Προφάσεις εν αμαρτίαις

Γράφει ο Παύλος Γιατσιάκης

Είναι προφανές ότι η πολιτική ζωή της χώρας θυμίζει έντονα την περίοδο 2011-2012. Η αμφισβήτηση επιπλέον της παρεκτροπής των θεσμικών κανόνων λειτουργίας της δημοκρατίας μας και η οικονομική στενότητα των πολιτών τροφοδοτούν έντονα αισθήματα απογοήτευσης.

Συνάμα το τρομερό δυστύχημα των Τεμπών αποτέλεσε σημείο καμπής στην άρνηση και την οργή του κόσμου, κυρίως όμως λόγω της σκόπιμης διαχείρισης του. Είναι όμως αυτή ένα τυχαίο και μοναδικό γεγονός; Πριν τρία και πλέον χρόνια είχαμε το περιβόητο θέμα των υποκλοπών, στο οποίο παρά τις μηνυτήριες αναφορές τον παρακολουθούμενων πολιτικών, δημοσιογράφων, πλην των υπουργών, η ανώτατη ηγεσία της δικαιοσύνης της χώρας το έκλεισε χωρίς κάποια λογική εξήγηση. Αν όμως η εκτελεστική εξουσία και στην προκείμενη περίπτωση ο πρωθυπουργός ων ακόμη και τώρα προϊστάμενος της Ε.Υ.Π. αδιαφορεί σε αγαστή συναντίληψη με την ηγεσία της δικαιοσύνης τότε τι σήμα εκπέμπουν στο σύνολο της κοινωνίας; Όταν μάλιστα αυτή πρέπει να είναι το αγκωνάρι και του ποιο ανίσχυρου πολίτη ενθυμούμενοι την υποδειγματική φράση «υπάρχουν ακόμη δικαστές στο Βερολίνο». Τα βασικότερα στο πολιτικό οικοδόμημα θεμέλια είναι η θεσμοί και αν αυτοί με την παρέμβαση της εξουσίας αυτοαναιρούνται στην αποστολή τους τότε χάνεται και αποδοχή τους από το λαό ως θεματοφύλακες των συνταγματικών του δικαιωμάτων. Το αποτέλεσμα είναι να παραδίδεται αυτός βορρά στους κάθε λογής καιροσκόπους πολιτικούς, εκμεταλλευόμενοι την έξαρση του θυμικού του, χωρίς τη λογική πλοήγηση, με αποτέλεσμα αυτό να οξύνεται καταλυτικά. Νουνεχώς σκεπτόμενος κάθε πολίτης απαιτεί να αποδοθούν οι ευθύνες όχι μόνο στους αρμόδιους υπαλλήλους και τα εντεταλμένα όργανα του κράτους, αλλά κυρίως στους κυβερνητικούς υπουργούς των οποίων η επικίνδυνη αμέλεια και η επί ματαίω διασπάθιση των αναλογούντων ευρωπαϊκών κονδυλίων είχε ως αποτέλεσμα των χαμό τόσο νέων. Αλήθεια τι ακριβώς επιβράβευσαν οι βουλευτές της πλειοψηφίας χειροκροτώντας μετά την ομιλία του υπουργού Καραμανλή; Τι θελαν να αποκρύψουν την επόμενη του δυστυχήματος μπαζώνοντας και ξεμπαζώνοντας τον χώρο; Αφελώς σκεπτόμενος δεν μπορώ να υποθέσω ότι δόθηκε από την κυβέρνηση άτυπα η εντολή στους φίλα προσκείμενους αυτοδιοικητικούς να παρέμβουν στον χώρο ΠΡΙΝ τις αρμόδιες ανακριτικές αρχές; Από την άλλη η ελάσσων αντιπολίτευση και δημοκόποι πολιτικοί δεξιά και αριστερά του πολιτικού φάσματος πουλάνε φθηνό λαϊκισμό στο πλήθος, μπλέκοντας άσχετες υποθέσεις όπως τον θάνατο του 39χρονου. Δημιουργούν έτσι σύγχυση στο λαό, ενώ προέχει κυριολεκτικά η ενάργεια (καθαρότητα) στη σκέψη όλων. Επιπλέον ο κορυφαίος όλων ο πρωθυπουργός για δεύτερη φορά μετά τις υποκλοπές κρυπτόμενος μας παρουσιάζει με τις αντιφάσεις του τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Έτσι λοιπόν αν προσθέσουμε τις χυδαίες απαντήσεις και των νυν κυβερνητικών στελεχών θα διαπιστώσουμε ότι το επίπεδο της πολιτικής ζωής της χώρας μας καταβαραθρώνεται. Πολιτικές αξίες και ηθική, ψέματα και αλήθειες, θλιβερές σκοπιμότητες, ιδεολόγοι και απατεώνες, γίναμε ως λαός και εξουσία ένα θλιβερό τουρλομπούκι. Η πολιτική ζωή της χώρας ζέχνει πια τη βρώμα της. Και επειδή ισχύει το «ο τρώσας και ιάσεται» πριν προθυμοποιηθούν επίδοξοι σωτήρες ας αναζητήσουμε «εκ των ενόντων» τους πιο ψύχραιμους θεσμικούς πολιτικούς, και ας απαιτήσουμε προς παραδειγματισμό οι υπεύθυνοι να υποστούν τις συνέπειες των πράξεων και των παραλείψεων τους. «Οι καιροί ου μενετοί».