Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Οι εποχές των μεγάλων ανατροπών δημιουργούν και μεγάλες ευκαιρίες. Αρκεί, βεβαίως, κάποιος να έχει την αντίληψη και την αποφασιστικότητα να τις αδράξει. Αυτό συμβαίνει και με τα νέα δεδομένα που καταγράφονται πλέον για την Κύπρο και την Ελλάδα, και ιδίως την αναβάθμισή τους στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Η ιστορικής σημασίας, τριμερής συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, του Προέδρου της Αιγύπτου Αλ-Σίσι και του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη στο Κάιρο, σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την Ανατολική Μεσόγειο, την ώρα που τμήμα της –από τη Λιβύη έως το Ιράκ- κυριολεκτικά φλέγεται. Και σε αυτή τη νέα συμμαχία μπορεί να προστεθεί και το Ισραήλ, με το οποίο Λευκωσία και Αθήνα διατηρούν πλέον άριστες σχέσεις.
Των επιτυχιών αυτών έχει προηγηθεί μακρόχρονη δουλειά. Ιδιαίτερα η Κύπρος έχει πετύχει τεράστια βήματα στο ζήτημα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου που βρίσκεται στην ΑΟΖ της. Εταιρίες συμφερόντων διαφορετικών χωρών -κι αυτό επίσης είναι σημαντικό- βρίσκονται εγκατεστημένες σε θαλάσσια οικόπεδα νοτίως της Μεγαλονήσου.
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, η Τουρκία εμφανίστηκε να γράφει στα «παλαιότερα των υποδημάτων» της Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Συνθήκες και εν γένει πολιτισμένο τρόπο διεθνούς συμπεριφοράς. Διαπράττοντας ευθέως παρανομία έστειλε το σεισμογραφικό «Μπάρμπαρος» συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία, για να δημιουργήσει τετελεσμένα με την πολιτική του «τσαμπουκά». Μην έχουμε αυταπάτες, ο Ερντογάν και όσοι ενστερνίζονται τα νέο-οθωμανικά του οράματα τα θέλουν όλα. Θέλουν να σύρουν τον κυπριακό ελληνισμό στη λύση που αυτοί επιθυμούν: στην κατάλυση της κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας και στην απόκτηση της μερίδας του λέοντος από την εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων, που θα περνούν, επιπλέον, μέσα από το τουρκικό έδαφος.
Η στροφή της Τουρκίας προς μια ακόμη πιο επιθετική τακτική προς την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα, στο Αιγαίο, διεφάνη ξεκάθαρα από τις πρόσφατες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου της Τουρκίας για συνέχιση των παράνομων ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και για ενεργητικότερη παρουσία σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Λίγες μέρες μετά, ακολούθησε το πρωτοφανές «σουλάτσο» της τουρκικής κορβέτας στις Κυκλάδες.
Αποδεικνύεται έτσι, ακόμη μια φορά, ότι η Τουρκία αντιμετωπίζει τον ελληνισμό ενιαία, με τις ίδιες μεθόδους, την ίδια στρατηγική υπονόμευσης της κυριαρχίας του. Επομένως, από την Κύπρο έως το Αιγαίο και τη Θράκη, το μέτωπο πρέπει να είναι ενιαίο και αρραγές και το μήνυμα προς την Άγκυρα σαφές. Όχι τυχαία, την παραμονή της επίσκεψης του Αντώνη Σαμαρά στη Λευκωσία, πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο η μεγαλύτερη συνδυασμένη άσκηση εδώ και πολλά χρόνια, με τη συμμετοχή της Εθνικής Φρουράς της ΕΛΔΥΚ και της πολεμικής αεροπορίας της Ελλάδας και του Ισραήλ, και μάλιστα με άκρα μυστικότητα, και με μεγάλη επιτυχία.
Πρέπει, ωστόσο, να κατανοήσουμε ότι η κατάσταση ενέχει ιδιαίτερα σοβαρούς κινδύνους. Η Άγκυρα φρίττει και μόνο στη σκέψη να δημιουργηθεί άξονας συνεργασίας από την Ανατολική Μεσόγειο έως την Ελλάδα που θα «ψαλιδίσει» τις φιλοδοξίες της να καταστεί περιφερειακή υπερδύναμη. Επιπλέον, αυτό που την κάνει ακόμη πιο απρόβλεπτη είναι ότι, παρά τις υπερφίαλες διακηρύξεις του πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου για «μηδενικά προβλήματα» με τους γείτονες, η Τουρκία σήμερα έχει προβλήματα με όλους τους γείτονές της, ενώ έχει υποστεί πολλές ήττες. Ως εκ τούτου, ψάχνει αγωνιωδώς για μια επιτυχία που θα αποκαταστήσει το κύρος της. Θεωρεί, ίσως, ότι αυτή μπορεί να έλθει στην αντιπαράθεση με Κύπρο και Ελλάδα.
Επιβάλλεται, λοιπόν, να αποφύγουμε την επιστροφή σε σχέδια τύπου Ανάν και να εκμεταλλευτούμε κάθε δυνατότητα αντίδρασης στην τουρκική επιθετικότητα και ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αποφάσεις του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ήταν καταπέλτης για την Τουρκία, καθώς την κάλεσε να σεβαστεί την κυριαρχία τής Κύπρου και τα κυριαρχικά δικαιώματα στα χωρικά της ύδατα και στην ΑΟΖ της. Αλλά και ο ρωσικός παράγων, ο οποίος εκδηλώθηκε εμπράκτως υπέρ της Κύπρου, αξίζει να χρησιμοποιηθεί περαιτέρω για την εθνική υπόθεση. Απαραίτητη, ασφαλώς, είναι και η συνεργασία με τις ΗΠΑ, οι οποίες διαθέτουν και τον πλέον βαρύνοντα λόγο στην περιοχή, αν και ως τώρα κρατούν για τους δικούς τους λόγους, μια «ουδέτερη» στάση.
Ως Ελλάδα, όμως, για να πετύχουμε τους στόχους μας, προϋπόθεση είναι η αταλάντευτη συνέχιση μιας συνετής και συνάμα αποφασιστικής πολιτικής, που θα στέλνει τα κατάλληλα μηνύματα στη διεθνή κοινότητα και σε όσους απεργάζονται σχέδια βίαιης ανατροπής της διεθνούς νομιμότητας. Για τούτο και ελπίζουμε ότι, εντέλει, ενόψει της εκλογής Προέδρου, ο λαϊκισμός και η δημαγωγία δεν θα επικρατήσουν της λογικής. Και τούτο, μπορούν να το επιβάλουν με τη στάση τους, γυρίζοντας την πλάτη στην ανευθυνότητα, και οι ίδιοι οι πολίτες.
Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας και ιστορικός ερευνητής
