Του Κων/νου Δ. Χλωρού - θεολόγου
1. "Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης Ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία" (Λουκ. 2, 14).
2. "Ειρήνην διώκετε μετά πάντων, και τον αγιασμόν, ου χωρίς, ουδείς όψεται τον Κυρίον (Εβρ. - 12, 14).
3. "Δεν θα μπορούσα να ανέβω στον επισκοπικό θρόνο, αν ένιωθα πάνω μου το βάρος έστω και ενός νομίσματος". (Αγ. Αμβρόσιος Μεδιολάνων - 340 - 397).
Ένα μυστήριο "ξένο και παράδοξο", καινούριο, νέο και πρωτάκουστο, ψάλλεται στην Εκκλησία μας από 26/11 μέχρι 24/12 - (την επόμενη ημέρα απόδοσης εορτής Εισοδίων της Θεοτόκου, μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων).
Είναι το λεγόμενο "Κοντάκιον" της εορτής "Η Παρθένος σήμερον τον προαιώνιον Λόγον (=Θεόν) εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως - να γεννήσει μυστικά, κρυφά, ταπεινά. - Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα. - Γιόρτασε, προκαταβολικά, ανθρωπότητα, όλης της Γης - δόξασον μετά αγγέλων και των ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι παιδίον νέον τον προαιώνων Θεόν" - δόξασον, μετά αγγέλων και ποιμένων γιατί ο προ αιώνων (άναρχος) Θεός Λόγος μας επισκέπτεται και ως τέλειος - αναμάρτητος, Θεάνθρωπος".
Εμάς τους αμαρτωλούς, τους απογόνους του Αδάμ, τους "καθημένους εν χώρα σε σκιά θανάτου".
Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Οικουμένης αυτά τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, αυτά τα μυρόπνοα άνθη του Παραδείσου - Αθανάσιος, Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστομος, Κύριλλος, Αμβρόσιος, Μεδιολάνων...
"Είναι εντυπωσιακό ότι παρουσιάζουν κοινό χαρακτηριστικό: συνδυάζουν τη θεολογική εμβάθυνση στο μυστήριο, της ενανθρώπισεως του Υιού του Θεού με πρακτικές συμβουλές για τον αγώνα του πιστού, συνταιριάζουν αρμονικά το δόγμα με το ήθος και αυθόρμητα κινούν τον ευλαβή αναγνώστη αφενός μεν σε θαυμασμό για το βάθος του μυστηρίου και σε βαθιά ευγνωμοσύνη - για τον πλούτο των υψηλών ενεργεσιών που κομίζει στην ανθρωπότητα η επίσκεψη του Θεού - ο Θεός έγινε άνθρωπος! μυστήριο θείας συγκαταβάσεως, θείας δυνάμεως, θείας αγάπης! - αφετέρου δε του γεννούν την αίσθηση, ότι η πρωτοβουλία του Θεού δημιούργησε μια εκκρεμότητα: τη δική μας απάντηση στην αγάπη Του, τη δική μας κένωση, τη ζωή της μετανοίας και του αγιασμού". (Αθαν. Φραγκόπουλος).
Ο Προφήτης Ησαΐας (8ος π.Χ. αιώνας) προφητεύει και την αειπαρθενίαν της Θεοτόκου, και τις ασύλληπτες ιδιότητες και εξουσίες που βαστάζει στους ώμους του αυτό το καινούριο Παιδί, "ο υιός του ανθρώπου" (= ενανθρώπηση). Αυτός, που "όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου..." φόρεσε τη σάρκα μας, έλαβε μορφή δούλου και υπηρέτου - διακόνου - "εκένωσε εαυτόν", ταπεινώθηκε τόσο πολύ, άδειασε από όλη τη δόξα της θεότητάς του στον Ουρανό "Αυτός, ο Αχώρητος παντί - Πνεύμα ο Θεός... - πώς χώρεσε μέσα σε μια γαστέρα; Δεν ήταν άνθρωπος στον Ουρανό, "αμήτωρ", αλλά έγινε και άνθρωπος με την θέλησή του, δίχως πατέρα, κάτω στη γη, "απάτωρ". Έζησε 33 χρόνια, ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός στην εδώ ζωή για να τελειώσει το έργο της σωτηρίας μας, ικανοποιημένος με τη λέξη "τετέλεσται" επάνω στον Σταυρό. Ποιος; Αυτός "ο ομοούσιος των Πατρί δι' ου τα πάντα εγένετο". Όσα βλέπουμε και όσα δεν βλέπουμε μέσα στο χωροχρόνο του σύμπαντος κόσμου, κτίστηκαν από τον Άκτιστο και Άναρχο Θεό "εκ Πατρός δι' Υιού εν Πνεύματι Αγίω" (Μ. Αθανάσιος).
"Μια δύναμις, σύνταξις, θεότης, προσκύνησις, της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ".
"Τι θαυμάζεις Μαριάμ; τι εκθαμβείσαι το εν σοι; Τι να πρωτοθαυμάσω, Άγγελέ μου; Το χαιρετισμό σου, την προσκύνησιν ποιμένων και μάγων, την δοξολογία της "Αγγελικής στρατιάς" τα ονόματα της Ουράνιας αποστολής του: Μεσσίας (Χριστός) Εμμανουήλ, Ιησούς (=Σωτήρ) ή Κύριος "και της βασιλείας αυτού" ουκ έσται, τέλος".
Τώρα, το σπαργανώνω το Ουράνιο Παιδί μου, όπως ευδόκησε ο Κύριος σε τούτο το σκοτεινό σπήλαιο, το οποίο έγινε "Εκκλησία, Ουρανός πολύφωτος"... και θαυμάζω ακόμα... απείραχτη, "κεκλεισμένη" η θύρα της Παρθενίας μου... γι' αυτό φωνάζω: "Ανανδρος ειμί - χωρίς άνδρα - άσπορον γονήν τις εώρακεν;".
Γέννηση μωρού, σε τούτο τον κόσμο, σαν τη δική μου ποιος και ποια γυναίκα ποτέ γνώρισε!..
Καμία... ακούγεται από τα βάθη των αιώνων η φωνή του Ησαΐα: "Παιδίον εγεννήθη ημίν - σαλπίζει ο 5ος Ευαγγελιστής - υιός και εδόθη ημίν, ου (του οποίου) η αρχή (εξουσία) "του δεσμείν και λύειν αμαρτιών" και Παντοδυναμία "εγεννήθη επί του ώμου αυτού. Και καλείται το όνομα αυτού, Μεγάλης βουλής - θέληση Άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, θεός ισχυρός, εξουσιαστής άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος... Μεγάλη η αρχή αυτού και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον".
(Ησαΐας 9,6...).
"Ιδού ο βασιλεύς σου Σιών έρχεται πραυς, καθήμενος επί πώλου όνου". "Ωσαννά εν τοις υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου". Και όμως, αυτός ο Υπερ-πραότατος των πραοτάτων αγίων, "νέφος" της Πίστεώς μας, Αρχηγός και τελειωτής των ψυχών μας Ιησούς Χριστός, ιδρυτής της Πίστεώς μας, ανελήφθη ενδόξως εις τους Ουρανούς, καθήμενος εκ δεξιών του Πατρός, κρατώντας στην αγκαλιά του τον "σταυρόν της αισχύνης" (ντροπής) (Εβρ. 12,2).
- Για χάρι μας, αυτός είναι ο θρόνος του, αυτή είναι η δόξα του: "Θεού δύναμις και Θεού Σοφία" (Α' Κορ. 1, 18-31).
- Ποια άλλη θρησκεία σαν τη δική μας, χριστιανική Εκκλησία έχει τέτοιον Αρχηγόν "ακρογωνιαίον λίθον" και "Κεφαλήν Αγίαν και αναμάρτητον του σώματος της Εκκλησίας";
"Ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως - Σώμα και Αίμα Χριστού - κρίμα εισθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου".
(Α' Κορ. 11, 29-30).
"Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων, ποιηταί". Ανθρώπινα μυθεύματα και φαντασίες όλες οι θρησκείες.
- Κάποτε, σε κάποια Βουλή, ακούστηκε μια φωνή: "Σηκωθείτε όρθιοι"... "Μπαίνει ο αρχηγός"... Κι έγινε "σύγχυση φρενών". Σκέτος πανζουρλισμός!
"Σύγχυση φρενών". Όλοι θέλουμε να ζήσουμε κι όλοι συνεργούμε στο ξεκλήρισμά μας γιατί είμαστε πονηροί, κακοί, δεν αγαπάμε τον αδελφό και πόθος μας είναι να τον τσαλαπατήσουμε, για να στήσουμε χορό απάνω στον τάφο του. Μήτε Θεό λογαριάζουμε, μήτε τίποτα. Ο Θεός είναι για μας ο εγωισμός μας κι άγιος είναι τα πάθη μας, που τα θυματίζουμε και τα προσκυνάμε, και που για αυτά ζούμε, και τα ζεσταίνουμε σαν όχεντρες στον κόρφο μας, ως που να μας φάνε να ησυχάσουμε". (Φ. Κόντογλου) (όπως έφαγαν και τον "Χάι Χίτλερ, με τον Μουσολίνι του...). "Απόκειται άπαξ τοις ανθρώποις αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις". (Εβρ. 10,27).
- Γρεβενά, 28 Οκτ. 1946: Στα πέτρινα εκείνα χρόνια ο μικρός το δέμας (μικρόσωμος), αλλά φλογερός ιεραπόστολος και εθναπόστολος - νέος πατρο-Κοσμάς - Αυγουστίνος Καντιώτης (φέτος γιορτάζουμε τα 300 χρόνια του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού) φωνάζει: "Όλοι για τον έναν και ο ένας για όλους. Την αγάπη αγωνιζόταν να εγκαταστήσει στις καρδιές μας. Τα κόμματα χωρίζουν, ο Χριστός ενώνει!
Ξεσκεπάζοντας την υποκρισία της δημαγωγικής πλεκτάνης τόνιζε: Σύνθημά μας: "ΟΧΙ λαοκρατία" αλλά ΧΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ. Όχι ό,τι θέλει ο λαός, αλλά ό,τι θέλει ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Αυτό είναι το αληθινό συμφέρον, αυτό θέλει ο Πιστός λαός, το "Σώμα της Εκκλησίας" και Κεφαλήν του, ο ΧΡΙΣΤΟΣ... Σ' αυτή την άδεια σιταποθήκη - φυλακή - όπου ουρλιάζουν από την πείνα και το μαστίγιο, "τεσσαράκοντα, παρά μίαν" (σαν τον Απόστολο των Εθνών Παύλο), και υπάρχουν και πολλοί αθώοι με στέλνει ο Χριστός, παλικάρι μου... Έχω αποστολή και πρέπει να την επιτελέσω. Το ράσο μου έχει τριφασικό ρεύμα, πάρε το χέρι σου, διότι θα πάθεις ηλεκτροπληξία, κανείς δεν θα μ' εμποδίσει!
(του είχαν σκοτώσει τον αδελφό του και έναν ανιψιό του).
Μ' αυτά τα λόγια μαλάκωσε η καρδιά του αγριεμένου αστυνομικού και τον άφησε ελεύθερο (βλ. "Αναφορά ευγνωμοσύνης") σελ. 105-107. Στέργιου Ν. Σάκκου.
- "Γνώσεσθε την Αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς". (Ιω. 8,32). Δεν την γνωρίσαμε ακόμα; "αναπολόγητοι" θα είμαστε: "Μενούνγε" εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ρήματα αυτών". "Εγώ ειμί η οδός, η ΑΛΗΘΕΙΑ, και η ζωή (Ιω. 14. 6). Σύνθημά σας: ΖΗΤΩ Η ΧΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ! Είθε, να ενωθεί και να αγκαλιαστεί αυτό το σύνθημα με το "αστέρι του Ιακώβ, εξ Ανατολών" στην κορυφή κάθε χριστουγεννιάτικου δένδρου, από την πλατεία της Λάρισας και όπου γης, μέχρι τα παγόβουνα της ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗΣ - λέγει κύριος Σαββαώθ - διότι, ιδού "Εγώ ο Θεός ημών πυρ καταναλακίσκον" (Εβρ. 12, 26 2β) - "έτι άπαξ εγώ σείω ου μόνον την γην, αλλά και τον ουρανόν" (Ακόμα μια φορά θα ταρακουνήσω όχι μόνο τη γη - (όπως τότε στο Όρος Σινά - Νόμος 10 Εντολών) αλλά και τον έναστρο Ουρανό με τους γαλαξίες του).
Τότε γεννήσεται "Βασιλεία ασάλευτος (μια ποίμνη για να λατρεύετε τον Θεόν σας με σεμνότητα και ευλάβειαν".
- Θα κτυπήσουν ξανά οι καμπάνες των Χριστουγέννων .
- "Ο Χριστός γεννάται δοξάσατε... Χριστός επί γης υψωθήτε". Ο καθένας ας λέει "Εύρω καγώ την οδόν διά της μετανοίας". "Εις Άγιος εις Κύριος, Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός".
Αμήν
