Του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου
Το Νίκο Θέμελη τον γνώρισα αρχικά από τα βιβλία του. Η πρώτη μου επαφή μαζί του ήταν η γνωστή τριλογία του «Αναζήτηση», «Ανατροπή» και «Αναλαμπή». Με άγγιξαν βαθιά. Έπειτα και τα υπόλοιπα τρία. Με άγγιξαν ακόμη περισσότερο. Όπως και όλους όσοι τα διάβασαν.
Αυτό όμως που θεωρώ πολύ μεγάλη τύχη ήταν ότι είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά και να συζητήσω μαζί του μερικές φορές. Άλλες μόνο του και άλλες με τον πρόεδρο Κώστα Σημίτη στο γραφείο της οδού Ακαδημίας. Ήταν ένας φλογερός διανοούμενος με όλη τη σημασία της λέξης. Οι συζητήσεις μαζί του άνοιγαν νέους δρόμους στη σκέψη σου και σου έδειχναν μία άλλη διάσταση. Μιλούσε με ενθουσιασμό και πάθος, έβλεπε τα πράγματα με ματιά ανοιχτή και διεισδυτική, απαλλαγμένος από προκαταλήψεις και ιδεοληψίες. Το πιο σημαντικό δε είναι ότι δεν δίσταζε να αγγίξει ακόμη και τα «ιερά και τα όσια» του ελληνισμού, προσεγγίζοντάς τα από κριτική σκοπιά. Δεν φοβήθηκε να προσεγγίσει ακόμη και θέματα όπως η αέναη συνέχεια του ελληνισμού με κίνδυνο να εξοστρακιστεί από διάφορους «πατριωτικούς» κύκλους.
Έβλεπε με ευχαρίστηση νέους σε ομάδες ή μεμονωμένα και συζητούσε επί ώρες μαζί τους. Από εκείνον θα θυμάμαι πάντα τη σεμνότητα και την προσήνειά του – και να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που είχε ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της Ευρώπης (ευρώ, ΟΝΕ, διεύρυνση κ.λπ.), που γνώριζε και συναναστρεφόταν με τους ηγέτες του κόσμου και τα επιτελεία τους. Επέμενε να τον αποκαλώ με το μικρό του όνομα. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ σ' αυτό, νιώθοντας ότι έχω να κάνω με μία πραγματικά σημαντική προσωπικότητα.
Τον Απρίλη του 2009 μου είχε πει: «Ο κόσμος δεν έχει ηγεσία, η Ευρώπη δεν έχει ηγεσία, η χώρα δεν έχει ηγεσία. Όπως φαίνεται, η παγκόσμια κατάσταση θα πάει πολύ - πολύ άσχημα». Δυστυχώς, είχε απόλυτο δίκιο. Απογοητευμένος από τη γενιά του Πολυτεχνείου, δεν δίσταζε να μας συμβουλεύει ως νεότερη γενιά να βγούμε από το καβούκι μας, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, και να μεταδώσουμε τις δικές μας αρχές και την εκσυγχρονιστική αντίληψη.
Ήταν πάντα ένας διανοούμενος με όλη τη σημασία της λέξης. Ήταν πρωτεργάτης της Αναζήτησης για την Ανατροπή. Φοβάμαι όμως ότι ήταν ο τελευταίος που είχε απομείνει. Και μας ήταν τόσο απαραίτητος...
