Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Αποφασιστικό ρόλο για τη διαμόρφωση του ελλαδικού πολιτικού τοπίου και την υλοποίηση της Συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου (που περιλαμβάνει τη νέα δανειακή σύμβαση) θα διαδραματίσουν οι κυοφορούμενες, επώδυνες για τις κοινωνίες και τους λαούς, εξελίξεις στην Ε.Ε. και διεθνώς, εξελίξεις που οδηγούν στη δημιουργία μίας Ευρωζώνης δύο ταχυτήτων και στην πλήρη οικονομική και πολιτική κυριαρχία του Βερολίνου.
Ο πανικός των προηγούμενων ημερών δεν έχει κοπάσει, οι διεργασίες (εμφανείς και μυστικές), τα παζάρια, οι εκβιασμοί, οι πιέσεις από όλους και προς όλους, στο πλαίσιο των δεδομένων ενδοκαπιταλιστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, αλλά και της ανοικτής συγκρούσεως ευρώ και δολαρίου, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση.
Αυτές οι εξελίξεις και οι αποφάσεις των ισχυρών της Δύσεως, δηλαδή του γαλλογερμανικού άξονα (με δεδομένο ότι η εγχώρια οικονομική και επιχειρηματική ελίτ τους ακολουθεί) θα έχουν τη σαφή αντανάκλασή τους στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην παράταση του βίου της σημερινής κυβερνήσεως, η οποία, όμως, αν κρίνει κανείς από τους μικρούς εμφυλίους που έχουν ξεσπάσει στους κόλπους της, είτε μεταξύ προσώπων, είτε μεταξύ των εταίρων που τη στηρίζουν, την ίδια στιγμή είναι εξίσου πιθανόν να μην αντέξει.
Η εκδοχή της παρατάσεως του βίου της κυβερνήσεως είναι προφανές πως (θα) αλλάζει τους σχεδιασμούς των ηγεσιών των δύο βασικών εταίρων του εγχώριου (και καταρρέοντος) δικομματισμού και αυτό για το μεν ΠΑΣΟΚ ίσως να σημαίνει ακόμη και εμπλοκή στη διαδικασία για μια ενδεχόμενη αλλαγή ηγεσίας, για δε τη ΝΔ, η οποία δηλώνει ότι επιθυμεί διακαώς τις εκλογές, αναπροσαρμογή των εκλογικών της σχεδιασμών, ενώ, την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός εμφανίζεται ανήσυχος μήπως οι ανωτέρω παράμετροι και οι «μικροί εμφύλιοι» οδηγήσουν σε περαιτέρω ναρκοθέτηση του σημερινού «τρικομματικού» σχήματος.
ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ...
Κι ενώ, εκ νέου, οι τραπεζίτες «καπέλωσαν» τους πολιτικούς, με τη συμφωνία των σημαντικότερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου να «προσφέρουν» δανειοδοτήσεις με χαμηλό επιτόκιο, τίποτε δεν έχει αποσαφηνισθεί όσον αφορά την «τελική λύση» για την κρίση χρέους στην ευρωζώνη και, ως εκ τούτου, στην Ευρώπη πλανάται ένα κακό προαίσθημα.
Σε ομιλία του στο Βερολίνο, ο Υπουργός των Εξωτερικών της Πολωνίας (η οποία προεδρεύει της Ε.Ε. το τρέχον εξάμηνο) Ράντοσλαβ Σικόρκι προειδοποίησε ότι «βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Μάλλον είμαι ο πρώτος Υπουργός των Εξωτερικών της Πολωνίας στην Ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω: Φοβάμαι τη γερμανική ισχύ λιγότερο απ’ όσο αρχίζω να φοβάμαι τη γερμανική απραξία».
Να θυμίσουμε δε ότι ο Πρόεδρος Σαρκοζί της Γαλλίας είχε πρόσφατα υπογραμμίσει ότι «αν το ευρώ ξετιναχτεί, θα ξετιναχτεί η Ευρώπη. Το ευρώ είναι η εγγύηση για την ειρήνη σε μια ήπειρο που έχει ζήσει φριχτούς πολέμους».
Είναι εμφανές ότι οι πολιτικοί στην Ευρώπη επισείουν την απειλή του ακόμη και ενός πολέμου, ώστε να υποστηριχθεί ο μελλοντικός σχεδιασμός τους, έστω κι αν γνωρίζουν ότι τέτοιες απειλές ίσως να ακούγονται αφύσικες στις νεώτερες γενιές, που μεγάλωσαν στην πλούσια και ειρηνική γηραιά Ήπειρο και δεν γνωρίζουν τίποτα για το Μεσοπόλεμο, την εποχή του Μεγάλου Κραχ και τα όσα αρνητικά για τις δημοκρατίες και τους λαούς ακολούθησαν.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΣΤΑ ΔΥΟ...
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι το σχέδιο για μια «Νέα Ευρώπη», που επεξεργάζεται ο γαλλογερμανικός άξονας (και το οποίο προφανώς γνωρίζει ο αμερικανικός παράγων) θα αλλάξει την Ευρώπη που ξέρουμε.
Θα προβλέπονται κράτη που θα ονομάζονται «υγιείς χώρες» και θα αποτελούν το νέο κέντρο αποφάσεων και διοικήσεως της γηραιάς Ηπείρου, όσα δε από τα υπόλοιπα κράτη θελήσουν να ακολουθήσουν την εν λόγω ομάδα των «υγιών χωρών» θα πρέπει πρώτα να αποδεχτούν αυστηρά κριτήρια για το δημόσιο χρέος τους και έλεγχο, μέχρι και τη συνδιαμόρφωση του προϋπολογισμού τους, γεγονός που, σε τελική ανάλυση, θα σημάνει περαιτέρω εκχώρηση της εθνικής τους κυριαρχίας.
Βεβαίως, αν και εφόσον το εν λόγω σχέδιο υιοθετηθεί και επικυρωθεί (ήδη ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ εξέφρασε την αντίθεσή του, ενώ υπάρχουν φόβοι ότι θα εγερθούν εθνικιστικά, αντιγερμανικά, αντανακλαστικά) από την επόμενη Σύνοδο Κορυφής (στα τέλη της εβδομάδος) τότε πιθανόν να ανοίξει ο δρόμος ώστε αφενός η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να μπορεί να αγοράζει μαζικά ομόλογα των κρατών της ζώνης του ευρώ (και έτσι να κρατά χαμηλά τα επιτόκια δανεισμού τους) αφετέρου δε να εκδοθεί το περιβόητο ευρωομόλογο.
ΠΗΡΑΜΕ ΤΗΝ 6η ΔΟΣΗ ΑΛΛΑ...
Στο μεταξύ, η Ελλάδα, μετά το «συμβιβασμό» του Α. Σαμαρά (με την έγγραφη διαβεβαίωση που έστειλε) πέτυχε την αποδέσμευση της 6ης δόσεως, των 8 δισ. ευρώ, από τα πρώτα δάνεια, πλην, όμως, υπο το φως των κυοφορούμενων εξελίξεων στην ΕΕ και διεθνώς, η «επόμενη μέρα» κάθε άλλο παρά ρόδινη φαντάζει.
Τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα από κάθε άλλη φορά, καθώς το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι μεγαλύτερο από ποτέ και ο μεγάλος φόβος των δανειστών είναι μήπως ανασταλεί το πρόγραμμα των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων και δεν προχωρήσουν τα βάρβαρα μέτρα λιτότητας, που έχουν, ήδη, τσακίσει μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα.
Το γεγονός ότι από τα 130 δισ. ευρώ του νέου πακέτου δανείων, περισσότερα από τα μισά, δηλαδή 80 δισ. ευρώ, (υποτίθεται ότι) θα δοθούν προκαταβολικά, εκτιμάται από τους δανειστές ότι θα αποδυναμώσει τα μέσα πιέσεως που διαθέτει η Ευρωζώνη έναντι της Ελλάδος.
Συνεπώς αυτό που επιμένουν να ζητούν είναι η συνεχής εφαρμογή του Μνημονίου (το οποίο, όπως τονίζουν, το μεν ΠΑΣΟΚ απέτυχε να εφαρμόσει, η δε ΝΔ θέλει να το τροποποιήσει) και ως εκ τούτου ευνοούν (και πιέζουν προς τούτο) τη μετάθεση του χρόνου των εκλογών και την παράταση του βίου της κυβερνήσεως Παπαδήμου.
Υπενθυμίζεται ότι στην επίσκεψή του στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Λουξεμβούργο και τις επόμενες ημέρες γραπτώς, ο Λουκάς Παπαδήμος διαβεβαίωσε ότι θα εφαρμόσει μέτρα και «μεταρρυθμίσεις» με στόχο να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, να υποστηρίξει την οικονομική ανάπτυξη και να ανακόψει την προέλαση της ανεργίας, είναι δε προφανές ότι αυτές τις διαβεβαιώσεις δεν τις έδωσε ένας πολιτικός (που μετρά και το πολιτικό κόστος) αλλά ένας τραπεζίτης (τεχνοκράτης) ο οποίος θεωρείται εκλεκτός των κέντρων αποφάσεων και ισχύος στην ΕΕ.
Με βάση δε τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στην ευρωπαϊκή Ήπειρο, δεδομένα τα οποία ασπάζεται και η εγχώρια επιχειρηματική και εκδοτική ελίτ, ήδη πολλά ΜΜΕ διαμορφώνουν κλίμα υπέρ της παρατάσεως του βίου της παρούσης κυβερνήσεως, ενώ υπάρχει επεξεργασία σεναρίων ώστε να προχωρήσει το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές με υποψήφιο πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο.
Άλλωστε, ο σημερινός πρωθυπουργός, από την πρώτη στιγμή της αναλήψεως των καθηκόντων του, ως ένας εκ των αρχιτεκτόνων του ευρώ, έσπευσε να προβάλει προς την κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις, το δίλημμα «εντός ή εκτός της ευρωζώνης» και τώρα, με βάση τα νέα διαμορφούμενα δεδομένα, η λύση Παπαδήμου φαίνεται ότι προκρίνεται, ώστε η Ελλάδα, έστω και χωρίς να έχει τις δυνατότητες, να «συρθεί» στο σκληρό πυρήνα του νέου ευρωπαϊκού σχήματος, γιατί αλλιώς θα μείνει εκτός και μάλιστα σε ένα διεθνές περιβάλλον απολύτως εχθρικό για χώρες με τα δικά μας οικονομικά στοιχεία.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΕΠΙΛΟΓΩΝ
Οι εξελίξεις που σημειώνονται και δημιουργούν νέα δεδομένα, πιθανώς θα υποχρεώσουν τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου σε αναθεώρηση των τακτικών και στρατηγικών τους επιλογών, ίσως δε (σε συνδυασμό και με άλλα δεδομένα που έχει υπόψη του ο Γ. Α. Παπανδρέου και αφορούν στους δικούς του προσωπικούς σχεδιασμούς) να οδηγήσουν σε αναστολή των διεργασιών διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ.
Μέχρι στιγμής, εκλογές ζητούν το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Φώτης Κουβέλης, εκλογές λέει ότι θέλει ο αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, αλλά ουδείς άλλος τις επιθυμεί ή τις επιδιώκει: Ούτε οι δανειστές, ούτε ο γαλλογερμανικός άξονας, ούτε η εγχώρια επιχειρηματική και εκδοτική ελίτ, ούτε το ΠΑΣΟΚ (που έχει βουλιάξει δημοσκοπικά) ούτε προφανώς οι επίδοξοι διάδοχοι του Γ. Α. Παπανδρέου, ούτε ο ΛΑΟΣ (που μπήκε πια στην κεντρική πολιτική σκηνή ως ισότιμος εταίρος) ούτε η κ. Μπακογιάννη, η οποία ευελπιστεί ότι θα ωφεληθεί από την κυβερνητική φθορά της ΝΔ.
Ειδικότερα στο ΠΑΣΟΚ, ενώ συνεχίζονται οι διεργασίες και οι ζυμώσεις για τη διαδοχή (ενίοτε και με επιθετικό τρόπο, αν κρίνει κανείς από την επιστολή 6 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που ζητούν λύση πριν τις εκλογές) ο Γιώργος Α. Παπανδρέου δεν έχει ξεκαθαρίσει δημοσίως τι θέλει να κάνει, ο δε δισταγμός του έχει σχέση αφενός μεν με τη δική του προσωπική στρατηγική, αφετέρου δε με το Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος φοβάται ότι ένας εμφύλιος στο ΠΑΣΟΚ θα έχει άμεση αντανάκλαση στην κυβέρνησή του και το βίο της.
Πληροφορίες στον Τύπο αναφέρουν ότι ο Λουκάς Παπαδήμος θα προτιμούσε οι όποιες (αν και εφόσον υπάρξουν) διαδικασίες διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ να ξεκινούσαν κάποια στιγμή τον Ιανουάριο, ώστε να βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο η εφαρμογή των ευρωπαϊκών συμφωνιών και να έχει προχωρήσει το περιβόητο PSI.
Σε ό,τι αφορά τον Γ.Α. Παπανδρέου γράφτηκε ότι σκοπεύει να διεκδικήσει εντός του 2012 την επανεκλογή του στην ηγεσία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ή την ηγεσία του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος) και ως εκ τούτου θα πρέπει να βρίσκεται στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κατά την ημερομηνία των σχετικών αρχαιρεσιών.
Σε σχετικό δε ρεπορτάζ στο «Βήμα» αναφέρεται ότι «εφόσον οι πολιτικοοικονομικές εξελίξεις αποδειχθούν απαγορευτικές για εσωκοµµατικές αντιπαραθέσεις, το ΠΑΣΟΚ (μπορεί) να µην προχωρήσει σε αλλαγή ηγεσίας το αμέσως προσεχές διάστημα και να υπάρξει, εν τέλει, μια συμφωνία στήριξης της υποψηφιότητας του κ. Παπαδήμου για την πρωθυπουργία στις εκλογές».
Εξάλλου, στο «Παρόν» γράφτηκε ότι «στα σχέδια των απανταχού νταβατζήδων, ιδιαίτερα σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας ή μάλλον και σε υποβοήθηση αυτού του στόχου, βρίσκονται σε εξέλιξη και ορισμένες άλλες διεργασίες, ακόμα και για τη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού φορέα. Με «μαγιά» την κυβέρνηση Παπαδήμου, επιχειρείται η «οριζόντια» διασύνδεση των «μεταρρυθμιστών» που βρίσκονται και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ».
Το ερώτημα που εγείρεται είναι τι θα πράξει ο Αντώνης Σαμαράς.
Θα κινηθεί με προεκλογική λογική, που σημαίνει αποστασιοποίηση από την κυβέρνηση και, σε τελική ανάλυση, υπονόμευσή της, όπως δείχνουν κάποιες κινήσεις του;
Θα θελήσει να μείνει στο «κάδρο» και να χρεωθεί μέχρι τέλους τα όσα θα αποφασίσει η σημερινή κυβέρνηση;
Προσώρας δεν συζητά αναβολή των εκλογών, πέραν ενός απολύτως ευλόγου χρονικού διαστήματος, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ξεπερνά τις 2 με 3 εβδομάδες, που σημαίνει απώτατο χρόνο διεξαγωγής των εκλογών όχι μετά την 4η Μαρτίου.
Τα πάντα, συνεπώς, βρίσκονται στον αέρα, αφού τίποτε δεν μπορεί να σχεδιαστεί, αν δεν ληφθούν υπόψη όλες οι παράμετροι, εσωτερικές και πρωτίστως διεθνείς, ο δε κίνδυνος να ανατραπούν όλα (ακόμη και η ίδια η κυβέρνηση - μην λησμονούμε ότι, μαζί με όλα τα άλλα, υπάρχει και το θέμα της ΠΓΔΜ, όπου οι διαφωνίες μεταξύ των κομμάτων είναι δεδομένες) δεν μπορεί να αποκλειστεί.
