* ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΟΥΒΟΥΜΑΣ, γεωπόνος, εκπαιδευτικός, εξειδίκευση στην Ασφάλεια και Υγιεινή Εργασίας στο Π.Θ.
Πλάκωσε τη γειτονιά... συζητούν οι νοικοκυρές στο στενάκι και σηκώνουν τα βλέμματα ψηλά, δείχνοντας με αμηχανία την νεοανεγειρόμενη οικοδομή. Μια ολόκληρη καινούργια γειτονιά, εκεί που μέχρι τώρα υπήρχε μέχρι διώροφο. Πείραζε δηλαδή να χτιστούν τρία αυτόνομα κτίρια στα υπάρχοντα οικόπεδα; Θα είχε μείνει και το δρομάκι ανάμεσά τους.
Οι παλιοί Λαρισαίοι λένε πως υγρασία υπάρχει εκεί που δεν μπορεί να περάσει τ’ αγέρι. Και τ’ απόϊ το καλοκαίρι δροσίζει την κάψα, αλλά κι αυτό θα πρέπει να μπορεί να περνάει. Πώς αλλιώς!
Οι διαδικασίες στη συγκεκριμένη οικοδομή απαίτησαν την εμπλοκή σχεδόν όλων των ιδιοκτητών των όμορων οικοπέδων αφού οι υπεύθυνοι υπηρεσιακοί παράγοντες τους απέστειλαν κατ’ επανάληψη επιστολές για την προβλεπόμενη ενημέρωση, ίσως μετά και από επίσκεψη στο χώρο για αυτοψία.
Εδώ ένα πλίθινο σπίτι υπήρχε. Το γκρέμισαν! Το πήρε η μπουλντόζα να φύγει η βρόμα! Γιατί από χώμα έγινε και στο χώμα κατέληξε. Πόσο δύσκολο είναι να ανακαλυφθεί σ’ αυτή την πόλη η συντήρηση!! Τι εντύπωση θα προκαλούσε πραγματικά, αν τους πρότεινε κάποιος να μείνει και να γίνει αφού διαμορφωθεί κατάλληλα Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης ακόμη και αν το πλιθί δεν υπάρχει πια ούτε σαν διακοσμητικό στοιχείο στους δρόμους και τις πλατείες αυτής της πόλης! Φυσικά θα εξασφάλιζαν στους ιδιοκτήτες οικόπεδα, απ’ τα υπάρχοντα δημοτικά, αντίστοιχης αξίας άλλου μιας και σε κάθε περίπτωση οι πολίτες έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Πολύ απλά θέλουν να αξιοποιήσουν την περιουσία τους. Σίγουρα θα σκεφτόντουσαν διαφορετικά αν είχαν και άλλη επιλογή! Εξάλλου από την αρχή του χρόνου στον τοπικό Τύπο διαβάζουμε απόψεις για την εντατική οικοδόμηση των ελεύθερων χώρων ενώ το συγκεκριμένο θέμα αποτέλεσε αιτία έντονων συζητήσεων και στο δημοτικό συμβούλιο.
Αλήθεια τα προϋπάρχοντα στοιχεία παίζουν κάποιο ρόλο για όλους αυτούς τους υπεύθυνους; Με την από δω και πέρα διαβίωση των περιοίκων ασχολήθηκε κανείς; Γιατί όλα προσαρμόζονται στο νεοανεγειρόμενο πολυώροφο κτίσμα και όχι αυτό στην υπάρχουσα κατάσταση. Είναι δύσκολο τέτοια διαδικασία να συμβαίνει σε άλλη χώρα. Προφανώς οι σχετικές υπηρεσίες έχουν εικόνα των όσων ενέκριναν!
«Ο χαμηλών τόνων μάστορας δηλώνει φωναχτά και καθαρά ότι θα αποκαταστήσει τις ζημιές. Για πρόληψη, κουβέντα! Προφανώς δεν ισχύουν οι θεσμοί του τεχνικού ασφαλείας -ξεχνώ το γιατρό εργασίας- και η νομοθεσία για την υγιεινή και ασφάλεια εργασίας και να σκεφτεί κανείς πως βγάζουν μεροκάματο τόσοι άνθρωποι στην παρούσα συγκυρία! Άμα κάνει πως φυσάει, είναι χειρότερα απ’ τη χωματερή των Άνω Λιοσίων και αν δουλέψουν φτυάρια, καρότσια, μυστριά, κομπρεσέρ κ.ά., φύγε μακριά... Αντικείμενα που πετάνε μέτρα ολόκληρα, μαδέρια, τούβλα, μπετό, κ.λπ. που πέφτουν κάθετα... κι όποιον πάρει ο χάρος!»
Και πού; Όλα αυτά συμβαίνουν στο «αλωνάκι των Σουφλαρίων». Και το πλέον ανησυχητικό είναι ότι συμβαίνουν και στα πέριξ, τα ίδια και απαράλλαχτα! Καταθέτουμε προσωπική εμπειρία ελπίζοντας και ευχόμενοι να μην το βιώσουν ούτε καν αυτοί που το προκάλεσαν.
Ασφυκτιούμε! Δεν αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη για αποχαρακτηρισμούς ελεύθερων χώρων και το στήσιμο πολυώροφων κτισμάτων παντού, γιατί κάπως έτσι η πράσινη ανάπτυξη καταντάει πράσινα άλογα! Έχουμε ανάγκη από τους ζωτικούς χώρους της πόλης και την αειφορία τους. Δεν έχουμε ανάγκη μόνο από δώματα και εξώστες για να ζούμε λίγο – λίγο, εικονικές πραγματικότητες, έχουμε ανάγκη από πραγματική πόλη -να τσιμπιέται- ανθρώπινη! Έχουμε ανάγκη από τη διατήρηση και την ανάδειξη των χαρακτηριστικών της, το πρόσωπό της, που δεν προλαβαίνει μ’ όλα τούτα να το δείξει κι ο ερευνητής του μέλλοντος θα διαπιστώσει μάλλον ότι οι Λαρισαίοι απ’ τις σπηλιές βρέθηκαν κατ’ ευθείαν στα ευρύχωρα μπαλκόνια των σύγχρονων πολυκατοικιών, με τα στενάχωρα δώματα.
Όλα θα περάσουν τελικά. Αυτά που θα μείνουν είναι τα πολλά άσπρα και μπλε κομματάκια αφρώδους υλικού που μπήκαν από παντού στις αυλές και τα σπίτια. Τα δέοντα!
