Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
Θά 'ναι η νέα δικτατορία αιώνια; Αν ο κόσμος προτιμάει τη δουλεία που την ξέρει, ποιος θα αγωνιστεί για την ελευθερία που δεν την ξέρει; Είναι ευτύχημα που ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος με τη νέα δικτατορία. Ποιος όμως θα κρατήσει άγρυπνο το ενδιαφέρον του για την ελευθερία; Ο Εθνικός Ύμνος αρχίζει με δυο λέξεις "Σε γνωρίζω".
Η γενιά μας βρήκε έναν πολιτισμό όχι των ιδεών αλλά της ζωής. Ο κόσμος σπουδάζει στο πανεπιστήμιο της ζωής. Γελάει με τις γενικές ιδέες: «αριστερές ιδέες με δεξιές τσέπες». Αμφισβητεί τις ιδέες που αφήνουν τους νέους ανέργους. Η παράδοση του λαού μας είναι εμπειρική. Η ίδια η ζωή είναι κριτήριο. Ο λαός δεν εμπιστεύεται τις γενικές ιδέες. Κανείς δεν έζησε με αυτές. Κανείς δεν σταμάτησε ένα πονόδοντο με τη φιλοσοφία.
Τώρα, η ηθική κρίση αγγίζει και την υγεία του λαού. Ο κόσμος στηρίζεται στο Θεό και στη φιλοτιμία των ιατρών. Η εμπιστοσύνη στους γιατρούς και στη δύναμη της προσευχής δεν θα χαθεί. Η ιατρική επιστήμη συνεπικουρεί το έργο του Θεού. ΟΙ ιατροί επιτελούν αγγελικό έργο στη γη. Αναγνωρίζουν ότι ο ασθενής δεν πρέπει να χάσει το ηθικό του.
Πιστεύουμε στη δύναμη της προσευχής και ζητάμε απ΄ τον Κύριον Ιησού Χριστό ,να φωτίζει την ιατρική επιστήμη, χάριν της υγείας του λαού. Η προσευχή δεν υποκαθιστά την ιατρική. Παρακαλούμε το Θεό να ενδυναμώνει τους ιατρούς ,για να ανταποκριθούν στα δύσκολα καθήκοντά τους
Οι ιατροί είναι κάθε μέρα τόσο κοντά στο θάνατο και στον ανθρώπινο πόνο, περισσότερο από κάθε άλλον και γνωρίζουν από την προσωπική τους πείρα ότι η προσευχή είναι στήριγμα όχι μόνο για τους ασθενείς, αλλά και για τους ίδιους, Η υγεία του λαού σε εποχές σαν τη δική μας εξαρτάται από τη φιλοτιμία των ιατρών μας. Ο κόσμος τους χρωστά ευγνωμοσύνη.
Η οποιαδήποτε αμφισβήτηση είτε της ιατρικής είτε της προσευχής δεν θα κλονίσει την εμπιστοσύνη μας. Μεγαλύτερη ακατανοησία από αυτήν που συνάντησε ο Ιησούς δεν θα βρούμε. Οι ίδιοι οι Μαθητές Του στην αρχή δεν κατανοούσαν το εκούσιον πάθος του Ιησού, και την υπερφυή ανάστασή Του.
Προσευχόμαστε ακόμα και γι΄ αυτούς που μας στενοχωρούν. Η Εντολή ν’ αγαπάμε τους εχθρούς μας είναι πραγματική. Δεν είναι ουτοπία; Εξαρτάται βέβαια απ' το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους. «Οι άνθρωποι με αρνητική αντίληψη της ταυτότητάς τους παλεύουν με αρνητικές προσδοκίες Περνούν τη ζωή περιμένοντας να τους απορρίψουν, να τους εξαπατήσουν και να τους υποτιμήσουν. Κι επειδή αναμένουν το χειρότερο, αυτό είναι που συχνά δημιουργεί η ίδια η συμπεριφορά τους. Φέρονται με τρόπους που είναι καταδικασμένοι από πριν σε αποτυχία. Είναι δύσπιστοι και καχύποπτοι με τους άλλους. Παλεύουν ανάμεσα στην αδύναμη ελπίδα ότι είναι αποδεκτοί και στο ουσιώδες πιστεύω ότι δεν είναι αποδεκτοί και ότι είναι ανεπιθύμητοι» (J.McDowell).
Η κόλασή μου, λέει ο Γάλλος υπαρξιστής φιλόσοφος Σαρτρ, είναι οι άλλοι. Ο Σαρτρ ανήκει στον αθεϊστικό υπαρξισμό. Είναι συνηθισμένο όταν αποδίδουμε την κόλαση έξω από εμάς, να θεωρούμε ότι φταίνε οι άλλοι ή 'ότι φταίει ο Θεός. Ο Σαρτρ είναι άθεος, άρα δεν φταίει ο Θεός, αλλά οι άλλοι. Γι’ αυτό καταλήγει στο συμπέρασμα πως η Κόλαση είναι οι άλλοι.
Ποιοι άλλοι; Δεν διευκρινίζει ο Σαρτρ. Αν κι οι άλλοι σκέφτονται σαν τον Σαρτρ, δεν είναι κανένας υπεύθυνος για τις πράξεις του. Η στάση αυτή δεν συμβαδίζει με την ευθύνη. Περίεργη αντίφαση του υπαρξισμού, ο οποίος επικεντρώνει το νόημα της ζωής στην μοναδικότητα του ανθρώπου.
Αυτό που μας πονάει πιο πολύ στο φέρσιμο των άλλων είναι ότι βλέπουμε στο φέρσιμό τους την απουσία του Θεού. Η απουσία του Θεού είναι και μια ένδειξη της ύπαρξης του Θεού. Γιατί οπωσδήποτε δεν θα μας πείραζε η απουσία κάποιου που δεν υπάρχει.
Η απουσία του Θεού είναι όπως η απουσία του πατέρα, ιδίως όταν είμαστε παιδιά. Αλλά ακόμα κι όταν γερνάμε νιώθουμε την έλλειψη του πατέρα. Ο πόνος από την έλλειψή του Θεού είναι όπως ο πόνος του πατέρα. Μέσα μας λέμε, αν ήταν ο πατέρας εδώ, θα ήταν διαφορετικά. .Το ίδιο λέμε για το Θεό. Αν ήταν ο Θεός εδώ, θά 'ταν διαφορετικά
Οι χριστιανοί ορθόδοξοι ζητάμε απ΄ το Θεό έλεος όχι δικαίωση. Η Ορθοδοξία είναι σαν την ιατρική, δεν κάνει διάκριση σε καλούς και κακούς.. Οι ιατροί χρησιμοποιούν επί δικαίους και αδίκους τις γνώσεις τους επιστήμης και τέχνης.
