Ακρογωνιαίος λίθος της υποτιθέμενης «αντιναρκωτικής» πολιτικής που εφαρμόζεται και στη χώρα μας, πάνω στην οποία επικεντρώνεται η προπαγάνδα των τελευταίων δεκαετιών είναι η φράση «ο χρήστης είναι ασθενής». Έτσι βαφτίζοντας τον χρήστη ναρκωτικών ουσιών «άρρωστο» επιτυγχάνεται στροφή στις συνειδήσεις, καθώς ανοίγει ο δρόμος για την ιατρικοποίηση του προβλήματος των ναρκωτικών. Δηλαδή, οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που οδηγούν στη χρήση συσκοτίζονται και μετατοπίζονται σε ιατρικό, ψυχολογικό, γονιδιακό επίπεδο.
Έτσι, η «ιατρικοποίηση» της ουσιοεξάρτησης αποτελεί ένα δυνατό εργαλείο που εξυπηρετεί ποικίλες επιδιώξεις, πρώτα απ’ όλα σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, με χαρακτηριστικό την εκπαίδευση των επιστημόνων σ’ όλες τις χώρες της Ε.Ε. και στις ΗΠΑ να κινείται μονομερώς στο μοτίβο της ιατρικοποίησης.
Επιδιώκεται να πειστούν κοινωνία και οικογένειες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι ο χρήστης ουσιών είναι ασθενής και έτσι κι αυτός πρέπει να πάει στο γιατρό ή στο φαρμακείο για να πάρει το υποκατάστατό του. Εδώ ακριβώς πατάει η κυβέρνηση για να ανοίξει την κάνουλα της μεθαδόνης ή της βουπρενορφίνης με την ευρεία χορήγησή τους σε όλα τα νοσοκομεία και ίσως στο μέλλον και στα φαρμακεία.
Πρόκειται για χορήγηση νόμιμης κρατικής «πρέζας» - την οποία μάλιστα αποκαλούν «απεξαρτησιογόνα» - εξαιρετικά επικίνδυνης για την ασφάλεια και τη ζωή των εξαρτημένων. Μάλιστα ο υπουργός Υγείας πρόσφατα επανέλαβε με εντελώς αντιεπιστημονικό τρόπο την επιμονή της κυβέρνησης για τη χορήγηση υποκατάστατων από τα νοσοκομεία εκχυδαΐζοντας την έννοια της απεξάρτησης αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του «οι τοξικομανείς» θα μπορούν να προσέρχονται με το μηχανάκι τους, να παίρνουν το υποκατάστατό τους και «που και που» όταν χρειάζονται θα έχουν ψυχολογική υποστήριξη.
Αναμφίβολα πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη της αντιναρκωτικής πολιτικής που ασκείται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη χώρα μας. Μιας αντιναρκωτικής πολιτικής που στόχο έχει την πριμοδότηση της υποκατάστασης, την αποποινικοποίηση της χρήσης, την απαξίωση των στεγνών θεραπευτικών προγραμμάτων, ιδιαίτερα και μέσω των περικοπών των κονδυλίων τους, την απαξίωση και διάλυση των κέντρων πρόληψης και μέσω του «Καλλικράτη» την ιδιωτικοποίηση της πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης.
Σε αυτή την πολιτική η υγεία αντιμετωπίζεται ως κόστος, εμπόρευμα που πουλιέται και αγοράζεται.
Στόχος αυτών των εγκληματικών σχεδίων είναι η ίδια η ζωή. Η εξάρτηση του μυαλού και της ψυχής από ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα –το καπιταλιστικό- που αφού πρώτα το ίδιο συνέβαλε και συμβάλλει στη δημιουργία ανασφαλών και χωρίς στόχους ευάλωτων νέων, έρχεται στη συνέχεια να κερδίσει απ’ αυτό.
Αυτό που επιδιώκεται μέσω της κυβερνητικής πολιτικής είναι να μπλοκάρουν με κάθε είδους καταστολή, τη συνειδητή ενεργοποίηση του εργαζόμενου λαού και τη μαχητική συμμετοχή του στους ταξικούς αγώνες.
Είναι αναγκαίο σήμερα απέναντι στη ζοφερή κατάσταση που διαμορφώνεται η αντίσταση στις πολιτικές που προωθούνται και η διεκδίκηση:
- Όχι σε όλα τα ναρκωτικά.
- Όχι στο διαχωρισμό μαλακών – σκληρών
- Όχι στην καταστολή και την αποποινικοποίηση του χασίς
- Αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης, απεξάρτησης, κοινωνικής επανένταξης.
- Ανάπτυξη προγραμμάτων πρωτογενούς πρόληψης με μακροχρόνιο ορίζοντα.
- Δημιουργία θέσεων εργασίας για την κοινωνική επανένταξη των εξαρτημένων ατόμων.
Τέλιου Μαρία
Μέλος του Δ.Σ. του ΕΣΥΝ
