Του Αντώνη Ζουπανιώτη
Αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι της «Ελευθερίας» επιτρέψτε μου να κάνουμε μαζί ένα οδοιπορικό μέσα στον περασμένο χρόνο, που ίσως μας διδάξει κάτι πολύ σημαντικό και σήμερα. Μας χρειάζεται πολύ περισσότερο, επειδή βρισκόμαστε στην πιο τραγική οικονομική εξαθλίωση και στην ηθική κατάπτωση των αξιών, την εμφάνιση της ελληνικής φυλής πάνω σε αυτόν τον αγιασμένο τόπο, από τα πανάρχαια χρόνια. Βρισκόμαστε στο έτος 1974, με πολύ σημαντικά πολιτικά γεγονότα και ακραία καιρικά φαινόμενα, καταιγίδες και χαλάζι που προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές και στο λεκανοπέδιο Συκουρίου. Τούτο βρίσκεται στις παρυφές του Κισσάβου, περίκλειστο από τα τρία σημεία του ορίζοντα με βουνά και μόνο από τα δυτικά υπάρχουν φυσικά περάσματα. Από τότε, όμως, δεν ξαναπαρουσιάστηκε ο κακός επισκέπτης για να πάρει το μερίδιό του. Γιατί άραγε; Τι συνέβη. Ας παρακολουθήσουμε όμως τα γεγονότα, που θα μας οδηγήσουν να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Στο μαγευτικό Συκούριο την εποχή εκείνη υπήρχε ο μοναδικός και περικαλής Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, πανέμορφος και καμάρι των κατοίκων. Όμως από την πολυχρονία, δημιουργήθηκε σοβαρό πρόβλημα στη σκεπή και στο δάπεδο έβγαιναν τα πλακάκια σαν μανιτάρια με κίνδυνο να προκαλέσουν δυστύχημα. Για αυτό συγκροτήθηκε ερανική επιτροπή από Συκουριώτες και πρότειναν στον ιερέα ο έρανος να γίνει εντός και εκτός Ελλάδας, όχι όμως στα διπλανά χωριά. Πρότειναν ακόμη, να μη διασπασθεί η επιτροπή σε μικρές ομάδες, αλλά σύσσωμη να κάνει τον έρανο για να αναδείξει τη σοβαρότητα του προβλήματος και να έχουν την αποκλειστικότητα της φροντίδας, μόνο οι Συκουριώτες, για το μοναδικό τους ιερό σπίτι και εκπέμπει άρωμα χαράς, άρωμα αισιοδοξίας και πλημμυρισμένο από θείο χαμόγελο που γεμίζει τις καρδιές τους.
Αυτό όμως που παρουσιάστηκε ήταν πολύ συγκινητικό. Οι μεν έχοντες, έδιναν πολύ περισσότερο από το περίσσευμά τους και οι μη έχοντες πολύ περισσότερο από το υστέρημά τους. Για την εποχή συγκεντρώθηκε ένα πολύ αξιόλογο ποσό. Όλοι οι Συκουριώτες και οι απανταχού της γης, ποιούντες τον ζήλον, φιλοτιμία και αγάπη, ξεδίπλωσαν και φανέρωσαν τα θρησκευτικά τους αισθήματα, γιατί νιώθανε ότι έμπαινε μέσα στο σπίτι τους, η σωτηρία, έμπαινε η αγάπη των Αγίων, η αγάπη του Χριστού και της Παναγίας. Με την πράξη τους αυτή, έδειξαν το σεβασμό και την αγάπη τους στους ενοίκους του Ιερού Ναού που ανταποδίδουν την καλοσύνη των με την αγιότητά τους. Και τούτο φαίνεται καθαρά, όταν έρχεται μεγάλη ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή μπόρα, από το πουθενά βγαίνει ένα βοριαδάκι και όλα τα καιρικά φαινόμενα καταφθάνουν ήπια σε όλο το λεκανοπέδιο. Ο καθένας από μας μπορεί να το παρακολουθήσει αλλά και θα προβληματιστεί. Για αυτό αγαπητοί Συκουριώτες και κάτοικοι της περιοχής να είστε βέβαιοι ότι φυλάγετε Θερμοπύλες της πίστης και της Ορθοδοξίας. Γιατί και τα υπόλοιπα χωριά του λεκανοπεδίου δεν υστέρησαν αλλά ανέβασαν το θρησκευτικό θερμόμετρο με τις νέες εκκλησίες που έστησαν σε ορατά σημεία με μπροστάρη τον Πατρο-Κοσμά, τον άγιο της Ορθοδοξίας και Προφήτη του Ελληνισμού, που μας υπόσχεται χαμόγελο και μια ατελείωτη ελληνική άνοιξη με όλες τις αλύτρωτες πατρίδες. Το παράξενο είναι ότι αυτή τη φορά το ήμαρ έρχεται με αγγελικό φιρμάνι και καμία δύναμη δεν θα μπορεί να ανακόψει την πραγμάτωση.
Εδώ αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι της «Ελευθερίας» φθάσαμε στο τέλος του οδοιπορικού και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, αν είναι θεϊκό σημάδι και ας απολογηθεί στην ψυχή του, γιατί αυτή θα σταθεί χαρούμενη ή κατηφής μπροστά στον Κύριο του Ελέους.
