πια και δεν υποχωρεί με τίποτε... Να φύγω βρε παιδάκι μου, να την κάνω, πώς το λένε; Σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρουμε και όπου πιθανώς κανείς δεν μας ξέρει, αλλά αδιάφορο...
Καλά, είσαι τρελή; Ποιον Αγιόκαμπο μωρέ; Για τον Αγιόκαμπο μιλάμε; Εκεί θα πάει ο κάθε πικραμένος, να ανοίξει σπίτι, να ξαραχνιάσει σπίτι, να κουρέψει χορτάρι, να ετοιμάσει και την ψησταριά. Και μετά να τρέχει να βρει κάνα αρνί, τι αρνί δηλαδή, καμιά παλιοπροβατίνα να τη βγάλει και στη φτήνια. Άσε ρε παιδάκι μου... Που θα παιδεύομαι εγώ μεγαλοσαββατιάτικα να σουβλίζω, με την ποδιά γεμάτη αίματα, αλάτια και πιπέρια και να κάθομαι να σκάω άμα θα φτάσουν τα τζατζίκια και οι μπίρες που έχουμε στο ψυγείο, μην τυχόν και περάσει η αξαδέρφη με τον άντρα της και εκτεθούμε... Δεν με παρατάτε κι εσύ και η αξαδέρφη λέω ’γω ;
Αυτό πάλι το άκουσες; Ορίστε! Το λέει τώρα στην τηλεόραση. Άμα πας στη Μάλτα, λέει, το Κράτος σου δίνει εσένα τον τουρίστα και 200 ευρώ το κεφάλι επιδότηση. Στους πρώτους 35.000, όποιος προλάβει. Γιατί ρε; Σε χαλάει η Μάλτα; Πήγες ποτέ σου Μάλτα; Και πού θα πήγαινες δηλαδή άμα μπορούσες, όχι πες ... Πού; Στο ... Νησί του Πάσχα; Υπάρχει τέτοιο πράμα; Για κάτσε να το γκουγκλάρω. Άκου, άκου! Υπάρχει !
Στο μεταξύ έχω τρομάξει... Πήρες είδηση ότι το τελευταίο διάστημα «την έκαναν» κάμποσοι γνωστοί; Σου λέω, σαν τις μύγες πέφτουν οι άνθρωποι, μην κοιτάς που το περνάμε στο ντούκου. Τους πάνε στα γρήγορα στην εκκλησία, «μακαρία η οδός ή πορεύει σήμερον» και μετά το μαθαίνεις από την εφημερίδα... «Τον πολυαγαπημένο μας σύζυγο, πατέρα και παππού που απεβίωσε, κηδεύσαμε χθες σε στενό οικογενειακό κύκλο» κλπ κλπ. Άσε, πίκρα μεγάλη... Σαν παζλ που διαλύεται στα εξ’ ων συνετέθη. Οπότε, τι περιμένεις να σου πουν κι οι γιατροί; Ανοίξτε τα όλα κι όποιον πάρει ο Χάρος; Αυτά τα λέει μόνο ο Άδωνις, ο προστάτης του εμπορίου.
Λοιπόν άκου. Το Νησί του Πάσχα είναι ένα μικρό νησί στο μέσον του Ειρηνικού το οποίο διοικητικώς υπάγεται στη Χιλή. Έχει μόλις 7.000 κατοίκους, δηλαδή σαν να λέμε ο μισός Τύρναβος... Κάνεις και πλάκα ε; Όχι, δεν έχει τσιπουράδικα, σιγά μην γιορτάζουν και το Μπουρανί. Το ονόμασαν έτσι διότι το ανακάλυψε ένας Ολλανδός θαλασσοπόρος το 1722, την ημέρα του Πάσχα. Έτσι είναι αυτά. Άμα σε ανακαλύπτει η Δύση, υπήρχεις, παίρνεις και όνομα, σε βάζουν και στον χάρτη. Μέχρι τότε σαν να μην ύπαρχες! Αυτό το πράμα, το να προσδιορίζει δηλαδή η κυρίαρχη Δύση πώς θα ονομάζεται όλος ο υπόλοιπος κόσμος, οι «μαύροι» δηλαδή του πλανήτη λέγεται και Οριενταλισμός. Δώσε βάση μπας και μάθεις καμιά λέξη απ’ αυτές που κάνουνε εντύπωση, γιατί το μυαλό σου όλη μέρα στις συνταγές του Πετρετζίκη και στα like στο Facebook μου φαίνεται πως το ’χεις. Λοιπόν, πριν πάει εκεί ο Ολλανδός είχαν πάει κι άλλοι, απλά δεν σκέφτηκαν να το ονομάσουν. Πρώτος και καλύτερος πήγε ένας Άγγλος που κουράστηκε να εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα ως πειρατής και πήγε και διορίστηκε αξιωματικός του Βρετανικού Ναυτικού σαν τον μακαρίτη τον Φίλιππο, να ’χει το οκτάωρό του, να κολλήσει και κανένα ένσημο για τα γεράματα. Και στο κάτω - κάτω, καλύτερο ναυταίο από τον πειρατή πού να εύρισκαν κει κάτω στου διαόλου τη μάνα; Κι επειδή ο παλιός πειρατής τρίχα αλλάζει, μυαλά δεν αλλάζει, έπιανε τους νέους του νησιού και τους πούλαγε για σκλάβους... Κι έτσι, έμαθαν κι αυτοί οι άγριοι τι θα πει σύγχρονος πολιτισμός. Στη συνέχεια, τον «εκπολιτισμό» τον ανέλαβαν κι άλλοι. Ήρθαν Ισπανοί εξερευνητές, τους άρπαξαν πλούτο, Γάλλοι ιεραπόστολοι τους κατήχησαν, Ολλανδοί έμποροι τους εκμεταλλεύτηκαν, Χιλιάνοι αποικιοκράτες τους κατέκτησαν... Τόσος πολιτισμός μαζεμένος κι όμως, άντεξαν!
Πώς; Σε κούρασα; Μη μου λες εμένα ότι κουράστηκες ... Το βρήκαμε τώρα, όλοι στην Ελλάδα δηλώνουν κουρασμένοι... Τι δουλειά κάν’τς; Σκάβ’ ς;- που θα σε ρώταγε κι ο Χάρρυ Κλυνν. Κόπωση! Ο νέος εθνικός μας μύθος. Επαναλαμβάνεται απ’ όλους, ανατροφοδοτείται συστηματικά και άσκεφτα από τα ΜΜΕ. Κάπως έτσι έχουμε φτιάξει ένα έθνος «κουρασμένων» που μαζεύονται στις πλατείες, όλοι μαζί, για ...ομαδική ξεκούραση. Αν εσύ σήμερα κουράζεσαι, μάθε ότι, αρχές του 19ου αιώνα, αυτοί οι φουκαράδες, οι «εκπολιτισμένοι» του Νησιού του Πάσχα, συνολικά 1.407 ψυχές, αιχμαλωτίστηκαν από Περουβιανούς δουλέμπορους που τους έστειλαν σκλάβους στα ορυχεία του Περού. Μπορείς να φανταστείς τι συνθήκες επικρατούσαν σ’ ένα λατινοαμερικάνικο ορυχείο του 19ου αιώνα; Από την κόλαση αυτή γύρισαν μόλις εκατό στο νησί, μεταφέροντας μάλιστα και την ευλογιά- άλλη μάστιγα της εποχής... Και τι νομίζεις; Ότι είχαν κανέναν να τους περιθάλψει, να τους δώσει μια ιατρική συμβουλή; Κι έτσι επέζησαν οι δυνατότεροι. Κι αν πεις τον 20ό αιώνα, δύο εξεγέρσεις είχαμε, και στις δύο ενάντια στην πείνα και την εξαθλίωση που επικρατούσε... Και μην φανταστείς ότι σήμερα είναι κανένας πλούσιος τόπος...
Αλλά, ας μην σου διαβάσω άλλα... Θα μελαγχολήσεις κι εσύ που δεν μελαγχολείς εύκολα και δεν θα μπορείς το βράδυ να δεις και Survivor. Όμως αξίζει να τα θυμίζει κανείς αυτά. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μήπως και συνειδητοποιήσουμε ότι διάφοροι λαοί και πολιτισμοί, σε διάφορες φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας απειλήθηκαν μέχρι και με αφανισμό. Από τον Τροπικό του Αιγόκερω που βρίσκεται το Νησί του Πάσχα, ως τον Τροπικό του Καρκίνου στον Βορρά τα ανθρωπάκια περνούσαν και περνούν δύσκολα, Πόλεμοι θες; Σκλαβιά; Πείνα, εξαθλίωση και εξανδραποδισμοί; Πόσο κακό άντεξε στ’ αλήθεια για τόσους πολλούς αιώνες αυτός ο μικρός κι ασήμαντος βράχος των τριών χιλιάδων κατοίκων στη μέση του πουθενά που κανονικά δεν θα έπρεπε καν να απασχολεί την ανθρώπινη ιστορία; Αλήθεια πόσο ;
Και θα μου πεις εμένα για τον Αγιόκαμπο... Μωρέ μια χαρά είναι ο Αγιόκαμπος και η παλιοπροβατίνα και η αξαδέρφη μαζί. Θα γεμίσουμε το ψυγείο μπιρόνια, θα βάλουμε κι ένα CD με τίποτε νησιώτικα του Πάριου και θα γίνει της ... κολάσεως - Θού κύριε φυλακή τω στόματί μου, χρονιάρες μέρες που ’ρχονται...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ alexiskalessis@yahoo.gr
