Από την Μαρία Παπαδοπούλου
Από τη μεταπολίτευση του 1975, έκλεισε το Εθνικό Γραφείο Εγκλημάτων Πολέμου και πολτοποιήθηκε ολόκληρο το αρχείο (με τόνους εγγράφων) που είχε δημιουργηθεί για τους εγκληματίες και δοσίλογους πολέμου. Αιωρούνται πραγματικά τα ερωτήματα: Ποιον να’ θελε να «προστατεύσει» το ΥΠΕΞ, τους συγγενείς των Ελλήνων θυμάτων ή τους Γερμανούς; Ποιο να ΄ταν το αντάλλαγμα που έλαβαν για την ηθική τους έκπτωση; Έκτοτε, δυστυχώς τα σημαντικά αρχεία ακόμη τα διαχειρίζονται και τα διευθύνουν διπλωμάτες και πολιτικοί και όχι η δικαιοσύνη και οι ουδέτεροι ιστορικοί.
Σήμερα, οι πολίτες πρέπει να αξιώνουμε: «Διεκδίκηση των Γερμανικών Aποζημιώσεων» και «Ηθική αναγνώριση των άμαχων θυμάτων ως Εθνικών Ηρώων». Έτσι θα δικαιωθούν, στοιχειωδώς, τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας. Παράλληλα, βοηθούμε την πατρίδα να ανακάμψει... όπως κι εμείς, μαζί με τους Ευρωπαίους, βοηθήσαμε να «ανακάμψουν» οι σημερινοί Γερμανοί. Άλλωστε, ο υπερδανεισμός μας δεν είναι κακό έργο μόνο των δικών μας πολιτικών αλλά και των δικών τους (γερμανικών) οικονομικών συγκροτημάτων.
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Σύμφωνα με παλιούς σχολιαστές και αρθρογράφους, με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ έπεισαν τις χώρες της Ευρώπης να μην απαιτήσουν την αποζημίωσή τους για να βοηθήσουμε το γερμανικό λαό να «ανακάμψει». Αφού το 1970 έγινε πλέον το περιβόητο «γερμανικό θαύμα», στη συνέχεια, με συνεχή πίεση ως το ‘90, οι θιγμένες χώρες διεκδίκησαν και έλαβαν όλες την αποζημίωση που έπρεπε από τη Γερμανία -εκτός της Ελλάδας. Από υπολογισμούς του «Εθνικού Συμβούλιου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», το σύνολο των γερμανικών οφειλών, (μόνον) προς το ελληνικό Δημόσιο, ανέρχεται εντόκως σήμερα στο ιλιγγιώδες ποσό του 1,2 τρισ. ευρώ! Η Ελλάδα, ως Κράτος, πρέπει να διεκδικήσει αυτό το ποσό, αν πραγματικά επιθυμεί να λάβει αποζημιώσεις όπως έλαβαν άλλα κράτη. Επιπλέον, ανοίγει η προοπτική να καταθέτουν διεκδικήσεις αποζημιώσεων και οι απόγονοι των θυμάτων...
ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΏΝ
Τα αιτήματα της Ελλάδος είναι οικονομικά και ηθικά. Οι πρόγονοι της σημερινής Γερμανίας μας κατέστρεψαν ως Κράτος, ως Πολιτισμό και, επιπλέον, επιτέλεσαν τη μαζική δολοφονία, στα όρια της γενοκτονίας, του πιο παραγωγικού τμήματος του πληθυσμού μας. Η δραστηριοποίηση των Ελλήνων πολιτών σε κοινωνικό επίπεδο μπορεί να ΄χει στόχους όπως:
(α) Αφού οι οικογένειες των θυμάτων Κατοχής έχουν δικαίωμα να εγείρουν αξιώσεις αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος, πρέπει να γίνει ενημέρωση και στήριξη τέτοιων διεκδικήσεων.
(β) Να επισπευσθεί ο χαρακτηρισμός ως «μαρτυρικών», αρκετών ακόμα οικισμών, που εκκρεμούν.
(γ) Να κυματίζει και να εορτάζεται η σημαία μας. Δυστυχώς, με αφορμή την οικονομική κρίση, οι εκδηλώσεις για τις εθνικές επετείους, οι παρελάσεις και οι καταθέσεις στεφάνων στα Ηρώα των Κοινοτήτων περιορίζονται ξαφνικά. Άλλοτε λόγω αδυναμίας της Πολιτείας να καλύψει το κόστος με δημόσια δαπάνη, κι άλλοτε λόγω του συνδρόμου της αντεθνικότητας που κατευθύνεται από ανθέλληνες και οικονομικά κέντρα με συμφέροντα να απομυζήσουν την πατρίδα μας.
(δ) Να αναγνωριστούν επιτέλους ως τοπικοί «ήρωες» τα θύματα των περιοχών όπου δεν ακολούθησε απαραίτητα και ολοκαύτωμα. Τέτοια θύματα υπήρξαν χιλιάδες άμαχοι που θανατώθηκαν ή και βασανίστηκαν. Όλη η Ελλάδα είναι ένα νεκροταφείο. Οι οικογένειες των θυμάτων περιορίζονται σε θρήνους και μνημόσυνα. Κι όμως, υπάρχει και η δικαιοσύνη όπου για να φτάσει κανείς εκεί, πρέπει να οργανωθεί.
(ε) Στους στόχους αυτούς καλείται να ανταποκριθεί με την ίδρυσή του ένα Κέντρο κοινωνικών ερευνών και διεκδικήσεων.
Προσέξτε ενδεικτικά ότι, στα θύματα του Διστόμου το Διεθνές Δικαστήριο επιδίκασε συνολική αποζημίωση ύψους 60 και πλέον εκατ. ευρώ, ενώ το Πρωτοδικείο Λιβαδειάς (επικύρωση Άρειου Πάγου) είχε επιδικάσει 28 εκατ. ευρώ. Το δεδικασμένο της Χάγης έχει σημασία και για τ’ άλλα Ολοκαυτώματα στην Ελλάδα (Καλάβρυτα, Βιάννος, Δυτ.Ιεράπετρα, Κομμένο, Χορτιάτης, Δαμάστα, Αλικιανός, Ανώγεια, Κερδύλλια, Υπάτη, κ.ο.κ.)
Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙΣΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ
Το 1959 ο κατάλογος 800 «Ναζιστών εγκληµατιών πολέµου», παραδίδεται από το ΥΠΕΞ στη Γερμανία διότι η τότε Κυβέρνηση του Καραμανλή θεωρούσε πως αρμόδια να τους δικάσει ήταν η χώρα της καταγωγής τους κι όχι ο τόπος όπου έπραξαν τα εγκλήματα. Στη συνέχεια, η Γερμανία τους αθωώνει όλους με δικαστικά βουλεύματα και το αιτιολογικό ότι έπραξαν «νόμιμα Στρατιωτικά Αντίποινα»! Κι όμως, τα περισσότερα θύματα ήταν άμαχοι και παιδιά. Το Δίκτυο των 90 μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας, έκδωσε τη Μαύρη Βίβλο με τα φρικιαστικά «αντίποινα» που διέπρατταν Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι κατακτητές εναντίον αμάχων. Ντοκουμέντα συγκλονιστικά για τη συνείδηση κάθε μη ψυχιατρικά άρρωστου και μη ηθικά ανώμαλου ανθρώπου. «Μαρτυρικά» χαρακτηρίζονται (Π.Δ.140 &141/05) στην Ελλάδα, χωριά ή πόλεις που έχουν υποστεί μεγάλες καταστροφές στην περίοδο κατοχής (1941-44). Για τη Θεσσαλία: Δομένικο, Δράκεια, Κερασιά, Κουτσούφλιανη, Νέα Αγχίαλος, Ριζόμυλος, Τσαρίτσανη.
Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ «ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ» ΤΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
Ωστόσο, εγκλήματα έγιναν σε όλες τις περιοχές της Ελλάδος. Μπορούν να αναγνωριστούν 18.000 «μαρτυρικές περιοχές» σ’ όλη την Ελλάδα, ενώ το βέβαιο είναι ότι κάθε χωριό, κάθε γειτονιά έχει θρηνήσει τη δολοφονία μεμονωμένων άμαχων κατοίκων. Αντιπροσωπευτική περίπτωση είναι αυτή της Γιάννουλης όπου 4 νέα παληκάρια πατριώτες μας, ο Αβδημιώτης Απόστολος, ο Κουλουψούζης Μιχαήλ, ο Μιχαλακίδης Χρήστος και ο Κωνσταντίνος Θεριμιώτης, εκτελέστηκαν με απάνθρωπο τρόπο για «αντίποινα» και «παραδειγματισμό» απ’ τις γερμανικές αρχές κατοχής της πατρίδας μας και τον κακοήθη «αξιωματικό» Leuzer, τον Σεπτέμβρη του 1944 –λίγο πριν το μένος των Ναζί αποχωρήσει από το «ιστορικό έργο» της «ανώτερης» Αρίας φυλής (που μεταξύ άλλων υπήρξε το να καταστρέψει τη χώρα μας) και επιστρέψει στην αυτοκαταστραμμένη Γερμανία.
* Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι Πολιτικός Μηχανικός και απόφοιτος Παιδαγωγικής
