* Γράφει ο Αλέξης Πολίτης, ιατρός του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων νομού Λαρίσης
Λίγα λόγια σήμερα. Το επιτάσσει και ο ψυχισμός μου. Ίσως καλύτερα έτσι. Η ίδια η ιστορία άλλωστε δικαίωσε τους πρώτους διδάξαντες Σπαρτιάτες, που κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν, εισήγαγαν το «λακωνίζειν» ως τρόπο έκφρασης και στάσης ζωής εν γένει. Ας δούμε σε τι με έκαναν σοφότερο τα κόμματα κατά τη διάρκεια του καυτού τριημέρου που ζήσαμε ως χώρα μέχρι την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, από το μικρότερο (σε έδρες) μέχρι το μεγαλύτερο.
Δημοκρατική Αριστερά: Δεν το λέω με μειωτική ή ειρωνική διάθεση, κάθε άλλο. Σεβάσμια η μορφή του κυρίου Κουβέλη, αδιαμφισβήτητη η ηθική και ο έντιμος πολιτικός και όχι μόνο βίος του, ορθές και κοινής αποδοχής ως επί το πλείστον οι τοποθετήσεις του. Θα αγόραζα την αυτοβιογραφία του και θα του έσφιγγα ειλικρινώς το χέρι, αν τον συναντούσα στο δρόμο. Όμως τα ίδια δεν νιώθουμε με «συμπάθεια» και για τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας...
Ντόρα: Είπες ότι θα πήγαινες και με το διάολο εάν επρόκειτο για τη σωτηρία της χώρας. Το διάβολο τον ρώτησες αν θα ερχότανε..;
ΣΥΡΙΖΑ: Μια σιτσιλιάνικη παροιμία λέει ότι «όποιος δεν ακούει, δεν βλέπει και δεν μιλάει, ζει εκατό χρόνια». Αντίθετα όσοι υπερψήφισαν χθες, κρίνοντας τους καλόπιστα και παρατηρώντας την αμηχανία στα βλέμματά τους, θεωρώ ότι «έχασαν χρόνια από τη ζωή τους», που λέμε όταν κάποιος ζει έντονα στρεσογόνες καταστάσεις. Ήταν φάουλ σου Αλέξη...
ΛΑΟΣ: Πέρυσι τέτοιο καιρό θεωρούσατε εαυτούς υπευθύνους για την καταβολή μισθών και συντάξεων στην πλέμπα, λόγω της υπερψήφισης του μνημονίου. Φέτος με λένε Ρίζο, και άμα λάχει τα γυρίζω. Στην Τούμπα κέρδισε την Πέμπτη ο ΠΑΟΚ, στην τούμπα την Πέμπτη κι εσείς...
ΚΚΕ: Άποψή μου είναι ότι όταν χάνεται μια ζωή, σιωπάς. «Οι μεγάλοι πόνοι είναι βουβοί» έγραφε κάποιος Γερμανός λόγιος. Σίγουρα πάντως δεν αναλώνεσαι σε αστείες τηλεκυνομαχίες για το αν οι μπαχαλάκηδες είναι ξυρισμένοι σύριζα ή παρακρατικοί... Και κάτι ακόμα: Οι χιλιάδες απλοί ακομμάτιστοι πολίτες που κατέκλυσαν το κέντρο χθες δεν νομίζω ότι ζήτησαν περιφρούρηση από κανένα...
ΝΔ: Τα ίδια Μιχελάκη μου, τα ίδια Σαμαρά μου. Παρότι δεν ανήκω στο χώρο της κεντροδεξιάς κάποια στιγμή ομολογώ πως η επιμονή σας σε μια πιο φιλολαϊκή πολιτική, με έψησε ότι πραγματικά θέλετε το κάτι παραπάνω για τη χώρα, πέραν του επαχθούς μνημονίου. Τώρα πλέον έχω πειστεί ότι δεν πρόκειται για επιμονή, αλλά για πείσμα. Παλαιάς κοπής, αναχρονιστικό και εκτός πραγματικότητας. Και δυστυχώς «Η επιμονή αντιστοιχεί στο “θέλω”. Το πείσμα αντιστοιχεί στο “δεν θέλω”»... Δεν είστε ισχυρογνώμονες, ούτε απόλυτοι, απλούστατα για σας υπάρχουν δύο απόψεις, η δική σας και η λάθος... Ε, όχι δα.
ΠΑΣΟΚ: Θα δεχθώ ότι η ψήφιση του πολυνομοσχεδίου ήταν θέμα εθνικής επιβίωσης. Θα δεχθώ ότι τα νούμερα δεν βγήκαν, οι δανειστές αγρίεψαν και κόντρα στην ιδεολογία σας για μια ακόμη φορά αναγκαστήκατε παίζοντας black jack να τραβήξετε χαρτί από 20 (Οκτώβρη).
Αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ τη μη κατάθεση κάποιας τροπολογίας της έσχατης στιγμής, ώστε να «αποποινικοποιηθεί» φορολογικά η τεκνοποίηση. Παραλλάσσοντας λίγο τη λατρεμένη Λιακοπούλειο ρήση: «Ομοιοπαθούντες νυν αλλά και επίδοξοι γονείς: σηκωθείτε τώρα από καρέκλες, πολυθρόνες, κρεβάτια, ντιβάνια, μπαούλα, ψαροκασέλες, στρώματα, καριόλες και σκαμπό και αγοράστε κάθε λογής και γεύσης προφυλακτικό, χάπια της επόμενης μέρας, σπιράλ, στην ανάγκη κόψτε το εντελώς το σπορ...».
Μεγαλώσαμε ακούγοντας και διαβάζοντας για το μείζον δημογραφικό πρόβλημα του τόπου. Στα σοβαρά τώρα. Η παράλειψή σας αυτή μπορεί ακόμα και εκ των υστέρων να διορθωθεί. Ας μη γίνουμε ανέκδοτο και πάλι.
ΥΓ: Τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του άτυχου διαδηλωτή, που ξεψύχησε την ώρα που μαχόταν για τα ιδανικά του. Τα δακρύβρεχτα και φανφαρώδη περί ηρωικού και τιμημένου θανάτου που ενδεχομένως θα ακουστούν, ας πάνε να τα πουν στα παιδιά του, που δεν θα τον ξαναγκαλιάσουν ποτέ.
Ε-mail επικοινωνίας: alexispolitis@hotmail.gr
