Από τον Κώστα Γιαννούλα
Σύμφωνα μ’ όσα συμβαίνουν εδώ και καιρό, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ’ ολόκληρη την υφήλιο, αβίαστα οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος είναι ιδιαίτερα ταραγμένος και ανήσυχος ψάχνοντας επί ματαίω την ευτυχία του. Ληστείες, απαγωγές, δολοφονίες, τρομοκρατία, διωγμοί και αποκεφαλισμοί, απεργίες, βίαιες συγκρούσεις, βανδαλισμοί, προπηλακισμοί και καταστροφές περιουσιών από αγανακτισμένους και αναρχικούς πολίτες, εντάσεις και εστίες πολέμου μεταξύ κρατών με ταυτόχρονη μετακίνηση πληθυσμών από τόπο σε τόπο και σε πολλά μέρη του πλανήτη, βρίσκονται συνεχώς στην ημερήσια διάταξη και δημιουργούν ατμόσφαιρα εκρηκτική. Αν, μάλιστα, λάβει κανείς υπόψη του και τις θεομηνίες, που προκαλούν ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω έλλειψης σεβασμού μας προς τη φύση, η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο δραματική και αφόρητη.
Πέραν τούτων, τα διαζύγια και οι εκτρώσεις καθώς και η υπογεννητικότητα συνεχώς αυξάνουν • η πορνεία, οι εξωσυζυγικές σχέσεις, η ομοφυλοφιλία, το AIDS, τα ναρκωτικά, ο αλκοολισμός, ο τζόγος, η παιδεραστία, ακόμη και η κτηνοβασία σε αναπτυγμένες, μάλιστα, ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, μέχρις σημείου που να ντρέπονται πλέον οι νορμάλ να ομολογήσουμε δημοσίως, ότι ζούμε μια φυσιολογική ζωή με οδηγό κλασικές αρχές και αξίες. Δίνουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο την εντύπωση ότι έτσι λειτουργεί όλος ο κόσμος. Τόσο πολύ, πια, έπαυσαν να ξυνίζουν και γίνονται εύκολα αποδεκτά όλα αυτά χάριν, λέει, της προόδου, της ατομικής ελευθερίας, της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της σαρκικής ηδονής. Όμορφος κόσμος, ηθικός, χριστιανικά πλασμένος!
Την ίδια ώρα η υποκρισία και η ψευτιά περισσεύουν• οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι• άνθρωποι δίπλα μας, πλέον, και όχι μόνο στις χώρες του τρίτου κόσμου λιμοκτονούν και εισπράττουν τις περισσότερες φορές την αδιαφορία μας, γιατί κέντρο του κόσμου είναι ο εαυτούλης μας. Είμαστε τόσο κοντά αλλά και τόσο ξένοι μεταξύ μας κλεισμένοι στον εαυτό μας και στην καλύτερη περίπτωση στους τέσσερις τοίχους του δωματίου μας παρέα οι περισσότεροι με το κινητό μας τηλέφωνο, μια τηλεόραση ή με ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή «σερφάνοντας και κάνοντας κλικ» σε μια ιστοσελίδα, χαμένοι στο μαγικό κόσμο του διαδικτύου, χωρίς διάθεση για δράση και ζωή με ενδιαφέροντα. Γι’ αυτό και η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες θερίζουν.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά φτάσαμε για μια ακόμη φορά στην Πρωτοχρονιά. Προετοιμασίες, φώτα, λαμπιόνια, φωταψίες, στολισμένες βιτρίνες, Αη Βασίληδες, Χριστουγεννιάτικα δέντρα, μουσικές, ψώνια, δωράκια για τα παιδιά και, παρά τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης και των μνημονίων επικρατεί, γενικώς, μια ατμόσφαιρα γιορτινή, που για λίγες μέρες, τουλάχιστον, θα σκεπάσει και θα εξουδετερώσει όλη τη μπόχα, που αναδύεται. Οι ναοί, μάλιστα, γεμίζουν και πάλι ασφυχτικά από κόσμο, απ’ τον ίδιο αυτό κόσμο πολλοί, που είτε πρωταγωνιστούν καθημερινά είτε συμμετέχουν σ’ όσα περιέγραψα παραπάνω, προκειμένου να είναι παρόντες στη γέννηση του Θεανθρώπου, σαν να πρόκειται για ένα σπουδαίο κοσμικό γεγονός και μόνο.
Κάποιοι, βέβαια, ή μάλλον αρκετοί θα κοινωνήσουν, αφού προηγουμένως εξομολογηθούν και ζητήσουν άφεση αμαρτιών, πραγματικά μετανιωμένοι για τις πράξεις τους, και αυτό είναι το ευκταίο. Οι περισσότεροι, όμως, θα εκκλησιασθούμε, από απλή συνήθεια και χωρίς την ανάλογη ψυχική προετοιμασία. Κάποιοι, μάλιστα, χριστιανοί κατά τα άλλα, δε θα εκκλησιασθούν καθόλου για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Άλλωστε, είναι πλέον ολοφάνερο ότι κόψαμε και ράψαμε το χριστιανισμό στα μέτρα μας και τον εφαρμόζουμε, όπως μας βολεύει.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και επειδή οι πολιτικοί μας ταγοί και εμείς κατά προέκταση, με την τακτική που ακολουθήσαμε ως τώρα, αποτύχαμε να κάνουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο καλύτερο και ευτυχισμένο, μήπως ήρθε η ώρα, όσοι δηλώνουμε χριστιανοί και μάλιστα ορθόδοξοι, άρχοντες και αρχόμενοι, να σταματήσουμε να λειτουργούμε ως κρυπτοχριστιανοί αλλά και να ψάξουμε να βρούμε όχι μόνο στη φάτνη αλλά το Χριστό, που κρύβουμε μέσα μας, και να τον κάνουμε οδηγό στην επίγεια ζωή μας, για να ξαναγεννηθεί η ελπίδα στις καρδιές μας και στον τόπο μας;
