Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Ο ΠΡΩΙΝΟΣ διάλογος στο καφενείο, όπου πήγα για τον πρωινό καφέ, είναι η αφορμή αυτού του κειμένου:
- Από τις δύο τα ξημερώματα, έχασα το σήμα στην τηλεόραση…
- Τέλος στο ψηφιακό σήμα, δεν το άκουσες;
- Το άκουσα…Αλλά, γιατί δεν παίζει η τηλεόραση; Πέντε χρόνια, έχω δεν έχω, που την πήρα…
- Θέλει αποκωδικοποιητή…
- Άλλα έξοδα, ξαφνικά…
- Σιγά, μωρέ…Ούτε ένα εικοσάρικο δεν κοστίζει…Δεκαεννιά και ενενήντα…
- Δεκαεννιά κι ενενήντα για την τηλεόραση του καθιστικού, δεκαεννιά κι ενενήντα γι’ αυτή της κρεβατοκάμαρας, δεκαεννιά κι ενενήντα για τις δύο στα δωμάτια των παιδιών…Συν τα χρήματα στον τεχνίτη, νάτο το κατοστάρικο!...
ΛΙΓΕΣ ώρες αργότερα, τηλεφώνησα στον τεχνικό για ν’ αντιμετωπίσει το δικό μου πρόβλημα…
- Δεν μπορώ, είμαι κλεισμένος Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή…
- Μα, πέντε λεπτά θα κάνεις…
- Πέντε; Πέντε λεπτά θα έκανα αν το κάθε σπίτι είχε μόνο μια τηλεόραση…Εδώ γίνεται χαμός!...
- Τουτέστιν;
- Τρεις συσκευές κατά μέσο όρο το κάθε σπίτι…
- Σκέψου και να μην ήμασταν στα όρια της φτώχειας!...
- Εσύ σκέψου καλύτερα, πόσες συσκευές θα είχαμε αν δεν βρίζαμε καθημερινά την τηλεόραση για τα σκουπίδια και την προπαγάνδα που μας παρέχει!...
ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ τελικά συνθέτουν την αλήθεια…Ο αριθμός των συσκευών τηλεόρασης ανά σπίτι είναι δείκτης ευμάρειας ή ανέχειας; Η αφιέρωση πέντε ωρών ημερησίως (4 ώρες και 26 λεπτά κατά μέσο όρο, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2012, ξοδεύει ο κάθε Ελληνας) στην παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων είναι δείκτης ορθής επιλογής ψυχαγωγίας και ενημέρωσης, όταν οι Ελληνες είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις ανά άτομο δαπάνες για την κατανάλωση πολιτιστικών προϊόντων (βιβλίο, c.d. μουσικής, κινηματογράφος, θέατρο, εφημερίδες κλπ);
«Η ΚΡΙΣΗ μας έκλεισε στο σπίτι και μια τηλεόραση μας έμεινε για να διασκεδάσουμε» είναι η επωδός…Αλλά δεν είναι η κρίση που μας άλλαξε συμπεριφορά…Και πριν απ΄αυτή, οι ώρες που καταναλώναμε μπροστά στην τηλεόραση ήταν κατά πολύ περισσότερες από του μέσου Ευρωπαίου, συμπεριλαμβανομένου και του Σκανδιναβού που έχει βαρύ χειμώνα εξάμηνης διάρκειας! Και πριν από την κρίση, τελευταίοι είμασταν πάλι, στην ανά άτομο δαπάνη για την αγορά πολιτιστικών προϊόντων…Η κρίση είναι βολική απλώς, για να κολακεύουμε τον εαυτό μας και να δημιουργούμε άλλοθι για τη συμπεριφορά μας…
Η ΟΠΟΙΑ συμπεριφορά μας τι αποδεικνύει; Ότι, όχι απλώς ψηφίζουμε όσους δεν έχουμε σε υπόληψη, αλλά και ξοδεύουμε την ημέρα μας παρακολουθώντας τον μυριοστό ανούσιο καβγά τους, με «διαιτητή» κάποιων εξ ημών τον οποίο θεωρούμε διαπλεκόμενο, προπαγανδιστή, παπαγαλάκι, συστημικό ή κομματόσκυλο!... Η ζωή μας στο σπίτι είναι μια ακόμη αντιπαράθεση Αδώνιδος – Κανέλλη, μια ακόμη «αποκαλυπτική» συνέντευξη της Ζέτας Μακρυπούλια και μια ακόμη συνταγή της Αργυρώς Μπαρμπαρίγου… Την εφημερίδα που κάποτε μας ενημέρωνε τη βγάλαμε από τη ζωή μας με φθηνές δικαιολογίες περί αντικειμενικότητας, για να την αντικαταστήσουμε με την τηλεόραση που τη θεωρούμε εξίσου (αν όχι περισσότερο) ανυπόληπτη και επιπλέον διαπλεκόμενη… Η «Αυγή» του καλπάζοντος ΣΥΡΙΖΑ πουλάει μόλις 6.000 φύλλα, δείγμα του ότι τα εκατομμύρια των λεγόμενων «αντισυστημικών» προτιμούν τα «συστημικά» μέσα για την ενημέρωσή τους… Το βιβλίο αφορά ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού, το μαρτυράει ο αριθμός των βιβλιοπωλείων. «Μόνον οι φιλόλογοι που υπάρχουν σ’ αυτήν την πόλη, αν αγόραζαν ένα βιβλίο το μήνα δεν θα ‘μασταν σήμερα σε οικτρή οικονομική κατάσταση» μου ‘λεγε φίλος βιβλιοπώλης… Οι κινηματογράφοι στη Λάρισα φυτοζωούν και το «Θεσσαλικό Θέατρο» που κάποτε γέμιζε το Ωδείο, σήμερα παίζει σε αίθουσα μερικών δεκάδων θέσεων… Την ίδια ώρα καφενεία κι εστιατόρια ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, ενώ εσχάτως πολλαπλασιάζονται και πάλι τα μπουζουκτσίδικα στη Λάρισα…
Η ΧΩΡΑ που επαίρεται ότι γέννησε τον πολιτισμό, δεν είναι ποτέ ειλικρινής με τον εαυτό της… Καταγγέλλει σύσσωμη την «έλλειψη παιδείας» για να δικαιολογήσει εκλογικές επιδόσεις και κοινωνικές συμπεριφορές, αλλά δεν μπαίνει στον πειρασμό να εξατομικεύσει συμπεριφορές και ευθύνες…Αν ο καθένας μας φρόντιζε να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη, η κρίση θα είχε μετατραπεί σε «ευκαιρία» για την ελληνική κοινωνία…Δεν θα ήταν πρόβλημα…Αν τα ευρήματα της στατιστικής υπηρεσίας δεν τροφοδοτούσαν με επιχειρήματα τον λαϊκισμό, θα «μετρούσαμε» διαφορετικά την κατάσταση του μέσου Ελληνα: ο οποίος, σε ποσοστό 60% είναι ένας νεόπτωχος, με δυσβάσταχτο ΕΝΦΙΑ (τουτέστιν πάνω από ένα ή δύο ακίνητα), που αγόρασε 2,8 εκατομμύρια συσκευές κινητών τηλεφώνων το 2013 (εκ των οποίων 1.530.000 πανάκριβα smartphones!), που έχει κατά μέσο όρο δύο – τρεις συσκευές τηλεόρασης στο σπίτι, που παρακολουθεί ό,τι σκουπίδι του προσφέρει επί πεντάωρο καθημερινά η τηλεόραση που διαβάζει ελάχιστα ή καθόλου και που πιστεύει ότι αν, οι άλλοι είχαν τη δική του παιδεία, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα στον τόπο!...
Έλεος…
