία και το κυριότερο γιατί δεν είμεθα σε συνηθισμένες συνθήκες αλλά ζούμε κάτω από ειδικές περιστάσεις που δεν συνηγορούν για τις εκλογές, οι οποίες θα βλάψουν τα συμφέροντα της χώρας. Ο κ. Παπανδρέου σε μια τελευταία ομιλία του, δήλωσε ότι δεν ωφελούν οι εκλογές. Θα ήταν πολύ σημαντικό να διαφωνεί ο ένας εκ των δύο αρχηγών με τις συμφωνηθείσες μεταξύ τους εκλογές, αν δεν το έλεγε για σκοπούς προφανούς ιδιοτέλειας. Διότι δεν έχει αποφασισθεί ούτε η διαδικασία εκλογής νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, αν χρειασθεί νέος αρχηγός και δεν ηγηθεί αυτός του εκλογικού αγώνος, πράγμα που θα έχει σαν συνέπεια ενδεχομένως τη διάσπαση του κινήματος.
Οι δεινές περιστάσεις υπό τις οποίες διαβιούμε, με οδηγούν στην πεποίθηση ότι δεν χρειαζόμεθα εκλογές, αλλά μια κυβέρνηση με ικανότητες και γνώση που θα εργασθεί για να βγάλει τη χώρα έξω από τους κινδύνους τους οποίους διατρέχει. Μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό που διαθέτει αυτά τα προσόντα, με κύρος και γνωριμίες στο εξωτερικό αλλά και ακέραιο το δικαίωμα κατά το Σύνταγμα να διορίζει και να παύει τους υπουργούς.
Και τον έχομε. Εννοώ τον κ. Παπαδήμο. Συνεπώς τα κόμματα οφείλουν να παύσουν να ζητούν εκλογές και να αναγνωρίσουν τον συγκεκριμένο χρόνο, μέχρι της συμπληρώσεως της τετραετίας από τις προηγούμενες εκλογές, κατά τον οποίον ο κ. Παπαδήμος θα εργασθεί υπέρ του συμφέροντος της χώρας ώστε να μη μας εξαναγκάσουν σε αποχώρηση από την Ευρωζώνη ή σε άλλες καταστρεπτικές εξελίξεις.
Βεβαίως ο κ. Παπαδήμος θα χρειασθεί να του αναγνωρισθούν τα αυτονόητα δικαιώματα κάθε προέδρου κυβερνήσεως και θα καταστεί ελεγκτής της συμπεριφοράς και αποτελεσματικότητος κάθε υπουργού.
Εν κατακλείδι, οφείλουν τα κόμματα, κατά τροποποίηση της αρχικής συμφωνίας τους, να δώσουν χρόνο επαρκή σε αυτόν να διοικήσει την χώρα με την ελπίδα να τη βοηθήσει. Γράφω «με την ελπίδα» γιατί είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς από τώρα τι θα επιτύχει η κυβέρνηση, αλλά το αντίθετο, δηλαδή οι εκλογές δεν πρόκειται να ωφελήσουν αλλά θα βλάψουν με βεβαιότητα τη χώρα. Χρειαζόμαστε ηρεμία και όχι εκλογική αναταραχή, δουλειά σκληρή χάριν του τόπου, και όχι τη ραθυμία της προεκλογικής περιόδου. Ας σκεφθούν όσοι ελπίζουν να κυβερνήσουν τον τόπο αν αξίζει η σωτηρία του να γίνει ο εθνικός σκοπός της προσπάθειάς μας και όχι ποιος θα γίνει πρωθυπουργός.
