Μετά το 1974 η κυριαρχία της έννοιας, της «στρατιωτικής ισορροπίας» με την Τουρκία οδήγησε σε μια ξέφρενη και ασταμάτητη και χωρίς κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό κούρσα εξοπλισμών, δεν επέφερε όμως και το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, γιατί είχε ως βάση, την ποσότητα και την πολυτυπία και όχι την ποιότητα και την ομοιοτυπία και στη λογική, από λίγα σε όλους τους τομείς ή από ίσα σε όλους τους κλάδους των ΕΔ.
Παρότι τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται μια τεράστια προσπάθεια, αναδιάρθρωσης των ΕΔ και μετασχηματισμού αυτών, σε μια σύγχρονη πολεμική μηχανή, εντούτοις όμως, πόρρω απέχει, από το σημείο εκείνο, που επιβάλλουν οι πραγματικές αμυντικές και οι επιχειρηματικές τους απαιτήσεις. Οργανωτικά ο Στρατός Ξηράς είναι ο μεγάλος ασθενής των ΕΔ. Μεγάλοι Στρατιωτικοί Σχηματισμοί όπως Στρατιά και Σώματα Στρατού, είναι της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του Ρόμελ, δεν ταιριάζουν και επομένως, δεν έχουν καμία θέση, στη σημερινή αμυντική φυσιογνωμία της χώρας.
Μέχρι σήμερα επεκράτησε η νοσηρά νοοτροπία και άποψη ότι, η διατήρηση ή η δημιουργία νέων μονάδων και στρατοπέδων ή ακόμα και μεγάλων σχηματισμών συμβάλλουν καθοριστικά στην οικονομική ανάπτυξη των περιοχών, όπου δρουν και δραστηριοποιούνται. Και εδώ έγινε το μεγάλο λάθος και γέμισε έτσι η χώρα μονάδες και μοναδούλες και επήλθε ο κατακερματισμός τους και η πολυδιάσπασή τους, χωρίς συγχρόνως να εξυπηρετούν και να υπακούουν αποκλειστικά και μόνο εις την εθνική τους αποστολή, που είναι η προστασία και μόνο της χώρας, από εξωτερικούς κινδύνους.
Συνεπώς θα πρέπει να γίνει και στους τρεις κλάδους των Ε.Δ., αλλά και διακλαδικά συγχώνευση ομοειδών Μονάδων και υπηρεσιών, με λιγότερα όμως επίπεδα Διοίκησης και κατάργηση πολλών εν υπνώσει και εν επιστρατεύσει στρατιωτικών σχηματισμών και λοιπών οργανισμών, με εισαγωγή πλέον στην πράξη και όχι στα χαρτιά του δόγματος της ενιαίας Διοίκησης των Ε.Δ., με αυτονομία στην λήψη των αποφάσεων και απαλλαγή τους από το ασφυκτικό εναγκαλισμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το οποίο θα πρέπει να περιορισθεί μόνον, στην εποπτεία τούτων, και όχι στη Διοίκησή τους, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις σήμερα, ιδιαίτερα δε στις προαγωγές, στις μεταθέσεις και στις τοποθετήσεις.
Η χώρα μας, χρειάζεται και πρέπει να αποκτήσει, διαχρονικά και σταδιακά ένα άλλο είδος, Ενόπλων Δυνάμεων, που θα λειτουργεί, ως παράγοντας ισχύος σταθερότητας και αποτροπής στην περιοχή, βασιζόμενες όμως στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα πιο ευέλικτες, με ισχυρή μάζα πυρός, και ταχυκίνητες, μονάδες και σχηματισμούς οργανωμένες από τώρα όπως θα είναι εν πολέμω, με άριστη διακλαδική συνεργασία και τούτο μπορεί να συμβεί, όταν αποκτήσουν, ενιαία Διοίκηση σε όλους τους τομείς, από τον καιρό της ειρήνης και η προπαρασκευή τούτων για πόλεμο, σύμφωνα με το Αμυντικό μας Δόγμα, θα είναι στην αποκλειστική αρμοδιότητα και ευθύνη των ΕΔ και μόνον, οι δε αρμοδιότητες και ευθύνες του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης (Α/ΓΕΕΘΑ) θα πρέπει να είναι ταυτόσημες, με εκείνες του Αρχιστρατήγου Πολεμικής περιόδου.
Πάνω απ’ όλα αυτά όμως υπάρχει και το ανθρώπινο δυναμικό, που είναι εκ των πραγμάτων και ταυτόχρονα το πολυτιμότερο περιουσιακό τους στοιχείο. Μέχρι τώρα όμως και με αυτόν τον παράγοντα, δεν φαίνεται να ασχολείται στα σοβαρά κανένας, αν και πρόκειται για μείζον θέμα. Το κύριο βάρος όμως, πρέπει να δοθεί στην εκπαίδευση, για όλο το ανθρώπινο δυναμικό, που συνθέτουν αυτόν τον τεράστιον επιχειρησιακό οργανισμό, που ακούει στο όνομα Ένοπλες Δυνάμεις. Να θεσπισθούν γενναία κίνητρα, γύρω από την παιδεία και την εκπαίδευση τόσο, των Αξ/κών όσο και των Υπξ/κών. Να αναβαθμισθούν τα Ανώτερα Στρατιωτικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΑΣΕΙ) οι δε Ανώτερες Στρατιωτικές Σχολές Υπαξιωματικών (ΑΣΣΥ) να γίνουν από διετούς φοίτησης, τριετούς. Η Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, από μονοετούς φοίτησης να γίνει διετούς, με προγράμματα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και επιμόρφωσης. Να διευκολύνονται και να ενθαρρύνονται οι Αξιωματικοί – Υπαξιωματικοί να αποκτούν, πτυχία ΑΕΙ ή ΤΕΙ, τα οποία να αποτελούν γι’ αυτούς στόχος και να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, στις προαγωγές τους, στις τοποθετήσεις τους και γενικά στην εν γένει διαδρομή τους στις ΕΔ. Για τη διαμόρφωση της ηγεσίας των ΕΔ, θα πρέπει οι κρίσεις να γίνουν πιο αυστηρές και στους πέντε Συνταγματάρχες να προάγεται σε Ταξίαρχο ο ένας. Και αυτός να είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος και ο καταλληλότερος. Δεν μπορεί όλοι οι προερχόμενοι από τα ΑΣΕΙ να γίνονται στρατηγοί. Αυτό μόνο στη χώρα μας συμβαίνει, να έχει αναλογικό τους περισσότερους στρατηγούς στον κόσμο, που αντιστοιχούν σε οροφή ΕΔ, άνω των 600.000 ανδρών έναντι 140.000, που έχει η Πατρίδα μας. Συνεπώς χρειαζόμαστε λιγότερους στρατηγούς με περισσότερο χρόνο όμως παραμονής στο στράτευμα.
Ο Αξιωματικός και μετά την αποστρατεία του, διατηρούσε ανέκαθεν την ιδιότητά του και γι’ αυτό εγγράφεται στους πίνακες της εφεδρείας και μπορεί έτσι, να ανακαλείται στις ΕΔ οποτεδήποτε τούτο απαιτηθεί. Συνεπώς η προσπάθεια του σημερινού Υπουργού Εθνικής Άμυνας, να κόψει τον ομφάλιο λώρο, που συνδέει τους απόστρατους, με τους εν ενεργεία και εννοεί την μετατροπή των υφισταμένων Ενώσεών τους, από πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, σε Ιδιωτικού Δικαίου Σωματειακής μορφής, πρέπει να σταματήσει, γιατί περιφρονεί και προσβάλλει το θεσμό, την ιστορία και όλους τους Αξ/κούς, εν ενεργεία και εν αποστρατεία.
Η αιφνιδιαστική αποστρατεία και των τεσσάρων Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων των ΕΔ (ΓΕΕΘΑ – ΓΕΣ – ΓΕΝ – ΓΕΑ) μέσα σε ένα απόγευμα, είναι μια ασυνίθηστη πράξη, για το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών Άμυνας (ΚΥΣΕΑ), δεδομένου δε ότι στο τέλος του 2011 ή αρχές του 2012 όλοι τους, θα κρίνονταν για την περαιτέρω παραμονή τους ή όχι. Φαίνεται όμως να υπήρχε ριζική διαφωνία πάνω στην αναδιάρθρωση των ΕΔ και συγκεκριμένα στην κατάργηση ή όχι μεγάλων Στρατιωτικών Σχηματισμών (1η Στρατιά – Διοικήσεις Ναυτικού, Πτερύγων Μάχης κ.λ.π.) και έτσι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, έσπευσε να τους απομακρύνει, για να περάσει την πολιτική του με άλλη ηγεσία προφανώς της δικής του, απολύτου εμπιστοσύνης.
Για μια ακόμα φορά, καταδεικνύεται και αναδεικνύεται ότι στις ΕΔ δεν υπάρχει ακόμα πολιτική χρησιμοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού σε τούτες (ΕΔ) όταν με αυτές τις κρίσεις, αποκεφαλίσθηκαν με τόση ευκολία, οι ηγεσίες του Στρατού Ξηράς (ΣΞ) και του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ). Κύριε Υπουργέ Εθνικής Άμυνας δεν συμπεριφέρονται έτσι στις ΕΔ της Πατρίδας μας, γιατί αυτές (ΕΔ) εξακολουθούν να φυλάττουν ακόμα Θερμοπύλες.
Συμπερασματικά προκύπτει ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, χρειάζονται το δικό τους «Καλλικράτη», με γνώμονα και πάντοτε όμως, την αμυντική θωράκιση της χώρας και φρένο στους ξέφρενους και άχρηστους εξοπλισμούς, όπως συνέβαινε κατά κόρον στο παρελθόν.
* Ο Μιχαήλ Γκρίλλας είναι σμήναρχος ε.α.
