* Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Έξω από τη Βουλή χιλιάδες λαού διαδηλώνουν την αγανάκτησή τους για τα πρωτόγνωρα μέτρα που ανατρέπουν τον προγραμματισμό ζωής και έχουν ρίξει όλους στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Βεβαιότητες δεκαετιών, όπως η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων παύουν να ισχύουν. Βεβαιότητες, που οδήγησαν σε στρεβλώσεις, αλλά πάνω σε αυτές «έχτισαν» χιλιάδες άνθρωποι τη ζωή τους, τα σχέδια για το μέλλον τους. Πήραν στεγαστικά δάνεια, έστειλαν τα παιδιά τους για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, έκαναν το κουμάντο τους με την ασφάλεια της μονιμότητας. Βρέξει χιονίσει το μηνιάτικο θα ήταν εκεί γι’ αυτούς.
Μαζί τους στο Σύνταγμα, μαγαζάτορες και εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, τους οποίους η κυβερνητική προπαγάνδα επιχείρησε να στρέψει εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων ως υπευθύνων για όλα τα δεινά της χώρας. Είναι νωπή η δήλωση του υπουργού Εργασίας κ. Λοβέρδου για το «ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων που ταλαιπωρεί τα άλλα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων». Ιδιωτικοί υπάλληλοι που βλέπουν να αμφισβητείται ακόμη και ο κατώτατος μισθός τους, παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν θα γίνουμε Ινδία.
Και φυσικά, δυναμικό παρών δίνουν οι άνεργοι, ο αριθμός των οποίων έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ από την εποχή που ο ΟΑΕΔ καταγράφει την ανεργία, ξεπερνώντας ακόμη και τα επίπεδα της δεκαετίας του 1960 όταν έλαβε χώρα η μεγάλη έξοδος του εγχώριου εργατικού δυναμικού σε αναζήτηση εργασίας και ευκαιριών για καλύτερη ζωή στη Δυτική Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία. Εκεί και οι συνταξιούχοι, τα άλλοτε τιμημένα γηρατειά με τις συντάξεις πείνας.
Έξω από τη Βουλή ξεχειλίζει η οργή. Μέσα στη Βουλή, όλοι οι βουλευτές, εκπρόσωποι αυτού του λαού που διαμαρτύρεται, δικαιολογούν απόλυτα την αγανάκτησή του. Η αντιπολίτευση εγκαλεί την κυβέρνηση για την αδιέξοδη οικονομική πολιτική που διευρύνει τη φτώχεια και την ανέχεια χωρίς να δίνει λύση στο πρόβλημα του χρέους και του ελλείμματος. Παρά τα σκληρά μέτρα, που εξώθησαν στην εξαθλίωση τα χαμηλά εισοδήματα και μετατρέπουν σε μη προνομιούχους –κατά τη ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου- τα μεσαία στρώματα, το έλλειμμα διαψεύδει οικτρά τις προφητείες του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για μείωσή του.
Οι κυβερνητικοί βουλευτές στον άχαρο ρόλο να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα καταφεύγουν στις ευθύνες του παρελθόντος. Άλλοι μιλούν για το έλλειμμα ηγεσίας στην ευρωπαϊκή ηγεσία, ενώ κάποιοι αρχίζουν να υιοθετούν την κριτική της αντιπολίτευσης για τη λάθος συνταγή του Μνημονίου. Εκείνο που λείπει συχνά από τις προσεγγίσεις των πολιτικών είναι ο ρεαλισμός. Λέγεται ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δεν ξέρω αν συμφωνούν όλοι οι πολιτικοί με αυτή τη διαπίστωση. Συχνά πάντως με τις πράξεις τους επιχειρούν να την αμφισβητήσουν. Εν προκειμένω, καλώς ή κακώς, αυτή είναι η ευρωπαϊκή ηγεσία. Άλλωστε, δεν ψηφίζουμε στην Ελλάδα ούτε για τη Μέρκελ ούτε για τον Σαρκοζί. Για δε το Μνημόνιο, οι τελευταίοι που νομιμοποιούνται να ασκούν κριτική είναι όσοι το υπερψήφισαν.
Πράγματι υπάρχει ζήτημα με τα αργά αντανακλαστικά την ηγεσία της ΕΕ. Πράγματι υπάρχει ζήτημα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους ρυθμούς λήψης και επικύρωσης των αποφάσεων. Πράγματι είναι ολέθρια η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου και πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε τους όρους για την επίτευξη των στόχων της μείωσης του χρέους και του ελλείμματος και τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας. Μήπως, όμως, μέχρι να συμβεί αυτό - προφανώς από μια άλλη κυβέρνηση-, καλό είναι η παρούσα κυβέρνηση να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητά της;
Φταίει το Μνημόνιο για το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, ενάμιση μήνα μετά τον αγιασμό στα σχολεία δεν έχουν ακόμη διανεμηθεί τα βιβλία στους μαθητές; Τι έκανε η κυβέρνηση για την έξαρση της εγκληματικότητας και την ανεξέλεγκτη αύξηση των λαθρομεταναστών που έχουν μετατρέψει σε γκέτο ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας; Τι έκανε για το παρεμπόριο που οργιάζει με την ανοχή των αρμόδιων αρχών και εξωθεί στο λουκέτο τους νόμιμους μαγαζάτορες που με συνέπεια πληρώνουν τους φόρους τους; Τι έκανε για την αρνησιδικία, για τους αργούς ρυθμούς στην απονομή της δικαιοσύνης, που την απονομιμοποιούν πολλές φορές στα μάτια των πολιτών. Τι έκανε για την αποδοτικότητα της δημόσιας διοίκησης και τη χαμηλή απορροφητικότητα ευρωπαϊκών κονδυλίων για την οποία μας εγκαλεί -και δικαίως- η Γερμανίδα καγκελάριος; Τι έκανε για την κατάρρευση των εισπρακτικών μηχανισμών και τη διάλυση του ΣΔΟΕ; Τι έκανε για τις καθυστερήσεις στην έκδοση των συντάξεων; Ευθύνεται για την ανοχή σε πράξεις βίας, όπως η καταστροφή δημόσιας περιουσίας και οι βανδαλισμοί στα υπό κατάληψη σχολεία;
Τα παραπάνω, βεβαίως και δεν αμβλύνουν το βασικό πρόβλημα που τούτη την ώρα είναι το Μνημόνιο, που από φάρμακο γίνεται φαρμάκι για την οικονομία και το λαό. Εως ότου, όμως μια άλλη κυβέρνηση με ισχυρή, νωπή, λαϊκή εντολή επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, η παρούσα κυβέρνηση τουλάχιστον ας ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις της.
Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης
