Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Η Παναγία μας ήρθε θαυματουργά στον κόσμο ως αποτέλεσμα προσευχής των άκληρων γονέων της, των Αγίων Ιωακείμ και Άννας. Οι τελευταίοι όταν έφτασε στην ηλικία των τριών ετών την οδήγησαν στο ναό του Θεού, την αφιέρωσαν στον Κύριο και την παρέδωσαν στη φροντίδα των ιερέων. Με τη σειρά τους αυτοί όταν έγινε δώδεκα χρονών, εκτελώντας την υποχρέωση που ανέλαβαν από τους γονείς, τη μνήστευσαν με τον Αγιο Ιωσήφ που ήταν χήρος και ηλικιωμένος. Κατά τη διάρκεια της μνηστείας δέχτηκε τον Ευαγγελισμό από τον αρχάγγελο Γαβριήλ, ο οποίος της ανήγγειλε τη Βουλή του Θεού, χαρμόσυνο γεγνός για όλη την ανθρωπότητα, ότι θα συλλάβει «εκ Πνεύματος Αγίου». Ετσι έγινε το όργανο του σχεδίου του Θεού αποσκοπώντας στη σωτηρία του κόσμου (Λουκά α’ 26-38). Μετά απ’ αυτό το γεγονός η Παναγία επισκέφτηκε στο χωριό «Ορεινή» της Ιουδαίας τη συγγενή της Αγία Ελισσάβετ, μητέρα του Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη. Εκείνη, καθώς την ασπάστηκε κατά τον χαιρετισμό της «επλήσθη Πνεύματος Αγίου», αναγνώρισε το κυοφορούμενο μυστήριο και έπλεξε το εγκώμιο της Θεοτόκου, απευθύνοντάς της τα εξής λόγια: «Ευλογημένη συ εν γυναιξί κι ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου...». Κατόπιν, αφού η εκεί παραμονή της συμπλήρωσε το τρίμηνο, η Παναγία καταχαρούμενη επέστρεψε στη Ναζαρέτ, όπου πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία. Συγκεκριμένα όταν ο Αγιος Ιωσήφ αντιλήφθηκε την εγκυμοσύνη της πράγμα που ίσως προέκυψε από την εξομολόγηση του παραπάνω περιστατικού απ’ την για την Αειπάρθενο λόγω της αγνότητάς της ή κι από τη διαπίστωση των συμπτωμάτων με την παρέλευση του χρόνου, επειδή ήταν δίκαιος και δεν επιθυμούσε να την εκθέσει, να τη στιγματίσει και να την τιμωρήσει παραδειγματικά, γιατί φοβόταν πιθανή απιστία σε βάρος του «βουλήθη λάθρα απολύσας αυτήν». Όμως εύκολα τον καθησύχασε και τον έπεισε κιόλας, ώστε να μεταβάλλει τη γνώμη του Αγγελος Κυρίου με τη θαυμαστή πληροφορία που μεταβίβασε ότι «το εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος Αγίου». Από τότε πήρε την Παναγία μαζί του, αφού κατάλαβε και μετάνιωσε για το λάθος του και με άκαμπτη πίστη στο ουράνιο θέλημα, θεώρησε τον εαυτό του φύλα και προστάτη, τόσο προς Αυτή όσο και προς το Παιδί της. Στη συνέχεια η Παναγία τον καιρό της απογραφής του πληθυσμού της Ρωμαϊκής Επικράτειας από τον Αύγουστο Καίσαρα, πήγε στην πατρίδα της, στη Βηθλεέμ κι εκεί γέννησε, σπαργάνωσε και περιποιήθηκε τον σαρκωμένο Υιό και Λόγο του Τριαδικού Θεού. Όταν ο Χριστός συμπλήρωσε τις σαράντα μέρες στη γη, κατά το τοπικό έθιμο, ο Αγιος Συμεών τον υποδέχτηκε στο ναό, μαζί με τη μητέρα του Μαριάμ και τον Ιωσήφ. Πήρε στην αγκαλιά του το Θείο Βρέφος, χαρούμενος για την επίσκεψη της Αγίας Οικογένειας κι ευχαρίστησε το Θεό που τον αξίωσε να ιδεί από κοντά το Σωτήρα του κόσμου. Μετά απευθυνόμενος στην Παναγία τη μακάρισε όπως και τον Ιωσήφ για το ρόλο του καθενός και της αποκάλυψε ότι θα περάσει μεγάλη θλίψη στην ψυχή Της, που δεν άργησε να φανεί. Η μανία του Ηρώδη Αγρίππα, Ρωμαίου διοικητή της περιφέρειας εκείνης, εναντίον του παιδιού, ανάγκασε τον προστάτη Ιωσήφ και την Αειπάρθενο Παναγία να καταφύγουν εξόριστοι στην Αίγυπτο, απ’ όπου επανήλθαν στα εδάφη τους και συγκεκριμένα στη Ναζαρέτ, όταν μέσω Αγγέλου Κυρίου, έμαθαν ότι ο Ηρώδης, ο διώχτης του νεογέννητου Χριστού, αποδήμησε στην άλλη ζωή.
Όταν ο Ενσαρκωμένος Κύριος έγινε δωδεκαετής πήγε στο ναό, προκαλώντας την ανησυχία της Μητέρας Του και του Ιωσήφ που τον αναζητούσαν. Όταν, εξάλλου, εισήλθε στο στάδιο της δημόσιας δράσης Του, εγκαταστάθηκε στην Καπερναούμ. Εκεί πήρε και την Παναγία ενώ ο Αγιος Ιωσήφ μάλλον είχε πεθάνει, γιατί δεν αναφέρεται από τις γραφές.
Είναι γνωστό ότι η Θεοτόκος παρευρέθηκε σε αρκετές από αυτές τις στιγμές του Ιησού, όπως στο Γάμο της Κανά της Γαλιλαίας. Πολλές φορές η Παναγιά ένιωσε αναπάντεχη χαρά, όταν άκουσε τους επαίνους αγίων κι απλοϊκών ανθρώπων για το Υπεράγιο πρόσωπό Της, όπως: «Μακαρία η κοιλία», «βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας». Άλλες φορές όμως αισθάνθηκε να Την κατακλύζει αμέτρητος πόνος και να Την διακατέχει άφατη θλίψη όταν έβλεπε να υποφέρει ο Μονογενής Της από τη διαστροφή των Γραμματέων και Φαρισαίων, προπαντός με αποκορύφωμα της λύπης Της στην εκτύλιξη του Θείου Δράματος, που παρακολουθούσε από μακριά μαζί με τις Μυροφόρες μέχρι τη Σταύρωση πάνω στο Γολγοθά. Εκεί στον «κρανίου τόπο» άκουσε από το μεσαίο σταυρό του Κυρίου τα παρήγορα λόγια Του: «Γύναι ιδού ο Υιος σου», αφήνοντας προστάτη Της αντ’ Αυτού εδώ στη γη για την υπόλοιπη ζωή Της τον Αγιο Ιωάννη το Θεολόγο.
Προς αντιστάθμισμα αυτής της υπερβολικής στενοχώριας, πρώτη απ’ όλους είδε τον Κύριο «αναστάντα εκ νεκρών», όπως πληροφορούμαστε από τις Αγιες Γραφές και ιδιαίτερα τονίζει ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Σίγουρα η Παναγία ήταν παρούσα σε πολλά από τα γεγονότα μέχρι την Ανάληψη και την Πεντηκοστή.
Γενικά αναγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων ότι η Θεοτόκος μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής της βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα και συμμετείχε στις εκδηλώσεις και συναθροίσεις των Αποστόλων, οι οποίοι της θύμιζαν το Παιδί Της γιατί πίστευε στη συνέχιση του μεγάλου έργου του Μονογενή Της Υιού.
