Από το Γιάννη Θεούλη, επίτιμο δικηγόρο
Είναι γνωστόν ότι το παρακράτος, τα ανακτοβούλια, η πολιτική ανωμαλία μας και ο ξένος παράγων επέβαλαν στη Χώρα μας το δικτατορικό καθεστώς της 21/4/1967. Ο ελληνικός λαός δεν αντέδρασε, αλλά ανέχτηκε το καθεστώς της βίας. Ένα μέρος του λαού συνεργάστηκε με τους βιαστές της λαϊκής θέλησης.
Αντίσταση κατά της Χούντας πρόβαλαν ελάχιστοι Έλληνες θαρραλέοι, άφοβοι και ατρόμητοι. Αντιστάθηκαν αυτοί που ένιωθαν πραγματικά ελεύθεροι και υπεύθυνοι πολίτες. Οι λίγοι αντιστασιακοί με τις τότε υπάρχουσες αντιστασιακές οργανώσεις προετοίμασαν το έδαφος για τη διαμαρτυρία και τη μικρή εξέγερση της Νομικής Σχολής Αθηνών και στη συνέχεια την ηρωϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου. Σ’ αυτή συνέβαλε η ωρίμανση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών. Η καταπίεση των φοιτητών και των νέων έφεραν την έκρηξη του ηφαιστείου των εξεγερμένων νέων.
Λέγεται ότι η γενιά του Πολυτεχνείου που άσκησε την εξουσία μετά την μεταπολίτευση, απέτυχε στην διακυβέρνηση της xώρας και η δημοκρατία δεν λειτούργησε επωφελώς για το λαό. Το ιερό σύνθημα του Πολυτεχνείου Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία δεν υλοποιήθηκε. Για να πραγματωθεί το σύνθημα και να μεταμορφωθεί η xώρα μας θα έπρεπε να λειτουργήσουν δημιουργικά η πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία. Θα έπρεπε να εμφανισθεί στην πολιτική κονίστρα ο κατάλληλος, οραματιστής και εμπνευσμένος ηγέτης, που δυστυχώς δεν υπήρχε στη γενιά του Πολυτεχνείου. Εκ των υστέρων απεδείχθη ότι η αγνότητα, η ορμητικότητα, η αγωνιστικότητα και ο οραματισμός των εξεγερμένων νέων φοιτητών εξατμίσθηκαν με την πάροδο του χρόνου και την ωρίμανση τους. Στη πορεία κάθε λαού σπανίως εμφανίζονται ευκαιρίες για να γίνουν ανατροπές, διαρθρωτικές αλλαγές στις δομές του Κράτους και της διοίκησης, να λειτουργήσει ομαλά και αποδοτικά η δημοκρατία και να μεταλλαχθεί η xώρα μας, επιτυγχάνοντας την ευημερία του λαού και την κατοχύρωση του διεθνούς κύρους του. Η πρώτη ευκαιρία εκδηλώθηκε το 1974 με την πτώση της Χούντας όταν επανήλθε ο αυτοεξόριστος Κ. Καραμανλής, ο οποίος συνέβαλε μόνο στη λειτουργία της πολιτικής δημοκρατίας με συντηρητική κατεύθυνση και σύμφωνα με την προσωπική του προοπτική και τα μελλοντικά του σχέδια. Οι δομές του Κράτους και της διοίκησης παρέμειναν οι ίδιες, οργανώθηκε το κομματικό, πελατειακό και ρουσφετολογικό Κράτος. Η αξιοκρατία, η ικανότητα και το ήθος υπεχώρησαν προ των υμετέρων, των δικών μας παιδιών και των οπαδών του Κυβερνώντος κόμματος. Η ελίτ όλων των επιπέδων αφού ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε κατά τον χειρότερο τρόπο από τη Χούντα, επέβαλε την μορφή διακυβέρνησης και άσκησης της εξουσίας, εξασφαλίζοντας για τον εαυτό της τα προνόμια και τη νόσφιση του μεγαλύτερου μέρους του εθνικού εισοδήματος και για το λαό τη διαρκή λιτότητα. Αισθητή η απουσία του εμπνευσμένου και οραματιστή ηγέτη που θα προκαλούσε ανατροπές και ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Η δεύτερη ιστορική ευκαιρία για τον τόπο μας εκδηλώθηκε το 1981 με την ανατροπή της συντηρητικής παράταξης και την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ με ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου. Επί ΠΑΣΟΚ έγιναν βελτιώσεις, μεταρρυθμίσεις και ανέβηκε το βιοτικό επίπεδο του λαού. Όμως όλα αυτά έγιναν και με δάνεια και όχι μόνο με το παραγόμενο εθνικό προϊόν. Οι δομές του Κράτους και της διοίκησης πάλι παρέμειναν αμετάβλητες. Η γραφειοκρατία, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η ρουσφετολογία και ο κομματισμός ανθούσαν με όλες τις δυσμενείς επιπτώσεις. Και στη δεύτερη ευκαιρία έλλειπαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Δυστυχώς όπως τονίστηκε πιο πάνω η γενιά του Πολυτεχνείου αποδυναμώθηκε και εξαντλήθηκε στην προσφορά της εξέγερσης, στον αγώνα της κατάκτησης της εξουσίας και στη φθορά της άσκησης της. Μέσα από τις τάξεις των αγωνιζομένων φοιτητών δεν ξεπήδησε ο ηγέτης μεγάλου αναστήματος, υψηλού ήθους και του οράματος της ευημερούσας Ελλάδος και του Κράτους Δικαίου.
Οι αγώνες των αντιστασιακών και η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν επέφεραν την υλοποίηση του ιερού συνθήματος Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ο ατομικισμός, η ιδιοτέλεια, η λάμψη της εξουσίας, η έλλειψη ευαισθησίας και ήθους ματαίωσαν την αλλαγή και την ανοδική πορεία του τόπου μας.
Ο τόπος μας ταλανίζεται βασανίζεται από την ηθική και οικονομική κρίση, την τεραστίων διαστάσεων ανεργία, τη φτώχεια σε μεγάλο μέρος του λαού, τη διαφθορά και την αδικαιολόγητη φοροδιαφυγή που περιορίζει τα έσοδα του Κράτους και ματαιώνει την εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής. Τα προνόμια και η άνιση μεταχείριση των πολιτών ισχύουν και σήμερα, αφού δικαστικοί και ένστολοι χωρίς ευαισθησία και εντροπή δέχονται να εισπράξουν αυξήσεις αποδοχών και αναδρομικά. Δεν ενοχλούνται και δεν ευαισθητοποιούνται από τον υποσιτισμό και την πείνα των παιδιών των ανέργων και των φτωχών. Δεν συγκινούνται από την εξαθλίωση των λαϊκών μαζών. Οι αυξήσεις και τα αναδρομικά πρέπει να δοθούν στους οικονομικά αδυνάτους. Να δοθούν στην παιδεία που βρίσκεται σε μόνιμη κρίση και έχει ανάγκη χρημάτων.
Δυστυχώς οι αγώνες των αντιστασιακών και η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έφεραν ένα καλύτερο κόσμο και ευημερία στη χώρα μας.
Διαπιστώνουμε ότι στη χώρα μας υπάρχουν πολλές λίστες φορολογούμενων που φοροδιαφεύγουν ανεξέλεγκτα, διευκολύνεται η διαφθορά και γενικά βιώνουμε την ηθική κατολίσθηση. Ο αντίλαλος του συνθήματος Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, μας υποχρεώνει και μας δεσμεύει να συμβάλλουμε στην εξάλειψη της άνισης κατανομής του εθνικού πλούτου και στη λειτουργία του Κράτους Δικαίου για να εξαλειφθούν τα πελώρια προβλήματα που ταλαιπωρούν τον Ελληνικό Λαό. Το επιτάσσουν οι αγώνες των αντιστασιακών και οι εξεγερθέντες φοιτητές του Πολυτεχνείου.
