Του Δημήτρη Ζ. Γουγουλιά
Πάμε για εκλογές, λοιπόν, με απόφαση Τσίπρα μεν αλλά με πολλά παρατράγουδα δε...
Από τη μια έχουμε κόμματα προσκολλημένα στην λεγόμενη «ευρωπαϊκή προοπτική» έχουμε τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ του ναι μεν στην Ευρώπη αλλά... έχουμε την υπόλοιπη νέα και παλιά αριστερά – σκέτη ή κομμουνιστική – με θέση εξόδου από την Ε.Ε.
Οι διερευνητικές εντολές μάλλον κακό θα κάνουν κυρίως στον Μεϊμαράκη και τη Ν.Δ. Δηλώσεις του τύπου θα συνεργαστώ με τη «Λαϊκή Ενότητα» του Λαφαζάνη αλλά και τη Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου, ζημιά θα κάνουν στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ενώ ο «μάγκικος» λόγος του προέδρου της Ν.Δ. στην συνέντευξη τύπου διακοσμημένος με κοσμητικά επίθετα μάλλον αμηχανία ενόψει εκλογών έδειχνε.
Ανήσυχοι φάνηκαν στις δηλώσεις τους και οι αρχηγοί του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ που μόνο εκλογές δεν θα ήθελαν στην παρούσα συγκυρία με το πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ να γίνεται θέμα επιβίωσης πλέον.
Στην υπόλοιπη Αριστερά πλην ΣΥΡΙΖΑ άρχισε ήδη η μάχη προσεταιρισμού του 62% του ΟΧΙ στο τελευταίο δημοψήφισμα. Είναι δικοί μας όλοι λέει ο Λαφαζάνης με τη Λ.Ε. και καλεί όλα τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της αριστεράς ακόμη και το ΚΚΕ σε κοινό μέτωπο, όχι είναι δικοί μας λέει η ΑΝΤΑΡΣΙΑ, που επίσης καλεί όλους σε λαϊκό μέτωπο ακόμη και εκείνους λέει «που ασφυκτιούν από την άγονη γραμμή του ΚΚΕ». Το ΚΚΕ τέλος σταθερό στις θέσεις του δηλώνει έτοιμο για τις επερχόμενες εκλογές καλώντας το λαό να μη δώσει δικαίωμα, με την ψήφο του, να πουν ότι «συναινεί στο σφαγιασμό του, ότι τα μνημόνια διαρκείας είναι μονόδρομος», και συγχρόνως επιτίθεται για άλλη μια φορά στην υπόλοιπη αριστερά και κυρίως στους ΣΥΡΙΖΑ 1 και 2 λέγοντας χαρακτηριστικά : «Η κοροϊδία συνεχίζεται και από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Τσίπρα που λέει κυνικά ότι θα “υπερβεί” τα μνημόνια, την ίδια στιγμή που τα εφαρμόζει και τα επεκτείνει, αλλά και από το νέο κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ Νο2 που θέλει να παίξει το ρόλο ενός νέου αναχώματος στο ριζοσπαστισμό, τα στελέχη του οποίου είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση».
Έχουμε για να μην ξεχνιόμαστε κόμματα που εδώ και 65 χρόνια κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο, τον ευλογημένο, και αντί να τον πάνε μπροστά – οικονομικά, κοινωνικά, διοικητικά, κ.λ.π. – τον καταχρέωσαν, τον καταλήστεψαν και τον έδωσαν στον Τσίπρα να τον σώσει μέσα σε έξη μήνες. Έχουμε κόμματα και βουλευτές που ψήφισαν και στήριξαν Μνημόνια (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) και κόμματα και βουλευτές που καταψήφισαν με πολιτικό ή και προσωπικό κόστος (ΚΚΕ, Χ.Α., Ομάδα Λαφαζάνη, κ.ά.).
Έτσι πορευόμαστε στις εκλογές που έρχονται με αντιπαραθέσεις του στυλ το δικό μου Μνημόνιο ήταν καλύτερο από το δικό σου, εγώ θα εφαρμόσω καλύτερα τη νέα συμφωνία ή μόνο η έξοδος από την Ε.Ε. και το ευρώ είναι η λύση, συντεταγμένα και με σχέδιο ή έτσι για το γ@μώτο δεν ξέρω...
Κι εκεί που αρχίζαμε να γυρνάμε στην πολιτική με την έννοια ότι έξη μήνες χορτάσαμε διαβουλεύσεις, χορτάσαμε συνεδριάσεις της Βουλής, συμμετείχαμε σε ένα δημοψήφισμα και όλα τα συναφή κι άρχισε ο κόσμος να ενδιαφέρεται για τα του οίκου του, τώρα πάμε στις εκλογές μάλλον αγανακτισμένοι και μπαφιασμένοι από την πολύ πολιτική, αλλά δυστυχώς χωρίς κανένα για το λαό όφελος.
Θεωρώ λάθος να φτάσουμε στην κάλπη με το διλλήματα, τύπου ποιος θα εφαρμόσει καλύτερα και δήθεν προς το συμφέρον του λαού τη νέα Συμφωνία-Μνημόνιο 3. Θα μου πείτε υπάρχουν και τα άλλα κόμματα της αριστεράς, αλλά κι αυτά σε κομμάτια... γιατί αν γράψω κάτι για ενότητα της Αριστεράς μάλλον θα γελάνε πολλοί. Οι ηγεσίες της Αριστεράς (κομμουνιστικής και μη) με τις διαχρονικές διασπάσεις, με τα «παπικά τους αλάθητα», τις στροφές και τις κολοτούμπες κατάφεραν, τον μη οργανωμένο κόσμο τους να αποκτήσει τη δική του ατομική συνείδηση και να πορεύεται και να ψηφίζει μ’ αυτήν κάθε φορά, με το σύνολο των κομμάτων της να μένει στα λόγια είτε μη μπορώντας είτε μη θέλοντας να προχωρήσει σε πράξεις, Αριστερές !
Πάντως καλά θα κάνουν όλοι τους να μην θεωρούν δεδομένους τους ψηφοφόρους του 62% του πρόσφατου δημοψηφίσματος, ως δικούς τους ψηφοφόρους γιατί σύντομα θα απογοητευτούν.
