φυτρώσει σαν μαϊντανοί των καναλιών, καθώς τρυπώνουν με πρωτοβουλία τους σε θορυβώδεις υποθέσεις, για να διαφημίζονται «προς άγραν πελατείας» από το ευφυέστατο Κοινό των Ελλήνων. Υπάρχουν γνωστοί στο Πανελλήνιο δικηγόροι με καταδίκες, φυλακίσεις, διαγραφές από τους Συλλόγους τους και πασίγνωστοι κακοπληρωτές, που την ίδια ώρα καμαρώνουν -και οι αφελείς τους πιστεύουν- σαν πρωταθλητές του επαγγέλματος. Οι έντιμοι, καλοί, αλλά και κορυφαίοι επιστήμονες -μεταξύ τους και δικηγόροι- υπακούουν σε Κώδικες λειτουργικής και κοινωνικής ευπρέπειας, που (ειδικά για τους δικηγόρους) απαγορεύει και τη διαφήμιση. Όλοι σας διαβάζετε εφημερίδες σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή. Είδατε ποτέ να διαφημίζονται δικηγορικά γραφεία; Οι πολλοί και με πολλούς τρόπους σέβονται το λειτούργημα, που επιτελούν, έχουν ήθος και διαθέτουν στοιχειώδη σεμνότητα. Δεν κυνηγούν πελατεία με πληρωμένες «συνεντεύξεις» (οι απλοί άνθρωποι δεν το ξέρουν) στα κανάλια της TV. Δεν «ψωνίζουν» πελάτες στους διαδρόμους των Δικαστηρίων, όπως ξεκίνησε την καριέρα του από την Ευελπίδων ένας από αυτούς. Τον θυμάμαι πολύ καλά. Δεν γαντζώνονται στα πολιτικά γραφεία, για να τσιμπήσουν καμιά νομική συμβουλή. (Ήξερα πανάσχετο δικηγόρο να βολεύεται με πάγια αντιμισθία «από το παράθυρο» σε κρατική Τράπεζα στη Λάρισα. Αυτός ο άνθρωπος (μέγιστης κακοήθειας, ως γνώστης της εαυτού ασχετοσύνης), σαν τύχαινε να αγορεύει αποτελούσε αντικείμενο χλεύης δικαστών και δικηγόρων). Οι ευπρεπείς δικηγόροι δεν συναλλάσσονται με Διευθυντές Αστυνομίας ή φυλακών για προμήθεια πελατείας. Δεν ψάχνουν τα τηλέφωνα οικογενειών θυμάτων ατυχημάτων και εγκλημάτων, για να «προσφέρουν» υπηρεσίες. Ούτε τρέχουν ασθμαίνοντας, να παραστήσουν τον συνήγορο εν αγνοία των...πελατών τους. (Δεν το ξέρετε. Μάθετέ το). Δεν συνασπίζονται για κοινοπρακτικό φαγοπότι με τον νεοελληνικό συντεχνιασμό προς άσκηση μαζικών αγωγών, από τις οποίες αποκομίζονται απίστευτα ποσά. Η άσκηση λειτουργήματος μέσω αλιευτών και μεσολαβητών αποτελεί από μόνη της συστατικό μειωμένης εμπιστοσύνης, σοβαρότητας και εντιμότητας. Ετούτος όμως ο τόπος τα δέχεται αυτά και τα επιβραβεύει, επειδή κατοικείται από πανέξυπνο Λαό.
Ένα παράδειγμα: Πριν χρόνια ανατέθηκε στο γραφείο μας από 7 Στερεοελλαδίτες επαγγελματίες υπόθεση δημόσιας παρανομίας σε βάρος τους. Στον δύσκολο δρόμο της κανονικότητας, παρουσιάστηκε... θαυματοποιός, άρπαξε από τους 5 από αυτούς -που απομακρύνθηκαν από το γραφείο μας- ένα μεγάλο ποσό υποσχόμενος άμεση αποκατάσταση της νομιμότητας (abracadabra! ένα πράγμα). Το θαύμα δεν έγινε, αφού ο τύπος άφησε απλήρωτο ακόμη και τον δικηγόρο που χρησιμοποίησε. Είμαι σίγουρος, πως εξακολουθεί να εμπαίζει τους πελάτες του βασιζόμενος στην τυχόν ευτυχή κατάληξη του δικαστικού αγώνα των άλλων δύο, αν κατορθώσουν να ακυρώσουν την παρανομία. ‘Ισως διερωτηθεί ο αναγνώστης, αν ο... Αλεσσάντρο Καλιόστρο(1), ήταν δικηγόρος. Δεν ήταν, αλλά εμφανίστηκε στο Δικαστήριο και αγόρευσε, σαν άλλος Κόπερφιλντ(2).
Η μαγεία του ενός είναι η τέχνη του άλλου, για να λέμε αλήθειες. Δείτε τώρα την περίπτωση μετεμφυλιακού «μάγου» δικηγόρου, όπως την άκουσα μαζί με άλλους από συνεργάτη του στην αρχή της δικηγορίας μου. ‘Ηταν τότε νωπές οι εμφύλιες διαμάχες, οι διώξεις των κομμουνιστών και οι θανατικές καταδίκες από Στρατοδικεία μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας αρχές 1945 μέχρι και το 1953-54. Τα γκεσέμια του Κ.Κ. μετά το '49 ήταν «με το (Ζαχαριαδικής έμπνευσης) όπλο παρά πόδα»(!) στη Μόσχα, την Τασκένδη και το Βουκουρέστι. Στην Ελλάδα έπεφταν βροχή οι θανατικές καταδίκες για χάρη του... ποδιού της κομμουνιστικής νομενκλατούρας. Ο ντόπιος δικηγόρος είχε αναλάβει την υπόθεση νέου παιδιού 19 χρόνων που πήγε Στρατοδικείο με τον Α.Ν. 509/47 για «ανατροπή του πολιτεύματος και προσηλυτισμό». Ο συνήγορος του κατηγορούμενου υποσχέθηκε να «γυρίσει το παιδί στην οικογένεια» με αντίτιμο 50 χρυσών λιρών. Ο νέος καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά ο καλός συνήγορος είπε στους γονιούς, πως όπου να ’ναι θα του δινόταν χάρη. Συχνά πήγαινε ο πατέρας και ρωτούσε για τη χάρη. «Περιμένουμε» ήταν η απάντηση του δικηγόρου. Πέρασε ένας μήνας και κάτι. Μια παγωμένη Τετάρτη εμφανίζεται ο πατέρας στον συνήγορο και παίρνει την ίδια απάντηση. «Περιμένω, περιμένω». Τον κοιτάζει ο γονιός στα μάτια, ανοίγει το βαρύ παλτό του, βγάζει ένα τενεκεδάκι και το δίνει στον δικηγόρο του: «Πάρε κύριε συνήγορε -του λέει- λίγα κόλλυβα από το μνημόσυνο του παιδιού, για να μην περιμένεις κι εσύ, πότε θα πάρει χάρη»!
Στη ζωή από το υπέροχο ή το τραγικό υπάρχουν λίγα βήματα μέχρι το γελοίο ή το πικρό. ‘Αλλωστε διασχίζοντας κάποιος ένα ποτάμι, ποτέ δεν περνά το ίδιο νερό(3). Η συνέχεια της ίδιας ιστορίας με κάποια άλλη που θα μου έρθει τότε στον νου, θα απασχολήσουν το άρθρο της επόμενης Τρίτης.
(1) Ο Αλεσσάντρο Καλλιόστρο (Alessandro kalliostro) ήταν Ιταλός τέκτονας, περιηγητής, αλχημιστής και τυχοδιώκτης, που ισχυριζόταν, πως θεράπευε με τον μαγνητισμό. Έζησε από τις αρχές μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα.
(2) Ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ (David Copperfild-γενν. 1956) είναι Αμερικανός και ο μεγαλύτερος σύγχρονος ταχυδακτυλουργός με πάμπολλα βραβεία emmy τηλεοπτικών παραγωγών του.
(3) Η φράση ανήκει στον φιλόσοφο Ηράκλειτο («τα πάντα ρεί») τον Εφέσιο (τέλη 6ου- αρχές 5ου αι. π.Χ.).
