Του Μ.Ε.Λαγκουβάρδου
«Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς» Ματθ.11,28
Η κρίση χτυπάει το ψωμί των φτωχών μα είναι μόνο στον τρόπο σκέψης αυτών που κυβερνούν τον κόσμο κι έχει στόχο ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει, την πίστη, την ελευθερία, την ίδια την ψυχή. Δεν πιστεύουν και δεν ελπίζουν πουθενά και δεν αφήνουν και τους άλλους να πιστέψουν στο Χριστό. Στην πραγματικότητα οδηγούν την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία.
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Δεν αγνοούμε τις μεθόδους του εχθρού. Ο εχθρός επιδιώκει μέσα στις δοκιμασίες, να ξεχάσουμε το Θεό. Αν αντί της λήθης, στις δοκιμασίες θυμούμαστε το Θεό, ο εχθρός φεύγει ντροπιασμένος και δεν μας πειράζει ξανά, αν σε κάθε πειρασμό θυμούμαστε το Θεό. Αυτή είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στη δοκιμασία της κρίσης. Αυτό εκφράζουν τα λόγια των απλών ανθρώπων: «ψυχή δεν θα πάρουν».
Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Πώς μπορούμε όμως ν΄ αλλάξουμε τον λανθασμένο τρόπο σκέψης; Ο τρόπος σκέψης είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, ν’ αλλάξει. Μόνο με τη δύναμη της πίστης μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης.. Γι’ αυτό ο εχθρός επιτίθεται με τέτοια μανία στην πίστη και στην οικογένεια, μέσα στην οποία κυρίως γεννιέται η πίστη.
Η πίστη γεννιέται μέσα στην οικογένεια, με την αγάπη και το θαυμασμό. Γι’ αυτό ο εχθρός διαβάλλει την οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος να πιστέψεις είναι να πιστεύει κάποιος που αγαπάς και θαυμάζεις . Αυτό γίνεται όταν οι γονείς μας που αγαπάμε και θαυμάζουμε πιστεύουν. Τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν τους γονείς τους, εκτός αν υπάρχει λόγος που δεν αγαπούν και δεν θαυμάζουν τους γονείς τους.
Στην καρδιά μας έχουμε έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο για τα πρόσωπα που ως παιδιά αγαπούμε και θαυμάζουμε, για τα πρόσωπα που ικανοποιούν τις ζωτικές ανάγκες μας, για τον πατέρα και τη μητέρα. Είναι για μας τα μόνα πρόσωπα που έχουν το γνώρισμα του Θεού: την παντοδυναμία και την υπεροχή: Τα πρόσωπα αυτά αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής και νιώθουμε εκείνο το υπέροχο αίσθημα του θαυμασμού. Το ίδιο αίσθημα που νιώθουμε για το Θεό.
Είναι αβάσταχτος ο πόνος των παιδιών που μεγαλώνουν στα ιδρύματα, χωρίς την παρουσία του πατέρα και της μητέρας. Το ίδιο είναι ο πόνος των παιδιών που βγάζουν απ΄ την καρδιά τους τον πατέρα και τη μητέρα, είτε από λάθος των γονέων είτε από την προπαγάνδα του υλιστικού κράτους.
Από την πίστη μας στον πατέρα και στη μητέρα γεννήθηκε η πίστη στο Θεό ως το μόνο πρόσωπο που θέλει και μπορεί να κάνει για μας τα πάντα. Η δύναμη αυτή της πίστης καθορίζει και τον τρόπο σκέψης. Ο εχθρός επιδιώκει να καταστρέψει την πίστη στον πατέρα και στη μητέρα και κατόπιν στο Θεό, γιατί αντιμάχεται τον ελεύθερο τρόπο σκέψης και ζητεί τυφλή υπακοή. .
Κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την καρδιά μας τα πρόσωπα που αγαπάμε χωρίς να μας προκαλέσει αγιάτρευτη πληγή στην καρδιά και χωρίς να κλονίσει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα κι όταν είμαστε ενήλικοι, πόσο μάλλον όταν είμαστε παιδιά.
Η αλλαγή στον τρόπο σκέψης είναι δυνατή μόνο με την πίστη. Ο Ιησούς παραβάλει τη δυσκολία της αλλαγής του τρόπου σκέψης με το βουνό. Ο τρόπος σκέψης είναι αμετακίνητος, σαν το βουνό.. Λίγη πίστη όμως μπορεί ν’ αλλάξει και τον τρόπο σκέψης.
Υπάρχω σημαίνει ότι είμαι ένα ον που δεν είναι συμπτωματικό και προσωρινό. Η ύπαρξή μου δεν εξαρτάται από κάτι άλλο έξω από τον εαυτό της. Είναι η ίδια η αιτία για την οποία υπάρχει. Ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου, όπως και του Θεού είναι ότι υπάρχει. Είμαι αυτός που είμαι. Αυτός είναι ο καλύτερος ορισμός του ανθρώπου. Κι η πιο ανθρώπινη αρετή που διαρκεί αιώνια, είναι η αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια. Αυτό λέει το Ευαγγέλιο με το στόμα του Αποστόλου Παύλου: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».
Τώρα η κρίση χτυπάει με τυφλά χτυπήματα. Χτυπάει το ψωμί των φτωχών, αντί να χτυπήσει τη νοοτροπία που προκαλεί τις κρίσεις και τους πολέμους. Η κρίση είναι στον τρόπο σκέψης. Ο κόσμος θ’ αλλάξει τρόπο σκέψης με την πίστη. Θ’ ακούσουν τα λόγια του Ιησού.
