Δύο μήνες μετά τον θάνατό του κι ενώ η οικογένειά μας προσπαθεί να ξεπεράσει τη μεγάλη, για μας, απώλεια, θα ήθελα να πω τα εξής:
1. Καταρχάς ευχαριστώ θερμά τον κύριο Γιαννούλα για όσα έγραφε. Και κυρίως γιατί δεν πρόκειται για μία, μετά θάνατον, αναγνώριση, αλλά γιατί την εκτίμησή του έδειχνε ποικιλοτρόπως, και κατά τη διάρκεια της ζωής και της δράσης του πατέρα μου.
2. Έχω πολλούς λόγους να πιστεύω ότι την εκτίμηση αυτή γεύτηκε ο εκλιπών από την πλειονότητα των συγχωριανών του και των υπόλοιπων δημοτών.
3. Μολονότι ο Νίκος Βαλσαμόπουλος δεν έκρυψε ποτέ, ούτε σε χαλεπούς καιρούς, την πολιτική ταυτότητά του, αυτή ουδέποτε αποτέλεσε κριτήριο στις αποφάσεις του σε καμιά από τις θέσεις που βρέθηκε. (Τόσο ως συνδικαλιστής και αιρετός των δασκάλων στο ΚΥΣΔΕ όσο και ως δήμαρχος). Η αγάπη του για το λειτούργημα του δασκάλου και τον τόπο του και η προάσπιση των συμφερόντων τους ήταν πάντα τα κίνητρα της δράσης του.
4. Η αγάπη και το πάθος για ό,τι αναλάμβανε και η εντιμότητα και καθαρότητα στις πράξεις του, ήταν η μεγαλύτερη παρακαταθήκη για τα μέλη της οικογένειάς του.
Στην πορεία του προσωπικού πένθους και στην αντιμετώπιση του δυσαναπλήρωτου κενού που μας άφησε, δημοσιεύσεις σαν του κ. Κώστα Γιαννούλα, καθώς και λόγια και συναισθήματα που δεχόμαστε από τους κατοίκους του δήμου μας, είναι παρηγοριά και στήριγμα για την οικογένειά μας.
Ευχαριστώ πολύ,
Κλαίρη Βαλσαμοπούλου.
