Το ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες είναι αν είναι εφικτή η συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων, ώστε ο τόπος να κυβερνηθεί την επόμενη μέρα. Το ερώτημα είναι απολύτως λογικό, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελαν μια σταθερή κυβέρνηση με πλάνο τετραετίας για να σπρώξει τα πράγματα μπροστά. Το ζητούμενο, που αφορά τις πολιτικές δυνάμεις, είναι να καθίσουν υπεύθυνα στο τραπέζι του μετεκλογικού διαλόγου και να μιλήσουν προγραμματικά και μόνο για να διερευνήσουν τη δυνατότητα συνεργασιών, εφόσον φυσικά η εκπεφρασμένη από την κάλπη βούληση του λαού είναι προς αυτήν την κατεύθυνση.
Μια κυβέρνηση συνεργασίας, για να είναι βιώσιμη, θα πρέπει να στηρίζεται σε ένα συγκεκριμένο, λοιπόν, και σαφές, συμπεφωνημένο ανάμεσα στα κόμματα που την απαρτίζουν, πολιτικό πρόγραμμα. Πέραν του προγράμματος θα πρέπει, επίσης, να υπάρξει και το κατάλληλο πρόσωπο που θα εκφράζει τη συμφωνία, ηγούμενο του σχήματος. Σε άλλες χώρες το πρόσωπο που θα ηγείτο θα είχε δευτερεύουσα πιθανόν σημασία, στην Ελλάδα, όμως, το πρόσωπο του Πρωθυπουργού είναι κομβικό για τη λειτουργία της Κυβέρνησης και ευρύτερα του κράτους. Επομένως, πρόεδρος της Κυβέρνησης θα πρέπει να είναι ένα πρόσωπο που θα εγγυάται την προγραμματική συνεργασία των κομμάτων που θα συνασπιστούν.
Στην Ελλάδα είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε ιδιαίτερη κουλτούρα συνεργασιών. Οι περισσότερες κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι και σήμερα ήταν αυτοδύναμες και μονοκομματικές. Αυτό το γεγονός, όμως, δεν σημαίνει πως οι πολιτικές δυνάμεις δεν θα πρέπει όταν καλούνται από τη λαϊκή εκλογική βούληση, να αναλαμβάνουν τις ευθύνες να συνεργάζονται κυβερνητικά. Άλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις, είτε συνεργασίας είτε αυτοδύναμες, κρίνονται από τα αποτελέσματά τους και το πόσο βοήθησαν τη χώρα να προοδεύσει κατά τη θητεία τους.
Ο πολιτικός μου φορέας, το ΠΑΣΟΚ, είναι το κατεξοχήν κόμμα που όταν κλήθηκε από τις συνθήκες να βοηθήσει στη συγκρότηση κυβερνήσεων συνεργασίας, έβαλε πάνω από το όποιο παραταξιακό συμφέρον το συμφέρον της Ελλάδας, δηλώνοντας το πολιτικό του παρόν.
Έτσι, και σήμερα βγαίνει μπροστά και προτάσσει την ανάγκη ενίσχυσής του εκλογικά, ώστε με το πρόγραμμά του να μπει ως ισχυρός πόλος σε μια συζήτηση μετεκλογικής συνεργασίας αν χρειαστεί.
Η στήριξη στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής είναι κατά τη γνώμη μου επιλογή πολιτικής σταθερότητας και παράλληλα επιλογή μιας άλλης σοσιαλδημοκρατικής πορείας για το καλό των μεσαίων και κατώτερων εισοδηματικών στρωμάτων, μιας πορείας που έχει ανάγκη η Ελλάδα.