*Του Κων/νου Τσιρονίκου
Δεν νομίζω να υπάρχει οδηγός, ο οποίος κινούμενος με το αυτοκίνητό του εντός της πόλης ή και εκτός αυτής - σε δρόμο επαρχιακό ή εθνικό - που να μην δυσκολεύτηκε στον προσανατολισμό του, γιατί η πινακίδα με το σήμα οδικής κυκλοφορίας ήταν μουντζουρωμένη και δεν φαινόταν καλά.
Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις με τον κίνδυνο της πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων. Τα οποία μπορεί να είναι από ελαφριά έως και βαριά ή και θανατηφόρα ακόμα. Κυρίως στις περιπτώσεις εκείνες, που ο ένας εκ των πρωταγωνιστών του συμβάντος είναι μοτοποδηλάτης ή ποδηλάτης.
Και ενώ το σύνολο σχεδόν των πολιτών αναγνωρίζει ότι οι απερίσκεπτες και επικίνδυνες αυτές ενέργειες μπορεί να έχουν βαρύ τίμημα, μια μικρή μειοψηφία κινούμενη στο σκοτάδι της ανωνυμίας εξακολουθεί να προβαίνει, ελαφρά τη συνειδήσει, στα γνωστά σε όλους μας: γραψίματα, κολλήματα, μουντζουρώματα και καταστροφές πινακίδων κυκλοφορίας προκειμένου να διασκεδάσει, να προβάλει, να διαφημίσει και να ικανοποιήσει τις όποιες οπαδικές, φίλαθλες, ιδεολογικές και καταστροφικές της επιθυμίες θέτοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, εν κινδύνω την ανθρώπινη ζωή.
Το ερώτημα που γεννάται στον καθένα μας είναι: Ποιοι το κάνουν αυτό και γιατί. Είναι αλήθεια και παγκοίνως γνωστό, ότι το σύνολο των καταστροφικών και επικίνδυνων αυτών πράξεων προέρχεται κυρίως από νέους που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ηθικών αξιών, η οποία οδηγεί στην αγριότητα του φανατισμού, ο οποίος δεν αφήνει τον δράστη να δει το εγκληματικό αποτέλεσμα που μπορεί να έχει μια τέτοια δραστηριότητα.
Όλα αυτά τα συνθήματα του φανατισμού και της μουντζούρας μέχρι πρότινος τα βλέπαμε αποτυπωμένα κυρίως σε τοίχους δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων. Σήμερα, δυστυχώς, η καταστροφή αυτή επεκτάθηκε και στις πινακίδες οδικής σήμανσης με σοβαρότατο κίνδυνο στην ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής.
Είναι λυπηρό, αλλά το κακό αυτό είναι ορατό και απλωμένο σ' όλο τον ελλαδικό χώρο. Το βλέπουμε παντού. Υπάρχει γύρω μας. Κοντά στο σπίτι μας, στη γειτονιά μας, στο χώρο της δουλειάς... Κι όμως κανένας δεν συγκινείται και δεν αναλογίζεται τις δραματικές συνέπειες που μπορεί να έχει... Ακόμα και οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν κάνουν τίποτα προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ή και να μηδενιστεί ακόμα η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένουν... Να συμβεί το κακό; Και μετά ως συνήθως οι κινητοποιήσεις, οι διαμαρτυρίες, οι υποσχέσεις..., η μερική ίσως αποκατάσταση..., το παράτημα και η συνέχιση πάλι της ίδιας αρρωστημένης και επικίνδυνης κατάστασης.
Καημένη Ελλάδα! Πώς σε κατάντησαν! Όχι μόνον οι αρμόδιοι, αλλά και εμείς οι πολίτες. Με τον ωχαδερφισμό μας, τη βαριεστιμάρα μας, την έλλειψη έγνοιας... Που δεν βγαίνουμε στο δρόμο να διαμαρτυρηθούμε και να φωνάξουμε δυνατά και γι' αυτά τα προβλήματα που αφορούν στην ασφάλεια της ζωής μας. Να απαιτήσουμε την εδώ και τώρα σωστή και ανθρώπινη λειτουργία του κράτους...
Και μάλιστα στην ορθοδρόμηση πραγμάτων που δεν απαιτεί πολλά χρήματα. Που είναι όμως απολύτως απαραίτητη για την ασφαλή λειτουργία της κοινωνίας μας.
Και έτσι πράγματι είναι, αφού σε αρκετές περιπτώσεις με μικρό κόστος μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα. Αρκεί, βέβαια, να υπάρχει θέληση για δημιουργία. Το ίδιο ισχύει και με τις μουντζουρωμένες πινακίδες. Οι οποίες προληπτικά και αδιάλειπτα πρέπει να καθαρίζονται σ' όλο το αστικό, επαρχιακό και εθνικό οδικό δίκτυο. Και το σημαντικότερο η ενημέρωση των νέων μας σ' όλους τους χώρους συνάθροισης και εκπαίδευσης αυτών. Για να σταματήσει το κακό αυτό και όχι μόνο... Και η οικονομική επιβάρυνση των απαραίτητων αυτών διορθωτικών ενεργειών πολύ μικρή έως και μηδαμινή. Πάντως, ανάξια λόγου συγκρινόμενη με την ασφάλεια του υπέρτατου αγαθού της υγείας και της ζωής μας. Και αυτή η προσπάθεια πρέπει να είναι διαρκής και μόνιμη. Να αποτελεί την κεντρική πολιτική των αρμοδίων. Γιατί η παραγωγή του καλού και ωφέλιμου απαιτεί διαρκή αγώνα. Επιμονή και υπομονή. Για να μαθαίνουν οι νέοι μας το "καλώς συμπεριφέρεσθαι". Και κυρίως να βάζουν τον άνθρωπο πάνω από οποιοδήποτε παιχνίδι, κακιά συνήθεια, σκοπιμότητα και φανατισμό. φαινόμενα που δυστυχώς βιώνουμε σήμερα...
Νομίζω, ότι σ' αυτόν τον στόχο θα πρέπει να επιμείνουμε και να διακριθούμε. Στη μετάλλαξη της παιδικής ψυχής και στην οδήγησή της μέσα από θεάρεστες πρακτικές στη μόρφωσή της για το καλό και την προκοπή της κοινωνίας και της πατρίδας μας.
