ο Ν. Ανδρουλάκης θα μπει σε κυβέρνηση με τη Ν.Δ., γιατί τον εκβιάζουν.
Η φυσική συνέχεια των «αγανακτισμένων», των «Ζαππείων» του Αντώνη Σαμαρά, των «νταουλιών» που θα χτυπούσε ο Αλέξης Τσίπρας στις αγορές και στη «Μάνταμ Μέρκελ», αλλά και η παγκόσμια γνωστή «κωλοτούμπα» δεν μπορούσαν παρά να φέρουν μία σύγκρουση ακραίων συμπεριφορών. Πολάκης από τη μία πλευρά και Άδωνις από την άλλη. Αυτή η ηθική και η αισθητική έφεραν πίσω την πολιτική και μπροστά την αλητεία.
Προχθές είδαμε άλλο ένα κρούσμα πολιτικής αλητείας. Πρόκειται για τις όψιμες «δημοσιογραφικές πληροφορίες» για δήθεν προ διμήνου γεύμα Γιώργου Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα, που δημοσιεύθηκαν σε φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα ενημέρωσης. Γεύμα που, σύμφωνα με τον Γ. Παπανδρέου, δεν έγινε ποτέ, αλλά απλώς συνέπεσαν σε κοινωνική εκδήλωση. Και ούτε συζήτησαν «κοινωνικά θέματα», όπως υποστηρίζουν τα δημοσιεύματα, ούτε του είπε ο Αλ.Τσίπρας ότι θα τον κάνει πρωθυπουργό σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και μάλιστα ανέλαβε να πείσει και τον Ν. Ανδρουλάκη.
Δηλαδή, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, θα έκανε πρωθυπουργό εκείνον που ο ίδιος και οι δικοί του είχαν χορτάσει γιούχα και γιαούρτια από το 2009 έως το 2012. Τον πρωθυπουργό που αποκαλούσε από το Παρίσι «Ολαντρέου» και στην Αθήνα «γερμανοτσολιά».
Έναν πρώην πρωθυπουργό που είναι βουλευτής άλλου κόμματος, του οποίου φέρεται να παρακάμπτει τον αρχηγό και να του προτείνει την πρωθυπουργία. Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, ο,τι ακριβώς είχε κάνει ο εκλιπών τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος στην «Αποστασία» του 1965 με τις κυβερνήσεις των αποστατών.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: η διαρροή ψευδών πληροφοριών περί δήθεν γεύματος μεταξύ Τσίπρα και Παπανδρέου ή η φερόμενη πρότασή του να τον κάνει πρωθυπουργό. Αν το πρώτο είναι απλή αλητεία, το δεύτερο είναι θεσμική και συνταγματική εκτροπή.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Αλ. Τσίπρα όμως είναι ότι οι πολίτες τον έχουν ικανό και για τα δύο. Και η πραγματικότητα φαίνεται να είναι αμείλικτη, καθώς : Ο κρυφός συνομιλητής του Κ. Καραμανλή επιδιώκει να γίνει τώρα ημίκρυφος συνομιλητής και του Γ. Παπανδρέου. Να γλείψει δηλαδή εκεί όπου έφτυνε.
Σχεδόν το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Γιάννη Στουρνάρα. Ο Αλ. Τσίπρας είχε δηλώσει διάφορα γι’ αυτόν. Ενδεικτικά: α) στην εφημερίδα Le Monde ότι είναι «Επιβεβλημένος από το Βερολίνο», β) στις 3-3-2018 από τους Δελφούς ότι «Η επιμονή σε αυτές τις απόψεις μόνο ερωτηματικά προκαλεί ως προς τη σκοπιμότητά της, προσωπική ή πολιτική», γ) ενώ το 2014 είχε μιλήσει για «δόλο και αθλιότητες». Πέραν όσων είχε σκηνοθετήσει εις βάρος της συζύγου του. Και ο κεντρικός τραπεζίτης τώρα , ως Υπουργός Οικονομικών στις 21-3-2013 –είχε πει για τον Αλ. Τσίπρα το αμίμητο: «Ο κ. Τσίπρας είναι μια sui generis περίπτωση διανόησης, δηλαδή πιστεύει στη δημιουργία πλούτου από αέρα κοπανιστό… Νομίζει ότι για πολύ καιρό ακόμη θα πατάει σε δύο βάρκες. Τον πληροφορώ ότι θα πέσει στη θάλασσα». Και, δυστυχώς, η πραγματικότητα δικαίωσε τον Γιάννη Στουρνάρα και ο Τσίπρας μαζί με τα νταούλια του και τη χώρα, έπεσαν στη θάλασσα.
Μεγαλύτερο ακόμη πρόβλημα όμως είναι η λογική και η νοοτροπία της σημερινής κυβέρνησης. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θεώρησε ως αληθή την πληροφορία περί γεύματος και βρήκε ευκαιρία να επιτεθεί για μία ακόμη φορά στο ΠΑΣΟΚ.
Η Ν.Δ. έχει ως ξεκάθαρο στόχο να πλήξει πολιτικά και εκλογικά το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του. Και γι’ αυτό μετέρχεται κάθε μέσο. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια κυβέρνηση η οποία έκανε πολύ λιγότερα από τα αυτονόητα και το μόνο της ατού είναι ότι συγκρίνεται με την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Που κατευθύνει συνειδητά τον πλούτο της χώρας από τις τσέπες των πολιτών και το δημόσιο ταμείο σε ελάχιστες οικογένειες. Που έχει κρατήσει τον έλεγχο ολόκληρης της χώρας στο πρωθυπουργικό γραφείο- ‘η έστω επιχειρούσε μέσω της οικογένειας. Που αντί για ανάπτυξη μοιράζει επιδόματα με την ακρίβεια να καλπάζει.
Είτε αρέσει είτε όχι στη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα της κεντροαριστεράς. Και ο θεσμικός ιστορικός αντίπαλός της. Ας ψάξει τον δικό της Καμμένο, όπως τον είχε βρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ας βρει τον δικό του νέο Καμμένο. Υπάρχουν τέτοιοι σήμερα;
Έτσι, μετά τις εκλογές ο «κουτσός δικομματισμός» θα αντικατασταθεί από ένα σύστημα τριών πόλων. Έναν δεξιό, τη Ν.Δ., έναν αριστερό, τον ΣΥΡΙΖΑ, και έναν κεντροαριστερό, το ΠΑΣΟΚ. Την κοινοβουλευτική τους δύναμη θα την καθορίσει ο ελληνικός λαός. Όμως η πολιτική τους επιρροή είναι ήδη δεδομένη. Ειδικά του ΠΑΣΟΚ.
Γιατί, αν το ΠΑΣΟΚ δεν είναι πρωταγωνιστής της επόμενης μέρας, γιατί να σφάζονται Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ ποιον θα επιλέξει το ΠΑΣΟΚ για να συγκυβερνήσει; Γιατί να είναι πρόθυμοι να δεχτούν οποιουσδήποτε όρους από το ΠΑΣΟΚ για να κυβερνήσουν μαζί του;
