Από την Μαρίνα Αποστολοπούλου
Δεν λέμε... «πάσα προσφορά δεκτή» και κάτι παραπάνω. Η δουλειά μας να γίνει είναι το θέμα.
Αλλά από τότε που ο Τζορτζ Κλούνεϊ είπε τον περασμένο Φεβρουάριο ότι τα γλυπτά του Παρθενώνα, πρέπει να γυρίσουν στην Ελλάδα το πράγμα πήρε άλλη διάσταση, «χολιγουντιανή». Πήρε αυτή την επίφαση της λάμψης που έχει ένας αστέρας και, είτε το έκανε επί τούτου ο Κλούνεϊ, είτε όχι, το γεγονός είναι ότι έδωσε νέα ώθηση στο ζήτημα. Όχι όσον αφορά στις διεκδικήσεις της ελληνικής πλευράς αλλά σε ό,τι αφορά στην επαναφορά του θέματος στην επικαιρότητα, μέσω ενός προσώπου που η επικαιρότητα αγαπά να ασχολείται μαζί του. Συνεπώς, όπου πάει και όπου σταθεί και ό,τι πει επίσης, τυγχάνει ευρείας προβολής. Και γι' αυτό ακριβώς όταν είπε και για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, εκεί στην Βρετανία θορυβήθηκαν πολλοί περισσότερο από ό,τι αν επί παραδείγματι ένας ακόμη άνθρωπος του πνεύματος θα τασσόταν υπέρ της επιστροφής, γιατί ήξεραν ακριβώς, τη διάσταση που θα πάρει το θέμα παγκοσμίως.
Και μετά τον Κλούνεϊ τώρα έχουμε την Κλούνεϊ.
Την προσφάτως νυμφευφθείσα τον Τζορτζ –διότι τον Φεβρουάριο που τα έλεγε αυτά για τα μάρμαρα δεν είχε έρθει εις γάμου κοινωνίαν-Αμάλ, η οποία αποτελεί αντικείμενο «φθόνου» εκατομμυριών γυναικών ανά τον πλανήτη.
Βέβαια ως σκέτη «Αμάλ» και ως νομικώς η γυναίκα από το 2011 είχε ταχθεί και προσυπογράψει για την επιστροφή των Μαρμάρων, αλλά, τότε, ποιος την ήξερε; Κανείς. Στη Μεγάλη Βρετανία ενδεχομένως να ήταν γνωστή στους νομικούς και αριστοκρατικούς κύκλους, αλλά παραέξω...
Από την ώρα όμως που παντρεύτηκε τον Τζορτζ, όλα άλλαξαν, για την ίδια και ακόμη-ακόμη και για τη βαρύτητα της γνώμης της ως προς την επιστροφή των μαρμάρων, λόγω της δημοσιότητας στην οποία πλέον κινείται. Και αν το καλοσκεφτεί κανείς, μπορεί να υποθέσει ότι και τον Φεβρουάριο που ο Τζορτζ μίλησε για την επιστροφή των μαρμάρων ενδεχομένως είχε επηρεαστεί από τη νυν σύζυγο και τότε φιλενάδα του, αφού άλλωστε το δικό της ενδιαφέρον για το θέμα χρονολογείται και εγγράφως από το 2011.
Ήρθε λοιπόν η εντελώς «φρέσκια» σύζυγος Κλούνεϊ στην Ελλάδα και...
...Και σήμανε συναγερμός. Όχι μόνον στα ΜΜΕ, που είναι και φυσιολογικό, αλλά και στην πολιτική ηγεσία από τον υπουργό Πολιτισμού μέχρι τον πρωθυπουργό πάντα με αφορμή και αντικείμενο την παροχή νομικών συμβουλών στην ελληνική πλευρά ώστε να ενισχύσει το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων της για την επιστροφή των μαρμάρων. Μία επίσκεψη η οποία λόγω της δημοσιότητας που λαμβάνει και λόγω του γεγονότος ότι πραγματοποιείται λίγες μέρες μετά τον γάμο της με τον Κλούνεϊ, αποτελεί μία ακόμη πηγή μεγάλης ενόχλησης των Βρετανών.
Οι οποίοι Βρετανοί, βρίσκονται σε δύσκολη θέση διότι ξέρουν ότι ξεμένουν από επιχειρήματα και τώρα άλλαξαν τροπάριο.
Παλαιότερα, στον αγώνα για την επιστροφή των μαρμάρων έχουμε ακούσει διάφορα: ότι δεν μας τα επιστρέφουν γιατί δεν θα τα προσέχουμε και θα τα καταστρέψουμε (άλλο τώρα που αυτοί τα «καθάρισαν» με συρματόβουρτσες και έχουν παραχωρήσει την αίθουσα που φιλοξενούνται, όχι για μία φορά, για διάφορα «γκαλά» και τα έκαναν «τραπεζάκια» για να ακουμπάνε το ποτήρια οι σουλατσάροντες στις δεξιώσεις). Μετά μας έλεγαν ότι δεν μας τα επιστρέφουν γιατί δεν έχουμε «πού» να τα βάλουμε και θα χαλάσουν, οπότε χάρη μας κάνουν που τα κρατάνε.
Τώρα, τι να πουν οι Βρετανοί; Τώρα που το Μουσείο της Ακρόπολης αναδείχθηκε σε ένα από τα καλύτερα του κόσμου;
Τώρα το γυρίσανε στο καλαματιανό και λένε ότι τα μάρμαρα είναι παγκόσμια κληρονομιά και συνεπώς, ως «παγκόσμια» είναι μία χαρά εκεί που βρίσκονται διότι ανήκουν σε όλους. «Ξεχνώντας» βεβαίως για μία ακόμη φορά, πολύ βολικά, ότι τα μάρμαρα τα ξάφρισε ο Ελγιν από την Ελλάδα και κανείς δεν τους τα χάρισε. Δηλαδή είναι κλοπιμαία.
Το διά ταύτα της υπόθεσης βεβαίως είναι αυτό που από ετών γνωρίζουμε και απλώς το είπε τώρα ανοιχτά ένας Αγγλος αρχαιολόγος, καθώς φαίνεται ότι τους έχει πιάσει πανικός, καθώς βλέπουν τον κλοιό για την επιστροφή των μαρμάρων να στενεύει. Ότι δηλαδή άπαξ και γυρίσουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα, θα αρχίζουν να ζητούν, και άλλοι τα δικά τους εκθέματα, καθότι στο Βρετανικό Μουσείο, βρίσκονται εκθέματα από πολλές χώρες και η «μισή» Αίγυπτος, άνευ υπερβολής. Μάλιστα επιχείρησε να του δώσει και μία πιο «γκλόμπαλ» διάσταση του προβλήματος, ισχυριζόμενος ότι μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει πρόβλημα, για όλα τα Μουσεία (όχι δηλαδή μόνον για το "Βρετανικό" που τον «καίει»), ελπίζοντας προφανώς ότι με τη διάσταση αυτή θα βρει «συμπαραστάτες» σε άλλα Μουσεία. Καθότι πράγματι είναι γεγονός ότι στα ανά τον κόσμο Μουσεία, ή σε αρκετά από αυτά γίνεται «ο κλέψας του κλέψαντος». Οπότε μια χαρά κρατάνε όλοι τα κλεμμένα και κάνουνε το κορόιδο. Αυτή είναι η ...κεντρική ιδέα.
Εμάς πάλι δεν μας νοιάζει ο καημός των Βρετανών που στηρίζεται στη νομιμοποίηση της κλοπής. Δικό τους πρόβλημα.
Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι το μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να γυρίσουν εκεί που ανήκουν. Στο σπίτι τους. Στην Ελλάδα. Και αν χρειάζεται γι' αυτό να ενεργοποιηθούν και οι αστέρες του Χόλυγουντ κανένα πρόβλημα δεν έχουμε. Είπαμε πάσα προσφορά και συμπαράσταση δεκτή.
