Με την ηλεκτρονική διεκπεραίωση των συναλλαγών του πολίτη με το Δημόσιο, προκύπτουν αβίαστα κέρδη προς αμφοτέρους: από τη μία πλευρά, ο πολίτης εξυπηρετείται εύκολα και άμεσα, σε αρκετές περιπτώσεις με ένα «κλικ», δίχως να δοκιμάζονται τα νεύρα του και οι ψυχικές του αντοχές…, από την άλλη, το κράτος περιστέλλει άκοπα ένα μέρος αχρείαστων δαπανών (σε γραφική ύλη κ.λπ.).
Επιπλέον, το προσωπικό που στελεχώνει τις Δημόσιες Υπηρεσίες μπορεί να αξιοποιηθεί αναλαμβάνοντας νέα καθήκοντα, καθώς η επικοινωνία με τον πολίτη το επιβάρυνε εργασιακά αλλά και ψυχολογικά. Παράλληλα, ένα μέρος της εργασίας με την οποία έχουν επιφορτιστεί οι υπάλληλοι του Δημοσίου θα μπορούσαν να φέρουν σε πέρας από το σπίτι (τηλεργασία), με αποτέλεσμα να μειωθεί έτι περαιτέρω το λειτουργικό κόστος.
Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα πιο ευέλικτο και λειτουργικό Δημόσιο που εξυπηρετεί άμεσα και αποτελεσματικά τον πολίτη χωρίς να τον εξαναγκάζει να διαβεί τις συμπληγάδες... της «γνωστής» ελληνικής γραφειοκρατίας.
Επιπλέον, η ηλεκτρονική παροχή υπηρεσιών προς τον πολίτη εξαλείφει δραστικά φαινόμενα διαφθοράς που κατά καιρούς έχουν παρατηρηθεί σε δημόσιους λειτουργούς και αποκαθαίρει τη λειτουργία υπηρεσιών από την καχυποψία για αδιαφανείς διαδικασίες που έχει εντυπωθεί στη συνείδηση μέρους της κοινωνίας και αφήνει «σκιές» στη λειτουργία ολόκληρου του Δημοσίου.
Η χρήση του διαδικτύου, εξάλλου, μπορεί να επεκταθεί και στη διασύνδεση των δημόσιων υπηρεσιών μεταξύ τους ώστε να επιλύονται γρηγορότερα και πιο αποτελεσματικά προβλήματα που επιτάσσουν τη συνεργασία διαφόρων φορέων.
Είναι ενθαρρυντικό ότι σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου επικροτεί τον ψηφιακό μετασχηματισμό του Δημοσίου, ενώ η Κυβέρνηση έχει εκφράσει τη βούλησή της να διοχετεύσει σημαντικούς πόρους από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης προς αυτήν την κατεύθυνση.
Είναι αλήθεια ότι το ελληνικό κράτος, στην πορεία των διακοσίων του χρόνων, συνήθως βάδιζε τυφλά... χωρίς σχέδιο και πρόγραμμα. Ελάμβανε αποφάσεις πιεστικά υπό το βάρος των προβλημάτων της δεδομένης κάθε φορά συγκυρίας, με αποτέλεσμα να κάνει ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Η κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης το επιβεβαίωσε με τον πλέον δραματικό τρόπο, τη στιγμή που είχαν διατυπωθεί αρκετά νωρίτερα βιώσιμες προτάσεις για τον εξορθολογισμό του που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την άσχημη τροπή.
Ίσως είναι καιρός, μέσα από την πανωλεθρία του κορονοϊού, ο πολιτικός κόσμος να στοχαστεί όχι μόνο πώς θα γίνει η καθημερινότητα των πολιτών ευκολότερη, αλλά κυρίως πώς θα σχεδιάσει το μέλλον της χώρας μας σε μονιμότερη βάση, με την εκπόνηση μακρόπνοου σχεδίου.
Για να το πετύχει αυτό όμως, πρέπει πρώτα να ξορκίσει το πολιτικό κόστος και τους ατέρμονους πολιτικούς μονολόγους...
Από τον Βασίλη Πλατή,
φιλόλογο-δρα Ιστορίας Α.Π.Θ.
