Οι Η.Π.Α. έχουν μια διπλωματική παράδοση φιλανθρωπίας στην περιοχή της Μικράς Ασίας. Αυτή εκφράστηκε 90 χρόνια πριν από τους Ε. Μοργκεντάου και Γ. Χόρτον. Η Ρωσία έχει μια αρνητική παράδοση από την οποία οφείλει να απομακρυνθεί. Είναι αυτή που έχει την αφετηρία της στο ανήθικο σύμφωνο Μπολσεβίκων και Κεμαλικών της 16ης Μαρτίου 1921. Πιστεύω ότι τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στη Ρωσία έχουμε φίλους, συνομιλητές της υπόθεσής μας. Γιατί και οι δύο χώρες παρόλες τις ιδιομορφίες τους είναι πληθυντικές χώρες. Προσωπικά μάλιστα διασκεδάζω αυτή την ιδιοτροπία της ιστορίας του να μην μπορώ να συμμετάσχω σε μια δημόσια συζήτηση (να μην μπορώ να επισκεφθώ) τις Η.Π.Α. αλλά να μπορώ να ομιλώ στη Μόσχα τον προηγούμενο Μάιο, στο Ροστόβ, σε εσάς σήμερα.
Κατά τη γνώμη μου μια μεγάλη χώρα που θέλει να παραμείνει μεγάλη πρέπει να είναι μια έξυπνη χώρα. Έτσι δεν θεωρώ έξυπνο να συντηρεί, να ταυτίζεται με το Τουρκοϊσλαμικό, τεχνητό ρατσιστικό οικοδόμημα στη Μικρά Ασία.
Οι λαοί της Μικράς Ασίας θέλουν να πάνε μπροστά και όχι να επιστρέψουν έξι αιώνες πίσω. Θέλουν τη Δημοκρατία και όχι την εναλλαγή Εθνοκτόνων Σουλτάνων. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την πορεία των ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας προς τη Μικρασιατική πολυκεντρικότητα και αυθεντικότητα. Γιατί πρόκειται για μια ανάγκη της ιστορίας. Απλά εκτίθεται με την αλληλεγγύη του προς την Κεμαλοϊσλαμική βαρβαρότητα.
ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Για τους Έλληνες της Ρωσίας υπάρχει εδώ και καιρό η εξής πρόκληση. Να αποτελέσουν ένα από τα κέντρα του Ποντιακού Ελληνισμού. Πρέπει να σας απασχολεί το εξής ζήτημα. Είστε όπως ήσασταν πριν το 1937; Η όπως ήσασταν πριν το 1917; Τι πρέπει να κάνετε για αυτό; Τον προηγούμενο Μάιο προκάλεσα τους Πόντιους της Γερμανίας με την εξής φράση: Γιατί δεν είστε ό,τι η Αρμενική Διασπορά στη Γαλλία για την Αρμένικη υπόθεση. Αυτές οι προκλήσεις αφορούν και εσάς. Πού στηρίχθηκε η Ελληνική Ποντιακή Αναγέννηση στον Εύξεινο Πόντο τον 19ο αιώνα; Στα φροντιστήρια και στη Νεοκλασική αναγέννηση των πόλεων. Από το Ταϊγάνιο την Οδησσό έως το Σοχούμ και την Τραπεζούντα. Η μονοκαλλιέργεια του χορού και η μορφωτική και διανοητική στασιμότητα και επανάληψη δεν εγγυάται μια πορεία Αναγέννησης σήμερα. Πρότεινα στην ομιλία μου προς τους νέους, νέες θεματολογίες, νέες ορολογίες, νέες προσεγγίσεις που μας ωθεί η ιστορία, η γεωγραφία, η πολιτική και η επιστήμη να κάνουμε. Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό ζήτημα, Ποντιακή ταυτότητα και ανάπτυξη, παραγωγική μνήμη και Παγκοσμιοποίηση, το τούρκικο πρόβλημα.
Έχετε ανάγκη αγοράς – λόγου – συμποσίων για αυτά τα ζητήματα. Όχι μόνο στη Ρωσία άλλα στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τις Η.Π.Α..
Θα μείνω σε δύο θέματα:
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ – ΘΡΑΚΙΚΟΣ – ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Το πρώτο θα το επαναφέρω μια και το ανέδειξα από το 1985 και μετά με πολλούς τρόπους. Μιλώ για τον ελληνικό δρόμο, για τον Ποντιακό και Θρακικό δρόμο. Ποιος είναι αυτός; Τα τριακόσια χιλιόμετρα οδικού και Σιδηροδρομικού Άξονα Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάζ με τη μεγαλύτερη γεωοικονομική, γεωπολιτισμική σημασία στον κόσμο σήμερα. Με την κατασκευή αυτού του οδικού και σιδηροδρομικού Άξονα θα ενώσουμε το Αιγαίο με τον Εύξεινο. Θα συνδεθούμε με την αναγεννημένη σήμερα ελληνική ακτή. Μόνον ένας τυφλός ή ανεύθυνος καριερίστας του Κράτους και της πολιτικής δεν βλέπει ότι στον Βόρειο Ανατολικό Εύξεινο έχουμε μια αυθόρμητη αναγέννηση της ελληνικής ακτής. Μόνο που παραμένει μόνη και αβοήθητη. Δεν το κάνουν τα Κράτη. Ειδικά αυτοί που κατέχουν τους θεσμούς στην Αθήνα. Συνήθως την ονομάζω μη Αθήνα για να μην προσβάλλω το όνομα τις Αθήνας. Μπορούν να το κάνουν οι τοπικές και περιφερειακές πολιτικές και οικονομικές αντιπροσωπεύσεις. Θυμάμαι κάναμε κάτι πολύ μεγάλο και όμορφο το 1995 με τους Βούλγαρους στο Ορμένιο του Έβρου. Ήταν μια μεγάλη πολιτική στιγμή. Μπορείτε ως Ομοσπονδία να πρωταγωνιστήσετε σε συμβολικές εκδηλώσεις ανάδειξης αυτού του ιστορικού αιτήματος. Ωρίμασε πλέον η στιγμή για να γίνει. Αυτό φοβάται το ρατσιστικό κατεστημένο της Άγκυρας και ονειρεύεται νέες τοποφαγικές για το ιερό τοπίο της Κωνσταντινούπολης επιθέσεις. Το γνωστό κανάλι.
ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ
Όχι μόνο η ιστορία πάει μπροστά και μας προκαλεί αλλά και η οικονομία. Οι Έλληνες όμως, οι Πόντιοι, το Κράτος, οι Θεσμοί είναι πίσω, πολύ πίσω. Οι Πόντιοι αποτελούν το μεγαλύτερο Δίκτυο που διαθέτει ο Ελληνισμός σε συνθήκες Παγκοσμιοποίησης. Χρόνια έχω μιλήσει για αυτά χωρίς να έχω συνομιλητές. Είχα πολέμιους. Ένα σχέδιο ήταν η νέα Πόλη Ρωμανία. Δέστε όμως τη γούνα της Καστοριάς, τα ροδάκινα Ημαθίας για να το κατανοήσετε. Οποιαδήποτε άλλη χώρα, Κυβέρνηση θα το είχε προωθήσει. Δεν το κάνουν αυτοί στην Αθήνα λόγω των γνωστών παθολογιών τους που πληρώνει σήμερα ο Ελληνισμός. Οφείλουν να το κάνουν οι Πόντιοι Επιχειρηματίες και όχι μόνον Πόντιοι. Να θεσμοθετήσουν αυτό το δίκτυο με το όνομα Ποντιακό εμπόριο. Η πρώτη ιδρυτική συνδιάσκεψη του μπορεί να γίνει στην Αλεξανδρούπολη ή σε μία από τις πόλεις του Ευξείνου, Νοβοροσίσκ, Ανάπα, Γκελεντζίκ κ.λπ. Οι δυνάμεις που θέλουν να μείνουν στην ιστορία και την οικονομία δεν μένουν μοναχικές και αδρανούσες. Οργανώνονται για τον νέο ιστορικό κύκλο. Πριν δέκα περίπου χρόνια αυτή η ώριμη τότε και θεσμικά δυναμική αντί να προωθηθεί υπονομεύθηκε.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ
Το δεύτερο ζήτημα αφορά στη σχέση μας με τον τόπο μας και τους νεκρούς μας. Οι λαοί που διεκδικούν τη δικαίωσή τους από τους νόμους της ανθρωπότητας για τις πολιτικές γενοκτόνας βίας που έχουν υποστεί οφείλουν να εμπνέονται και να υπερασπίζουν ορισμένες βασικές αρχές και αξίες. Δύο από αυτές είναι η αξία του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής καθώς και ο σεβασμός της αξιοπρέπειας και του ονόματος ενός τόπου. Αυτές οι αξίες προσβάλλονται βάρβαρα από πολλά μνημεία θανάτου στον Πόντο και την Μικρά Ασία. Ένα από αυτά είναι το θαυμάσιο αρχιτεκτονικά σπίτι του Καπαγιαννίδη στην Τραπεζούντα. Ως κλοπιμαίο του Κεμάλ μεταβλήθηκε σε μουσείο Κεμάλ. Ένα Μουσείο που υμνεί την γενοκτόνα βία και τον θάνατο. Αυτή είναι η διαφορά μας. Αυτό είναι το νόημα της 19ης Μαΐου. Εμείς υμνούμε τη Ζωή, τη Φιλανθρωπία αυτοί υμνούν τον απανθρωπισμό, τον θάνατο. Από αυτόν τον χώρο ο Κεμάλ μετά την εξόντωση των Ποντίων, την πυρπόληση της Σμύρνης διέταξε την εξόντωση των Κούρδων στο Ντερσίμ. Συνέχισε να προκαλεί θάνατο.
Πολλοί επισκέπτες από την Ελλάδα και τη Ρωσία, επισκέπτονται αυτό το Μουσείο του μίσους προς την ανθρώπινη ύπαρξη. Για την είσοδό τους μάλιστα πληρώνουν ένα ποσό σε τουρκικές λίρες. Να το ονομάσουμε τουρκική τουριστική βιομηχανία προσκυνήματος του θανάτου, του εγκληματία.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη έκφραση της παρακμής ενός λαού. Ήθελα να σας θέσω το εξής ερώτημα: Πώς θα αντιμετώπιζαν οι Ρώσοι που είχαν εκατομμύρια θύματα από τον Ναζισμό αυτούς που θα προσκυνούσαν το σπίτι του Χίτλερ; Οι Αρμένιοι τους συμπατριώτες τους που θα προσκυνούσαν τον Κεμάλ;
Προσκύνημα στον Πόντο σημαίνει προσκύνημα των προγόνων μας, των νεκρών μας χωρίς επιτύμβιες στήλες, χωρίς τάφους. Σημαίνει προσκύνημα της ιερότητας των τόπων μας, προστασία της αξιοπρέπειάς τους, του πνεύματός τους.
Όσοι κατά τις προσεχείς επισκέψεις τους στον Πόντο παραβιάζουν αυτές τις ανθρωπιστικές αξίες θα αποδοκιμάζονται από τους Νόμους της Πόλης.
Η ιστορία σήμερα είναι μαζί μας. Πρέπει να είμαστε και εμείς μαζί της ως Πολίτες. Πρέπει να είναι και η Πολιτική.
*Μιλώντας στο Συνέδριο των Ελλήνων της Ρωσίας στο Ροστόβ.
Polis-agora.blogspot.com Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
