Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ πιστεύει ότι «μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας» βγαίνοντας προφανώς στις αγορές και βιάζεται να τελειώνει με ΔΝΤ και Τρόικα... Οι Ευρωπαίοι εκτιμούν ότι έχουμε κάνει προόδους (όπως ομολόγησε η Μέρκελ), έχουμε καλές προοπτικές (όπως έγραψε το Spiegel), αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας για την πλήρη ανάρρωση... Η βιασύνη της ελληνικής κυβέρνησης να δηλώσει την αποκατάσταση της υγείας της οικονομίας μας, ερμηνεύεται από το «άρωμα κάλπης» που ήδη διαχέεται στην ατμόσφαιρα... Οι επιφυλάξεις των δανειστών οφείλονται στο γεγονός ότι, αυτοί νοιάζονται περισσότερο για την πορεία της οικονομίας μας (για να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα) και λιγότερο έως καθόλου για την πορεία της κυβέρνησης προς τις εκλογές... Δια παν, άλλωστε, ενδεχόμενο, έχουν αρχίσει ήδη να συνομιλούν σε φανερά (πρόσκληση Σταθάκη στη συνέλευση του ΔΝΤ) ή κρυφά (επίσκεψη Δραγασάκη – Σταθάκη στο Βερολίνο και ραντεβού με Άσμουσεν) ραντεβού με τον ΣΥΡΙΖΑ...
ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ τώρα: όταν η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό, ότι «βγαίνουμε από το τούνελ» ή ότι «είμαστε έτοιμοι να σταθούμε στα πόδια μας», η διαβεβαίωσή της γίνεται δεκτή με ειρωνικά σχόλια εκ μέρους όλων μας... Όταν όμως, διαβεβαιώνει για το ίδιο ακριβώς πράγμα τους εκπροσώπους των δανειστών κι εκείνοι διατυπώνουν τις ίδιες μ’ εμάς αμφιβολίες, τότε ο τίτλος σε εφημερίδες και κανάλια είναι «επιστρέφει με άγριες διαθέσεις η τρόικα» ή «σφίγγουν κι άλλο τον κλοιό οι δανειστές»...
ΕΙΝΑΙ προφανές το τι καθορίζει την εκάστοτε αντίδρασή μας: όταν η κυβέρνηση μας διαβεβαιώνει ότι «πάμε καλά» μας ενοχλεί η ωραιοποίηση γιατί ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα... Όταν η ίδια «ωραιοποίηση» όμως, πλασσάρεται στους ξένους, την αποδεχόμαστε κατ’ ανάγκην γιατί ξέρουμε ότι η αμφισβήτησή της απ’ αυτούς, σημαίνει κι άλλα μέτρα!... .
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ παιχνίδια με την οικονομία; Ό, τι χειρότερο για την ίδια την οικονομία!... Και για τον τόπο, ο οποίος τριάντα χρόνια τώρα πλήρωσε πανάκριβα τα greek statistics και τη διάθεσή μας να διαλέγουμε την άποψη που κάθε φορά, μας συνέφερε ν’ ακούμε για την οικονομική κατάσταση της χώρας... Π.χ. τις εκθέσεις του εκάστοτε διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας, οι οποίες από την εποχή του Ζολώτα (1979) μας χαλούσαν την ηρεμία κάθε χρόνο, τις απορρίπταμε ασυζητητί πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι της δημοσίευσης: έβγαινε π.χ. στον Τύπο, η έκθεση του Γκαργκάνα ή του Προβόπουλου κι επισήμανε την πορεία προς την καταστροφή και, υπό την πίεση της κοινωνίας που (διά του Τύπου), έβλεπε μπροστά της πιθανή στενωπό, έβγαινε στα κανάλια αμέσως μετά, ο κάθε Τσοβόλας, Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου και καθησύχαζε: «Δεν θα μας πει ο Γκαργάνας τι θα κάνουμε»... «Η πολιτική χαράσσεται απ’ τους πολιτικούς και όχι από τους τεχνοκράτες...».
Μ’ ΑΥΤΑ και μ’ αυτά, φθάσαμε ως εδώ, διαμαρτυρόμενοι για «εκείνους που μας κορόιδεψαν» και όχι για την επιλεκτική ακοή μας... Γιατί, η κοροϊδία π.χ. του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν», αμφισβητήθηκε εντονότατα από τους δημοσιογράφους όταν εκστομίστηκε... Αμφισβητήθηκε και από τους πολιτικούς του αντιπάλους τότε... Ο ελληνικός λαός όμως, με ποσοστό που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση (46%) αδιαφόρησε για τις επιφυλάξεις ή τις ενστάσεις των άλλων και επιβράβευσε το ψέμα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ! Φταίει άραγε μόνον ο ψεύτης;
Η ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΤΕΡΗ περίπτωση αποποίησης των ευθυνών μας στη σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας, είναι η υπόθεση της περίφημης φούσκας του χρηματιστηρίου. Για την οποία στο συλλογικό μας ασυνείδητο έχει εγγραφεί η ευθύνη της κυβέρνησης Σημίτη που, κατά την άποψη των χαμένων εκείνης της περιόδου, «μας έσπρωξε με το ζόρι στο χρηματιστήριο»... Για την οικονομία της συζήτησης, θα δεχθώ ότι «μας έσπρωξε με το ζόρι»... Όμως – κι εδώ είναι το ζουμί – δεν σπρώχτηκαν όλοι! Υπήρξαν εκατομμύρια συμπολίτες που αδιαφόρησαν για τον τζόγο, πόνταραν μόνο στη δουλειά τους και δεν έχουν κανέναν λόγο να «χρεώνουν» σε άλλους σήμερα τη χασούρα τους... Ήταν οι «χαζοί» εκείνης της περιόδου που έβλεπαν τα εκατομμύρια να κάνουν πάρτι δίπλα τους, αλλά δεν ενέδωσαν γιατί άκουσαν κι εκείνους που δεν τα έβλεπαν όλα ρόδινα...
Η ΥΠΑΡΞΗ τους επιβεβαιώνει τη διαχωριστική γραμμή που υπάρχει ανάμεσα σ’ εκείνους που λειτουργούν ανεύθυνα και εκείνους που λειτουργούν υπεύθυνα... Οι δεύτεροι ουδέποτε θα ρίξουν τα βάρη σε τρίτους... Ακόμη κι αν είχαν την πρόθεση να τους κοροϊδέψουν!...
