Ο «καλός», ο «κακός» και ο «άσχημος»

 Η πρόσφατη έρευνα της Κάπα Research που καταποντίζει τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και τα στέλνει στο πυρ το εξώτερον με συνολικό ποσοστό και των δύο κάτω του 35%, με παράλληλη μη πριμοδότηση των παραδοσιακών κομμουνιστικών κομμάτων και του ΛΑΟΣ, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για την κατάντια του σημερινού κοινοβουλευτικού συστήματος μέσα από τα μάτια του ψηφοφόρου που πολύ σύντομα θα κληθεί να καταθέσει την ψήφο του. Η απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης στις κυβερνητικές επιλογές αλλά και απόρριψη ουσιαστικά της αντιπολιτευτικής τακτικής δείχνει ότι, παρά τις επίμονες προσπάθειες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο κόσμος πλέον έχει ξυπνήσει και δεν παραδίδεται αμαχητί στις κομματικές διακηρύξεις και τα τσιτάτα που τόσα χρόνια του έκαναν πλύση εγκεφάλου. Βρέθηκα πριν από λίγες ημέρες σε συγκέντρωση του Ελληνο-γερμανικού εμπορο-βιομηχανικού Επιμελητηρίου, και παρακολούθησα με προσοχή την ομιλία του υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, κ. Ραγκούση. Εκτός από το low – profile του υπουργού, που ομολογουμένως δεν προκαλεί με τις λεκτικές ριπές του επίσης παρόντος αλλά όχι ομιλούντος στην εκδήλωση, Θεόδωρου Πάγκαλου, όλα τα υπόλοιπα που άκουσα για το κυβερνητικό έργο ήταν επιεικώς αποκυήματα της φαντασίας ενός ανθρώπου που με τα λόγια του έδειχνε πως δεν κατανοεί ή δεν θέλει να κατανοήσει την ελληνική πραγματικότητα. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε η πεποίθησή του ότι όλα πλέον στην Ελλάδα βασίζονται στην αξιοκρατία και πως, όπως είπε χαρακτηριστικά, στα ειδικά επαγγελματικά προσόντα του καθενός. Και το κακό ήταν ότι απευθυνόταν εκεί σε επιχειρηματίες και όχι ψηφοφόρους. Λυπήθηκα πολύ όχι τόσο για τα λεγόμενα του κ. Ραγκούση αλλά για το γεγονός ότι ακόμη και στελέχη που εκ πρώτης όψεως δίνουν την εντύπωση ότι μπορούν να προσφέρουν κάτι παραπάνω, καταφεύγουν σε πρακτικές και τακτικές που μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Και δεν είναι μόνο το τι λέει κανείς αλλά πώς το λέει. Με τι τρόπο και επιχειρηματολογία προσπαθεί να μας πείσει πως όλα είναι πλέον καλώς καμωμένα. Αυτού του είδους οι τακτικές δεν αλλάζουν την εικόνα της κυβέρνησης, τουναντίον βάζουν ένα ακόμη λιθαράκι στην ολοκλήρωση της αποπροσανατολιστικής θηριωδίας που έχει πλήξει την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Τα αποτελέσματα όμως τα βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις, όπου ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί δεν ξεπερνούν το 35%. Είναι τόσο αποκαλυπτικό των προθέσεων των Ελλήνων πολιτών το εν λόγω αποτέλεσμα, που τα κόμματα θα πρέπει να σκεφτούν πολύ ποια προεκλογικά συνθήματα θα υιοθετήσουν για να πείσουν τους πολίτες. Πάντως ότι και να σκεφθούν το έχουν σκεφθεί πολύ αργά μετά την κατρακύλα της υπερψήφισης του μεσοπρόθεσμου αλλά και την, κατά την άποψη των ερωτηθέντων, μικροκομματικών συμφερόντων στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι πολίτες δεν κρίνουν ποια μόνο τις κυβερνητικές επιλογές, που ούτως ή άλλως είναι αποτυχημένες, αλλά και τις επιλογές της αντιπολίτευσης που σπεύδει να καρπωθεί των όποιων διαρροών και απωλειών από το κυβερνών κόμμα. Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια ένα εποχή. Μην νομίζετε όμως ότι και τα μεγάλα κόμματα δεν διδάσκονται από τα σφάλματά τους και πως τα επιτελεία τους δεν δουλεύουν πυρετωδώς για άλλες προσεγγίσεις. Απλά, λόγοι σαν αυτοί του «καλού» Ραγκούση, ή του «κακού» Πάγκαλου στοχεύουν στην τεχνητή ισορροπία του «για άλλες Πολιτείες» οδεύοντος ΠΑΣΟΚ. Στην περίπτωσή μας, αν βρείτε ποιος ή ποια έχει το ρόλο του «άσχημου», θα έχετε πολλές ελπίδες να λύσετε τον Γόρδιο δεσμό! Έτσι, με κάτι τέτοια ευτράπελα που συναντά κανείς ολοένα και συχνότερα στον ελληνικό πολιτικό βίο, φτάνουμε αισίως προς το μέσον του καλοκαιριού, του τελευταίου «ξέγνοιαστου» καλοκαιριού. Αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμα, καλό θα είναι να αρχίσετε να συνηθίζετε στην ιδέα. Ξεχάστε παροχές, έκτακτες προσφορές και λαβείν από το κράτος. Κοινώς μόνο δούναι και παραφράζοντας το σύνθημα άλλης εποχής «Βενιζέλο, πάρτα όλα!» Και το κακό δεν θα περιοριστεί σε έναν μόνο υπουργό, εν προκειμένω στον «τσάρο» (όχι γκουρού) της ελληνικής οικονομίας, αλλά σε πολλούς μαζί, έτσι ώστε να μην προφταίνει κανείς να τα βάλει με όλους. Ας προσέξουν όμως τα μεγάλα κόμματα τα γκάλοπ και τις δημοσκοπήσεις. Ας αφουγκραστούν τι μέλλει γενέσθαι μετά τα επικείμενα κωμικοτραγικά αποτελέσματα των ερχόμενων εκλογών που θα υποδεικνύουν τον δρόμο για τον σχηματισμό «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας». Είναι η μόνη τους σωτηρία και πάνω σε αυτή εργάζονται πυρετωδώς. Είναι το μοναδικό τους σωσίβιο που θα εμποδίσει τη «νυχτερινή» τους άτακτη φυγή. Τι λέτε, θα θελήσει να σηκώσει το βάρος η ΝΔ που κουβαλά μαζί της τόσες και τόσες παρελθοντικές αμαρτίες; Θα συμμετάσχει αυτή και το κατακερματισμένο ΠΑΣΟΚ σε μια κυβέρνηση που θα δώσει μια νέα ώθηση στον κοινοβουλευτικό γκρεμό; Τα επιτελεία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων το σκέφτονται ήδη σοβαρά αλλά δεν έχουν αποφασίσει ποιον θα βάλουν ως τρίτο στο παιχνίδι. Μήπως τον υπερπατριώτη Καρατζαφέρη; Ή τα κόμματα της Αριστεράς που και αυτά θα εισπράξουν, ως φαίνεται, ποινές από τους ψηφοφόρους; Το παιχνίδι είναι δύσκολο και δαιδαλώδες, δεν έχει χοντρύνει ακόμη. Προς το παρόν μονάχα οι δημοσκοπήσεις προαναγγέλλουν την περίφημη «νέα εποχή». Καταποντίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα και περιορίζουν σε χαμηλά ποσοστά τα υπόλοιπα. Ο πολίτης δεν είναι πια το συνηθισμένο «κορόιδο». Γυρνά την πλάτη στα οργιαστικά παραμύθια της ασκούμενης μυθευματικής πολιτικής και στέλνει στο πυρ το εξώτερον όλους όσους πειραματίσθηκαν πάνω του επί δεκαετίες. Δεν είναι πια το σύνηθες θύμα του κομματάρχη εκμεταλλευτή. Και προπαντός μπορεί με ευκολία να εντοπίζει τον κάθε «καλό», «κακό» και «άσχημο» της κομματικής παρτίδας. Που προσφέρουν έμμισθα τις υπηρεσίες τους σε ένα σύστημα που έφερε την Ελλάδα στο τωρινό κατάντημα.