Ποια πόλη θέλουμε;

Από τον Γιάννη Γούδα

Η πόλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Είναι μια οντότητα που μεταβάλλεται, προσαρμόζεται και εξελίσσεται. Δεν είναι απλά ένας τόπος κατοικίας, αλλά ένας χώρος όπου ο κάθε κάτοικος μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του για επαγγελματική αποκατάσταση,

μόρφωση, πολιτισμό, ψυχαγωγία, κοινωνική συναναστροφή, αθλητισμό κ.ά.
Έχει ως πρώτιστο καθήκον να εξυπηρετεί τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των δημοτών της. Για τον σκοπό αυτόν, οφείλει να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται, ώστε να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους κατοίκους της. Άρα λοιπόν, αν θέλει να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στους κατοίκους της, θα πρέπει στον σχεδιασμό των προτεραιοτήτων και των πολιτικών της, να συμπεριλάβει τομείς όπως η απασχόληση, ο πολιτισμός, η προστασία του περιβάλλοντος και η ποιότητα ζωής, η αισθητική, ο εθελοντισμός και τέλος ο σεβασμός και η αλληλοκατανόηση.
ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ
Ένα στοιχείο της ποιότητας ζωής που αξίζει να του γίνει ξεχωριστή αναφορά είναι αυτό της αισθητικής. Ας δούμε πρώτα, τι δεν είναι αισθητική και ακολούθως το τι είναι.
Αισθητική δεν είναι, αυτά που θα σας αναφέρω και που γίνονται: 1) Ξεκινάμε με τις αφισοκολλήσεις, γιατί όπου θέλει ο καθένας κολλάει οτιδήποτε και οπουδήποτε, 2) Υπάρχουν σπαρμένοι μέσα στο κέντρο (απέναντι από την Εθνική τράπεζα στην Κεντρική πλατεία, στο Αλκαζάρ πριν κατέβουμε τα σκαλοπάτια, στην πλατεία Πατέρα, πριν τον Άγιο Κων/νο και αλλού) κάτι πυργίσκοι, οι οποίοι αφενός μεν είναι βρώμικοι, αφετέρου δεν χρησιμεύουν σε τίποτε και ειδικά αυτός στον Άγιο Κων/νο πιάνει και κλείνει σχεδόν όλο το πεζοδρόμιο, 3) Η έλλειψη πρασίνου, ειδικά στους ακάλυπτους χώρους των πολυκατοικιών, 4) Όλες οι επιπλέον κεραίες (αντί για μία κεντρική) που κοσμούν τις ταράτσες των πολυκατοικιών και 5) Τα σκουπίδια, τα οποία «πνίγονται» (ειδικά τα καλοκαίρια) και ‘’βγαίνουν για να αναπνεύσουν έξω από τους κάδους’’ και τα οποία τα Σαββατοκύριακα δεν συλλέγονται ο Θεός να χαλάσει.
Πάμε λοιπόν τώρα, στο τι είναι ‘’αισθητική’’ μιας πόλης. Είναι ένα σύνολο που χαρακτηρίζεται από το ‘’ωραίο’’! Είναι ο συνδυασμός του φυσικού κάλλους και της ανθρώπινης παρέμβασης. Είναι η ομορφιά του κάθε χώρου και η ποικιλομορφία του. Είναι όλα αυτά τα στοιχεία, τα οποία επιτρέπουν στον κάθε πολίτη να αγαπήσει το περιβάλλον γύρω του, με τον ίδιο τρόπο που βλέπει και αγαπάει και το σπίτι του. Είναι ότι, το μάτι εκπαιδεύεται και ‘’μαθαίνει’’ σαν ωραίο, το συνηθίζει και το επιθυμεί, με αποτέλεσμα το ωραίο αυτό με την σειρά του, να γίνεται οικείο, να γίνετε δικό μας και να μας κατευθύνει στην συμμετοχή και στην κοινωνικοποίηση.
Άρα λοιπόν, ας επενδύσουμε στην ‘’αισθητική της λεπτομέρειας’’. Είναι σίγουρο ότι οι πολίτες θα αγαπήσουν, θα προστατεύσουν και θα φροντίσουν ένα ποιοτικό, όπως ακριβώς το όρισα, αστικό περιβάλλον. Και είναι επίσης βέβαιο ότι, θα φτιάξουμε μια πόλη πιο φιλική, πιο ελκυστική και πιο ωραία. Μια πόλη στην οποία, δεν ‘’έτυχε’’ να ζούμε, αλλά ‘’αξίζει’’ να ζούμε.
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Περνάμε στη συνέχεια σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας και σε ένα μεγάλο ‘’παράγοντα προόδου’’, τον Πολιτισμό. Πολιτισμός είναι συμπεριφορά, ευαισθησία, αλληλεγγύη, ψυχαγωγία, αθλητισμός, ποιότητα ζωής, συμπαράσταση στον αδύναμο, στον άνθρωπο με ειδικές ικανότητες, είναι τα ‘’Ανθρώπινα Δικαιώματα’’. Είναι αυτό που ξεκινάει με το πέταμα ενός χαρτιού ή αντικειμένου στον δρόμο, μέχρι την παρακολούθηση μιας συναυλίας στο Μέγαρο Μουσικής. Είναι η ιστορία μιας πόλης, που σηματοδοτεί την ταυτότητά της καθώς και την πορεία της. Είναι εκείνο το κοινωνικό αγαθό, το οποίο πρέπει να το καρπούται ο κάθε πολίτης.
Ας γίνω όμως πιο αναλυτικός και πιο απλός… Ξεκινάμε με τα πεζοδρόμια και την κυκλοφορία των πεζών πάνω τους. Τα περισσότερα πεζοδρόμια είναι μη προσβάσιμα στους πολίτες. Όλους. Πολλώ δε μάλλον στους ανάπηρους.
Άφησα τελευταίο, γιατί το θεωρώ πιο σημαντικό από όλα το εξής: Ζω τριάντα χρόνια στη Λάρισα. Έχω δει να κυκλοφορούν 365 μέρες τον χρόνο, άσπροι και μαύροι, πλούσιοι και φτωχοί, Έλληνες και ξένοι. Εκείνο που δεν έχω δει ποτέ όμως, είναι να κυκλοφορούν άνθρωποι με τεράστια ψυχική δύναμη, με θέληση να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους, αλλά και τα προβλήματα της πόλης μέσα στην οποία ζουν και κινούνται, με την ανάγκη να επιβιώσουν, με αγάπη για τους συνανθρώπους τους, παρότι αυτοί τους απορρίπτουν κοινωνικά. Άνθρωποι με πλούτο, με ένταση των συναισθημάτων τους και με ατέλειωτες δημιουργικές ικανότητες. Άτομα χαρισματικά και απαραίτητα στην κοινωνία, γιατί βλέπεις ανθρώπους μη αρτιμελείς, να ζωγραφίζουν αριστουργηματικά, χρησιμοποιώντας άλλα μέρη του σώματός τους.
Και αυτοί δεν είναι άλλοι παρά οι εξαίρετοι αυτοί άνθρωποι με τις ειδικές ικανότητες! Και όλο αυτό γίνεται γιατί, είτε γιατί τα πεζοδρόμια είναι επικίνδυνα, είτε είναι απλά… ανύπαρκτα, είτε κατειλημμένα από αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, από στύλους και αναιμικά δεντράκια, από τραπεζοκαθίσματα και κάθε λογής πραμάτειες, από διαφημιστικά, προθήκες και ποδήλατα.
Τα μεταβίβασα αυτά που τώρα σας λέω σε πολλούς διοικούντες και ‘’τρανούς’’, αλλά ίσχυσε, ως συνήθως, το φαινόμενο της ‘’ανοιχτής ακρόασης’’. Από το ένα αυτί μπήκαν και από το άλλο βγήκαν. Βγάλτε το συμπέρασμα μόνοι σας και ονομάστε το όπως εσείς θέλετε. Εγώ, μετά από όλο αυτό, θεωρώ την πόλη ‘’προβληματική’’, γιατί δεν μπορεί τον 21ο αιώνα, να εμποδίζει τους ανθρώπους αυτούς να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Η προσπελασιμότητα, η διευκόλυνση και η διασφάλιση της ασφαλούς μετακίνησης των πεζών, των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ΑμεΑ, είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, είναι δηλ. με απλά λόγια: Τα βασικά στοιχεία του πολιτισμού μας.
Εύχομαι ‘’το νερό του πολιτισμού’’, να μπει στο αυλάκι της υλοποίησής του, γιατί αυτήν την πόλη θέλουμε!