Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Κακά τα ψέματα τη χώρα δεν κυβερνά η Κυβέρνηση αλλά, οι δανειστές της δηλαδή η Τρόικα, η οποία για να δανείσει την υπερχρεωμένη και καταχρεωμένη Πατρίδα μας, έχει θέσει και καθημερινά θέτει νέους όρους όπως είναι, οι βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις, που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πολλές δεκαετίες όπως, περιορισμός του σπάταλου και διεφθαρμένου Κράτους και απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως επαγγελμάτων, που μέχρι σήμερα λειτουργούν, προστατευτικά και εμπόδιζαν και εμποδίζουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό και βραχυκυκλώνουν έτσι, την όποια ανάπτυξη της οικονομίας και τον υγιή ανταγωνισμό.
Στην προσπάθειά της η Κυβέρνηση να συμμορφωθεί, με όσα της υπαγορεύει και τις υποδεικνύει η Τρόικα, έρχεται εκ των πραγμάτων σε σύγκρουση με τις συντεχνίες και τους συνδικαλιστές, που είναι και αυτές γέννημα και θρέμμα, του ίδιου σάπιου πολιτικού συστήματος, που από κοινού υπηρετούν όλα αυτά τα χρόνια, σε βάρος φυσικά του κοινωνικού συνόλου. Συντεχνίες και συνδικαλιστές δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να χάσουν τα κεκτημένα, που όλα αυτά τα χρόνια με ρουσφετολογικές και χαριστικές πράξεις, έχουν αποκτήσει και συνδιοικούν και σε πολλές περιπτώσεις, διοικούν της δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (ΔΕΚΟ) και συγκυβερνούν τη χώρα.
Τέσσερις μήνες ασχολείται η σημερινή Κυβέρνηση, με την απελευθέρωση του επαγγέλματος του Ταξιτζή και δεν μπορεί να το καταφέρει, γιατί έτσι το θέλει ο διαγραφείς από τον πρόεδρο της ΝΔ πρόεδρος του ΣΑΤΑ και οι περί αυτόν συνδικαλιστές, οι οποίοι κάθε λίγο και λιγάκι αναστατώνουν την Αθήνα και ολόκληρη τη χώρα, με τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις τους.
Εδώ και είκοσι ημέρες πνίγεται όλη η Ελλάδα από τα σκουπίδια, όταν απ’ αυτά (τα σκουπίδια) οι κουτόφραγκοι κερδίζουν εκατομμύρια. Και όμως οι δικοί μας συνδικαλιστές και ο Πρόεδρος της ΠΟΕ/ΟΤΑ ο οποίος ζήτημα είναι αν έχει πιάσει στα χέρια του, κάδο απορριμμάτων, τηρεί αδιάλλακτη στάση και έρχεται σε σύγκρουση όχι με αυτήν ταύτην την Κυβέρνηση, αλλά με τους δημότες, από τους οποίους πληρώνονται, για να καθαρίζουν τις πόλεις τους και αυτές έχουν καταντήσει από τη βρωμιά και τα χιλιάδες τόνους σκουπιδιών όχι τριτοκοσμικές αλλά τεταρτοκοσμικές.
Μικρός αριθμός συνδικαλιστών διακόπτουν όποτε γουστάρουν χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν και πουθενά την κυκλοφορία και δεν αφήνουν, τους τουρίστες να βγουν από τα κρουαζιερόπλοια ή να μπουν στην Ακρόπολη και στα Μουσεία της χώρας.
Τη δεκαετία του 1980 ο διοικητής της ΔΕΗ καθηγητής κ. Παπαμαντέλος παραπονέθηκε στον τότε Πρωθυπουργό Ανδρ. Παπανδρέου ότι δεν μπορεί να διοικήσει τη ΔΕΗ όπως θέλει, γιατί δεν τον αφήνει, ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ κ. Άμαλος, ο οποίος αργότερα έγινε εάν θυμάμαι καλά και διοικητής της. Συνεπώς ο σημερινός πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ ο πολύς κύριος Φωτόπουλος, με τα καμώματά του, ασκεί τη δική του εξουσία, πάνω στη ΔΕΗ και με τη στάση του και τη συμπεριφορά του βλάπτει πλέον τα συμφέροντα της εταιρίας του, με τον αχαλίνωτο λαϊκισμό του και τα ποικίλα τερτίπια του.
Δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε άλλα παραδείγματα και σταματώ εδώ. Εξάλλου καθημερινά ζούμε όλοι μας την αναστάτωση της κοινωνίας, που συντελείται από τους πάσης φύσεως συνδικαλιστές, οι οποίοι συνεχώς και με το παραμικρό πυροβολούν κατά ριπάς ό,τι πάει να γίνει για το καλό του τόπου.
Μαζί με τη χρεοκοπία της χώρας, φαίνεται να επέρχεται και η δική τους (χρεοκοπία) και κάπου εδώ τελειώνει η εποχή, της ντουντούκας και της τραγιάσκας και η παντοδυναμία των συνδικαλιστών. Για τη σημερινή κατάντια της χώρας μας, το συνδικαλιστικό κίνημα φέρει και αυτό μεγάλη ευθύνη. Υπενθυμίζω ότι με τη δική του ευθύνη, έφυγαν από τη χώρα μας παλαιότερα η «Pirelli» και η «Good Year». Από τις αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και τις απεργίες το κέντρο των Αθηνών έχει ήδη νεκρώσει και αρκετά ξενοδοχεία του έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους. Η Αθήνα από τόπος τουριστικού προορισμού, που ήταν παλαιότερα σήμερα έχει γίνει χώρα αποκλεισμού και εμπόλεμης ζώνης. Αυτοί την περίοδο οι συνδικαλιστές της χώρας δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα τους όχι για τη σωτηρία της Πατρίδας, αλλά για τη δική τους και γι’ αυτό δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα σε αυτόν τον τόπο, και έχουν περιχαρακωθεί γύρω από τα δικά τους συμφέροντα και όχι των εργαζομένων, τους οποίους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ανεργία και στην εξαθλίωση, όταν εξαιτίας τους πλήττονται βάναυσα οι πυλώνες της Οικονομίας που εξακολουθούν να είναι ακόμη ανταγωνιστικοί και εννοώ τον Τουρισμό και την Ναυτιλία.
Σημείωση: Η επερχόμενη με μαθηματική ακρίβεια οικονομική καταστροφή της χώρας, σε επιπτώσεις θα είναι μεγαλύτερη ακόμα και αυτής ταύτης της Μικρασιατικής Καταστροφής (1922). Η χώρα βρίσκεται μέσα στο γκρεμό, στα Τάρταρα και σε άγρυπνο κώμα και τότε (1922) όπως και σήμερα δυστυχώς λείπει παντελώς η στοιχειώδη συναίνεση, μήπως και σωθεί η χώρα. Άθελά μας, πιστεύω αυτοπυροβολούμε όλοι μας, με μανία τα πόδια μας και βέβαιον είναι ότι θα πεθάνουμε αγκαλιά, από ακατάσχετη αιμορραγία, των κάτω άκρων. Είναι δύσκολο να το αντιληφθούν αυτό, αυτοί οι δήθεν προοδευτικοί, ηγέτες, που ενθαρρύνουν θα έλεγα με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους, την επίσπευση της επερχόμενης καταστροφής του τόπου; Είναι δυνατόν να έλθουν ξένοι επενδυτές στη χώρα μας κύριοι συνδικαλιστές όταν δεν υπάρχει στοιχειώδης εργασιακή ειρήνη, και η μόνιμη επωδός σας, είναι ότι ο Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη;
Εξακολουθώ να υποστηρίζω και να πιστεύω ότι μόνο μια Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας ή εκτάκτων αναγκών θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από τα σημερινά της αδιέξοδα.
Δεν είμαι εναντίον των κινητοποιήσεων αλλά εναντίον αυτού του είδους όταν επικρατούν η βία και όταν, δεν μένει τίποτα στην κυριολεξία όρθιο και στη θέση του και δυσφημούν τη χώρα.
