Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Συμπληρώθηκαν ήδη πέντε χρόνια από τις ιστορικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009. Την ημέρα αυτή, όπως αποδείχθηκε, τελείωσε η μακρά μεταπολιτευτική περίοδος και οι βεβαιότητες που τη συνόδευαν. Αναμφίβολα, είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να ανατρέχουμε σε ένα γεγονός που εξελίχθηκε τόσο αρνητικά για το σύνολο των Ελλήνων. Εντούτοις, τα διδάγματα που εξάγονται από την επανεξέταση όσων συνέβησαν τότε είναι πολύ χρήσιμα, δυστυχώς, και σήμερα.
Οι εκλογές του 2009 πραγματοποιήθηκαν τη χρονιά που η παγκόσμια κρίση κτύπησε και την πόρτα της Ελλάδας. Ο τότε πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, έχοντας αντιληφθεί εγκαίρως την απειλητική φορά των πραγμάτων, προσπάθησε να πετύχει τη μεγαλύτερη εθνική συναίνεση, ώστε να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα που θα αναχαίτιζαν την κρίση. Οι εκκλήσεις του, όμως, ήταν φωνές βοόντος εν τη πολιτική ερήμω, καθώς ο μικροκομματισμός κατίσχυε της εθνικής ανάγκης. Έτσι, με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Γιώργος Παπανδρέου εκβίαζε πρόωρες εκλογές. Απέναντι σε αυτήν την ανεύθυνη στάση ο Κώστας Καραμανλής απεφάσισε πώς ο «κύβος ερρίφθη», καθώς όπως είχε δηλώσει η χώρα δεν άντεχε μία μακρά προεκλογική περίοδο «η οποία θα απέβαινε καταστροφική για την οικονομία μας».
Και για πρώτη φορά κόμμα εξουσίας πήγε σε εκλογές με προεκλογικό πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας. Αντί για τις γνωστές παροχές, η Νέα Δημοκρατία υποσχόταν πάγωμα συντάξεων και μισθών. Από την αντιπολίτευση, όμως, υψώθηκε το ακατανίκητο σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», που συμπύκνωνε την πεμπτουσία της μεταπολιτευτικής μας ιδεολογίας. Σε πείσμα της πραγματικότητας και της κοινής λογικής, το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε τις χειρότερες παραδόσεις του λαϊκισμού, με μοναδικό στόχο την κατάληψη της εξουσίας. Στην τελευταία του δήλωση ο Κώστας Καραμανλής, το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου, τόνιζε ότι στις εκλογές κατέθεσε «συγκροτημένο σχέδιο», που πίστευε «πως αποτελεί τον πιο ασφαλή δρόμο για την ανάπτυξη της οικονομίας, της μακροχρόνιας ανάπτυξης και της ευημερίας». Ο λαός μας, όμως, γαλουχημένος στην εύκολη δημαγωγία, επέλεξε τα λόγια τα παχιά.
Οι ημέρες του… μεταπολιτευτικού παραδείσου είχαν, όμως, παρέλθει. Ο Κώστας Καραμανλής δικαιώθηκε πλήρως και μάλιστα πολύ σύντομα. Οι υποσχέσεις, γρήγορα έγιναν δραματικά ανακοινωθέντα. Και με μια άθλια διαχείριση, με πολλές σκιές και αναπάντητα ακόμη ερωτηματικά, φθάσαμε στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, στα μνημόνια, στην επιτροπεία της τρόικας, και… στην κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε, όπως και τις προσπάθειες που γίνονται από την κυβέρνηση που ανέλαβε υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να βγάλει από το 2012 «τα κάστανα από τη φωτιά». Εκείνο, όμως, το πάθημα του 2009, όπως φαίνεται, δεν έχει γίνει μάθημα σε κάποιους. Και σήμερα, όπως και τότε, η νυν αξιωματική αντιπολίτευση ακολουθεί ισοπεδωτική πολιτική, εκβιάζοντας παράλληλα πρόωρες εκλογές με όχημα και πάλι την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Και όλα αυτά, χωρίς να έχουμε ξεπεράσει ακόμη τους κινδύνους του εκτροχιασμού της οικονομίας.
Επειδή, λοιπόν, το «φάντασμα του λαϊκισμού» πλανιέται εκ νέου απειλητικά πάνω από τη χώρα, οι πολίτες ας αναλογιστούν ποια θα ήταν η κατάσταση αν ο ελληνικός λαός, στις 4 Οκτωβρίου 2009, είχε επιλέξει την πικρή αλήθεια αντί της «εύγευστης» δημαγωγίας. Και ακόμη, πόσα δεινά θα είχαμε αποφύγει, από αυτά που ταλανίζουν σήμερα όλους μας, αν το αποτέλεσμα εκείνων των, μοιραίων, εκλογών ήταν διαφορετικό.
Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός.
