Ανάπτυξη και εικονική πραγματικότητα

Διανύουμε ένα από τα τελευταία καλοκαίρια της υποτιθέμενης ανεμελιάς και απόλαυσης των πολυπόθητων διακοπών, λίγο πριν τις νέες μνημονιακές καταιγίδες του Σεπτεμβρίου και των επόμενων μηνών. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και όλοι πλέον έχουν καταλάβει ότι οι εποχές που θα ακολουθήσουν θα είναι πολύ σκληρές και με πολλές παρενέργειες. Η κυβέρνηση και ειδικά ο πρωθυπουργός βαδίζουν τον μοναχικό δρόμο της υποταγής στα ευρωπαϊκά κελεύσματα, ανταλλάσσοντας τα δάνεια με το ξεπούλημα των περιοχών – φιλέτων και τη χρηματοδοτική βοήθεια με ολοένα και πιο οδυνηρά μέτρα για τους πολίτες. Αυτό το καλοκαίρι θα μείνει στην ιστορία ως το καλοκαίρι της θλίψης και του σκεπτικισμού. Όπου και να γυρίσει κανείς το κεφάλι του, θα δει ανθρώπους προβληματισμένους να συζητούν ανελλιπώς για την κρίση και τα αλλεπάλληλα μέτρα που επιβάλλει η τρόικα. Είναι κάτι σαν μνημόσυνο για μια χώρα που έχει προ πολλού παραδώσει το πνεύμα και που οι πολίτες της ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους να γλυτώσουν από τον αργό θάνατο. Σαν τα κοράκια πέφτουν οι ξένοι επενδυτές που παρακολουθούν την κάθοδο των τιμών στις αγοραπωλησίες με ιδιαίτερη προσοχή. Οι επενδύσεις είναι μεγάλες είτε αφορούν την βιομηχανία είτε την πράσινη ενέργεια. Οι εξαγορές προχωρούν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και οι αποκρατικοποιήσεις παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας. Την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότεροι νέοι άνθρωποι δεν σκέπτονται απλά να μεταναστεύσουν, αλλά ξεκινούν ήδη τα διερευνητικά ταξίδια προς ανεύρεση εργασίας στις ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια στιγμή που οι κυβερνώντες μιλούν για ανάπτυξη και τα μεσήλικα στελέχη των επιχειρήσεων απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες, πληθαίνουν οι αιτούμενοι εργασίας σε οικονομικά ισχυρές χώρες της ευρωζώνης. Η ελπίδα για μια νέα Ελλάδα που ευαγγελίζονται οι κυβερνώντες πέφτει στο κενό και όλοι μιλούν για τη χώρα - παρωδία. Παντού οι συζητήσεις για το ναυάγιο της Ελλάδας μονοπωλούν την επικαιρότητα και όλοι όσοι πιστεύουν σε ένα καλύτερο αύριο, φαντάζουν επιεικώς ονειροπαρμένοι. Η κρίση έχει πλέον επεκταθεί σε όλα τα επίπεδα και κανείς δεν μιλά για σύντομη επαναφορά στις παλιές καλές εποχές. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που κερδοσκοπούν από την παρατεταμένη κρίση, κομπάζοντας πως οι συνθήκες είναι οι καλύτερες δυνατές. Δεν θα μπορούσαν να λείψουν, τέλος, και οι ελάχιστοι καλοθελητές που θεωρούν τα μέτρα απαραίτητα, προκειμένου, λέει, να μπει σε τάξη η χώρα. Αυτοί είναι και οι ρυθμιστές της μικρής διαφοράς μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, αυτοί οι πιστοί σταυροφόροι του δικομματισμού, που στρατεύονται για να διαδώσουν τη θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων αναφορικά με την πολιτική στρατηγική των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Μπροστά μας λοιπόν το καλοκαίρι της κατάθλιψης αλλά και της αποκάλυψης των προθέσεων όλων όσων έχουν να προσθέσουν ακόμη επιχειρήματα προς δικαιολόγηση των παλαιών αμαρτιών. Το καλοκαίρι της θλίψης και της απογοήτευσης που φεύγει με γοργούς ρυθμούς και ο σκεπτικισμός δίνει τη θέση του στη μελαγχολία και τη φοβία για ένα αύριο που όχι μόνο είναι αβέβαιο αλλά σκοτεινό και μη ελπιδοφόρο. Οι φωνές που προειδοποιούν για μαρτυρικό χειμώνα πληθαίνουν, σε πείσμα της λογικής μιας κυβέρνησης που παραδίδει χωρίς πολλή σκέψη ό,τι έχει απομείνει. Ο πρωθυπουργός μάλιστα ελπίζει πως όλα θα πάρουν κάποια στιγμή τον ίσιο δρόμο και η ιστορία θα κρίνει θετικά το έργο της κυβέρνησης που αποσόβησε, λέει, τη χώρα από τον θανάσιμο κίνδυνο της χρεοκοπίας. Η χώρα κατά τη γνώμη του έχει μεγάλες δυνατότητες: «Η Ελλάδα δεν είναι μόνο τα προβλήματα. Είναι οι αστείρευτες δυνατότητες της χώρας, οι ικανότητες του Ελληνισμού – το βλέπετε και διεθνώς. Μπορεί μέρος όσων ακούστηκαν να είχαν βάση, να ήταν αλήθεια, αλλά πολλοί βιάστηκαν να υποτιμήσουν τη θετική δύναμη της Ελλάδας και των Ελλήνων. Γιατί «Ελλάδα» είναι και διαχρονικά οι μεγάλες αρετές της πατρίδας μας, οι βαθιές αξίες που μας χαρακτηρίζουν. Είναι όλα αυτά που μας κράτησαν ζωντανούς και μας βοήθησαν, έτσι ώστε σήμερα να ανοίγει και πάλι ένας δρόμος σιγουριάς και αισιοδοξίας για ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα». Το μέλλον όμως αυτής της χώρας διαγράφεται αναλόγως των οραμάτων των καθοδηγητών της. Στην προκειμένη περίπτωση, η καθοδήγηση συνοδεύεται από σωρεία μέτρων που δεν λένε να σταματήσουν. Και την αισιοδοξία του πρωθυπουργού δεν φαίνεται να την ενστερνίζονται οι πολίτες. Και αυτοί μιλούν για αρετές της πατρίδας, αστείρευτες δυνατότητες αλλά και βαθιές αξίες, όμως η τσέπη έχει στεγνώσει από ρευστό. Έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η οικονομική ανάκαμψη της χώρας δεν γίνεται με ευχολόγια, δεν υποτιμούν τη δύναμή τους αλλά αναγνωρίζουν την οδυνηρή πραγματικότητα. Και με αξίες μονάχα δεν γίνεται προκοπή. Εκτός και αν είναι τόσο καιροσκόποι οι κυβερνώντες που αδυνατούν να δουν το τελευταίο καλοκαίρι της ξεγνοιασιάς. Και διαμέσου των λόγων του πρωθυπουργού προσπαθούν να στρέψουν το ενδιαφέρον των πολιτών στην εικονική πραγματικότητα της οικονομικής ευμάρειας.