Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Tο θερμόμετρο ανεβαίνει επικίνδυνα στη χώρα μας μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και τις ραγδαίες αλλαγές που θα ακολουθήσουν. Την ίδια στιγμή που οι πολίτες αναμένουν με αγωνία τις επιπτώσεις από την ψήφισή του, ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει πως θα καταβληθεί η μέγιστη δυνατή προσπάθεια για να μην αδικηθούν περαιτέρω οι πολίτες από μέτρα που ούτως, ή άλλως, όπως έχει πει, «είναι άδικα». Παράλληλα με όλα αυτά, ο κ. Παπανδρέου, δίνει τα διαπιστευτήριά του στην τρόικα, όντας πεπεισμένος ότι τα πράγματα στη χώρα πηγαίνουν καλά.
Έτσι, σε επιστολή του προς τον επικεφαλής του Eurogroup και πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλώντ Γιούνκερ τονίζει χαρακτηριστικά: «Δεκατέσσερις μήνες μετά την έναρξη του μεταρρυθμιστικού μας προγράμματος, η Ελλάδα έχει επιτύχει μία εντυπωσιακή δημοσιονομική εξυγίανση, ενώ παράλληλα έχει θέσει σε εφαρμογή πολυάριθμες δομικές μεταρρυθμίσεις μεγάλου βεληνεκούς». Δεν περιορίζεται όμως σε γενικόλογες εκφράσεις αλλά αποθεώνει το έργο της τρόικα που από κοινού με την κυβέρνηση του «καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να βγάλουν τη χώρα από την κρίση».
Ο πρωθυπουργός επισημαίνει ότι τους τελευταίους μήνες, η κυβέρνηση και τα μέλη της τρόικα, έχουν εργαστεί ακαταπόνητα προκειμένου να καταρτίσουν μία αξιόπιστη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική, η οποία θα περιλαμβάνει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, το οποίο θα συνεχίσει να αποτελεί κινητήριο δύναμη της μεταρρυθμιστικής διαδικασίας και θα τονώσει την ανάπτυξη. Και πάνω απ΄ όλα ο κ. Παπανδρέου θεωρεί πως έχουν ήδη επισημανθεί τα κυριότερα εμπόδια στη μεταρρυθμιστική διαδικασία και ειδικότερα οι δυσκολίες στην πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά και στην ενίσχυση της ικανότητας του ελληνικού δημόσιου τομέα να εφαρμόσει τις αλλαγές. «Έχουμε θέσει», καταλήγει, «σε εφαρμογή μία διαδικασία για τη θεραπεία των ελλειμμάτων στην υλοποίηση, που αντιμετωπίσαμε στο παρελθόν».
Αυτό το παρελθόν επιτέλους... Όλοι μιλούν για αυτό λες και δεν υπήρχαν τότε, λες και η πολιτική στην Ελλάδα ασκούταν από ανίδεους και ακατονόμαστους. Το πιστεύει άραγε αυτό ο πρωθυπουργός; Ή απλά παίζει με τις λέξεις, κατακεραυνώνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας από το κόμμα του στο παρελθόν, με στόχο να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, αλλά πάνω απ΄ όλα να φανεί ο δικαιότερος όλων;
Τα παιχνίδια αυτά, είναι λίαν επικίνδυνα και ειδικά όταν γίνονται στις πλάτες των ήδη ταλαιπωρημένων πολιτών. Οι «δυσκολίες» στην πάταξη της φοροδιαφυγής απασχολεί τις ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες και το θέμα δεν έρχεται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα. Λες και όλα αυτά τα χρόνια δεν γινόταν τίποτε το ουσιαστικό, λες και όλοι τους κοιτούσαν τ΄ αστέρια, πιστεύοντας ότι τα προβλήματα θα λυθούν διά μαγείας. Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και φτάσαμε στο τωρινό κατάντημα και όλοι τους προσποιούνται πως αγνοούν το πώς φτάσαμε ως εδώ. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται τώρα είναι γιγάντιες, έτσι λένε, και η πολυπόθητη τάξη μπαίνει αργά αλλά σταδιακά σε εφαρμογή, προκειμένου να παταχθεί η ασυδοσία και η διαφθορά.
Είναι «άδικα» λοιπόν τα τωρινά μέτρα, όπως λέει και ο πρωθυπουργός. Αλλά παρόλα αυτά, κανείς από το παρελθόν δεν αναζητάται – πέρα από κάποιες εξαιρέσεις – προκειμένου να δικαστεί όχι για ολιγωρία αλλά συνειδητή εξαπάτηση. Οι αθωώσεις είναι μαζικές, και δη όταν αφορούν «καραμπινάτα» σκάνδαλα που απλά αποσιωπούνται στο όνομα της «ανικανότητας» του παρελθόντος. Για θυμηθείτε όμως τι έλεγαν και τότε στις αιτιάσεις; Ότι όλα βαίνουν καλώς, και πως αυτές δεν ήταν παρά συκοφαντίες.
Με αυτά τα δεδομένα βαδίζουμε ως σήμερα. Με αυτή την προοπτική πλησιάζουμε το αύριο. Θα ακολουθήσουν και άλλες διαβεβαιώσεις για την παροντική άσκησης πολιτικής. Θα ακούσουμε ξανά και ξανά τον πρωθυπουργό να καταριέται το παρελθόν, στο όνομα της τωρινής διαφάνειας. Μέχρι που θα έρθουν οι επόμενες κυβερνήσεις για να παίξουν τον ίδιο ρόλο, με αδέκαστους υπουργούς και απορημένους για το κατάντημα της εποχής πρωθυπουργούς. Και όλα αυτά με φόντο μια Ελλάδα που θα έχει ήδη ξεπουληθεί και έναν λαό που δεν θα περιμένει άλλες διαβεβαιώσεις αλλά που θα καταβάλλει με ευλάβεια τον οβολόν του για να εξωραΐσει στο όνομα της εκάστοτε τρόικας τις παλιές αμαρτίες. Κοινώς, κάθε φορά που ο εκάστοτε πρωθυπουργός θα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και μαζί με την κυβέρνησή του θα υπογράφει νέα διατάγματα αφαίμαξης των ισχνών οικονομιών. Όσες θα έχουν μείνει μέχρι τότε.
