Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
...Δηλαδή «μολών λαβέ»!
Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Όπως ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Λεωνίδας εκεί το 480 π.Χ., πριν από τη μάχη των Θερμοπυλών, απάντησε στους κήρυκες του Ξέρξη, όταν αυτός ζήτησε την παράδοση των όπλων των αμυνόμενων Ελλήνων στο στενό των Θερμοπυλών.
Έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας λέει στους δανειστές «έλα να τα πάρεις»... «κι άμα τα βρεις γράψε μας», μπορούμε να προσθέσουμε στη δική μας περίπτωση.
Το ερώτημα είναι βεβαίως, από τη θεωρία μέχρι την πράξη, πόση απόσταση υπάρχει. Και η μεταπολιτευτική ιστορία -και όχι μόνον μας έχει διδάξει- ότι η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση τάζει «λαγούς και πετραχήλια» και αν και όταν έρθει στην εξουσία κάνει αν όχι τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που τάζει, πάντως πολύ λιγότερα και πολύ τροποποιημένα. Όχι «πετραχήλια» ούτε καν οι «λαγοί» από τα προεκλογικά ταξίματα. Υπάρχει βεβαίως, μία λαϊκή ρήση που λέει «το τάξιμο δεν χαλάει σπίτι». ΟΚ, για «χώρα» όμως δεν αναφέρει κάτι. Και αυτή η χώρα από το πολύ το «τάξιμο» έφθασε εδώ που έφθασε.
Έδωσε λοιπόν την πρώτη τηλεοπτική του συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας
μετά τις ευρωεκλογές.
Προφανώς στο πλαίσιο μίας γενικότερης προεκλογικού τύπου κινητικότητας, η οποία περιλαμβάνει και ανά την Ελλάδα περιοδείες, προκειμένου να υπάρχει ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο, γιατί ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εκλογές και αν, εν τέλει γίνουν θα πρέπει να είναι καθ’ όλα έτοιμος.
Η συνέντευξη δόθηκε στο ΣΚΑΪ και τους δημοσιογράφους Σία Κοσιώνη και Παύλο Τσίμα και προφανώς, ούτε η επιλογή του συγκεκριμένου τηλεοπτικού σταθμού είναι τυχαία.
Μεταξύ άλλων ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αμφισβήτησε ότι υπάρχει διαπραγμάτευση Σαμαρά και Βενιζέλου με την τρόικα και τους χαρακτήρισε «αναλώσιμους» και ισχυρίστηκε ότι «τώρα ξεκινά η διαπραγμάτευση, δηλαδή με τους επόμενους, δηλαδή με εμάς γι’ αυτό σκληραίνει τη στάση της». Ενώ παρατήρησε ακόμη ότι «οι Ευρωπαίοι βλέπουν ότι ο πολιτικός χρόνος αυτής της κυβέρνησης τελειώνει». Ενώ όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που η ...βόμβα σκάσει στα χέρια του, αποφάνθηκε ότι «η βόμβα έχει σκάσει ήδη. Η Ελλάδα εδώ και δυο χρόνια είναι μία περίπτωση αποτυχίας».
Καλά, αν έχει σκάσει η βόμβα προ διετίας και είμαστε ακόμη όλοι ζωντανοί κουτσά-στραβά αλλά ζωντανοί, τότε δεν είμαστε «περίπτωση αποτυχίας», είμαστε μοναδική περίπτωση στα χρονικά. Είμαστε survivors!
Μέχρις εδώ καλά εν πάση περιπτώσει.
Πράγματι μπορεί οι Σαμαράς και Βενιζέλος να θεωρούνται «αναλώσιμοι» από τους δανειστές, λόγω και της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας και πράγματι , άλλωστε έχει λεχθεί, πιθανώς κρατάνε άσους στο μανίκι τους προκειμένου να «στριμώξουν» τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον γίνουν εκλογές και εφόσον γίνει Κυβέρνηση. Και πράγματι η παράμετρος της «επόμενης πολιτικής μέρας» στην Ελλάδα έχει παίξει καταλυτικό ρόλο στην παρούσα φάση της διαπραγμάτευσης. Και ακόμη, πράγματι, μπορεί με έναν τρόπο να μιλήσει κανείς για «μη διαπραγμάτευση» όταν κάθε φορά, τελικά από τις κόκκινες γραμμές που αρχικά θέτουν υποχωρούν. Αυτό βέβαια δεν λέγεται «δεν υπάρχει διαπραγμάτευση» λέγεται, «άτακτη υποχώρηση».
Βέβαια αυτή η συγκεκριμένη τελευταία διαπραγμάτευση, ακριβώς επειδή υποτίθεται ή επιδιώκεται να είναι και η τελευταία, έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σε σχέση με τις προηγούμενες.
Μέχρι εδώ λοιπόν καλά.
Το κεφάλαιο «Λεωνίδας» ανοίγει από δω και πέρα.
Όταν ο Αλ. Τσίπρας , δεσμεύτηκε να μην υπογράψει καμία προεκλογική συμφωνία, ακόμη και αν του ζητηθεί η υπογραφή του από τον κ. Σόιμπλε: “Ας έρθει να μου τη ζητήσει, τόνισε χαρακτηριστικά”.
Εδώ κολλάει το «μολών λαβέ». Βέβαια όντας ακόμη στην αντιπολίτευση, έχει την «πολυτέλεια» να το κάνει για να μην πούμε και την ανάγκη, κατά βάσιν. Διότι αν δεσμευτεί προεκλογικώς και εγγράφως για κάποια ζητήματα, τότε βεβαίως πώς θα διαχειριστεί την προεκλογική του ρητορική και την επιχειρηματολογία και γιατί αυτή να κάνει τη «διαφορά» σε σχέση με αυτά που λένε οι δύο «αναλώσιμοι» όταν, θα έχει και ο ίδιος μπει δια της υπογραφής του, στον χορό που οι δανειστές υπαγορεύουν; Απλά πράγματα.
Πρόσθεσε ακόμη, αναφερόμενος σε ενδεχόμενη σκληρή στάση της Άνγκελα Μέρκελ πως: “Εγώ δεν έχω εξουσιοδοτήσει την κυρία Μέρκελ να αποφασίζει για 28 χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και 17 στην Ευρωζώνη. Δεν έχουμε κάτι να φοβηθούμε. Άλλωστε, από την ίδια την κ. Μέρκελ, μάθαμε ότι αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ, τότε κλάφτα Χαράλαμπε...”
Το «κλάφτα Χαράλαμπε» είναι και το μόνο σίγουρο, από όλη αυτή την ιστορία.
Επίσης και το «απ’ έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε»
Διότι είναι ένα θέμα να έχει θέσει κανείς ως στόχο να γίνει Κυβέρνηση και μάλιστα να ηγείται ενός αριστερού (με την ευρεία έννοια του όρου) κόμματος σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η Αριστερά δεν έχει ασκήσει εξουσία. Και κατά συνέπεια οι θέσεις που εκφράζει επί δεκαετίες είναι «θέσεις εκ του ασφαλούς». Δηλαδή, προερχόμενες από την επίγνωση του γεγονότος ότι όσα κατά καιρούς προβάλλουν και προτείνουν δεν θα κληθούν κάποια στιγμή να τα θέσουν σε εφαρμογή, άρα «ούτε γάτα ούτε ζημιά».
Για πρώτη φορά όμως, όπως είναι διαμορφωμένο συνολικά το πολιτικό κλίμα αλλά και η κατάσταση στη χώρα υπάρχει ισχυρή πιθανότητα αυτά που λέγονται από ένα κόμμα της Αριστεράς να σταματήσουν να είναι ασκήσεις επί χάρτου και να κληθούν να γίνουν πράξη. Και εκεί είναι και το στοίχημα.
Όσο για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας:
Ο Αλέξης Τσίπρας είπε πως “ο κ. Σαμαράς διεκδικεί αποστασίες, καθώς για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα πρέπει να γίνουν αποστασίες».
Άρα εκτός από «αργυρώνητους» το μέτρημα περιλαμβάνει και «αποστάτες». Το ενδεχόμενο να έχουν απλώς διαφορετική άποψη δεν παίζει καθόλου;
