Τι σου είναι αυτός ο συνειρμός, αυτή η εκπληκτική διαδικασία ανάκλησης της μνήμης, ακόμη και χωρίς να το θέλεις ή να το επιδιώκεις... Την απόπειρα αυτή κατάληψης του κτιρίου του αντιπροσωπευτικότερου πυλώνα της Δημοκρατίας όπως είναι το Κοινοβούλιο, από εξαγριωμένους εξτρεμιστές, αρνητές, ακροδεξιούς, ρατσιστές, εθνικιστές, δεν είναι πρωτόγνωρη στην ιστορία, αφού κι εμείς εδώ στην πολύπαθη πατρίδα μας, στο λίκνο της Δημοκρατίας και στην κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, τη δοκιμάσαμε τη... γλύκα της...
5 Ιουλίου 1964. Παρασκευή βράδυ. Ένταση επικρατεί μεταξύ των επιτελείων των τριών μεγαλύτερων κομμάτων ενόψει των επικείμενων δημοτικών εκλογών. Μετά τη λήξη της κεντρικής ομιλίας, στην πλατεία Κλαυθμώνος του υποψηφίου της ΕΡΕ (πρόδρομου της σημερινής ΝΔ), Γ. Πλυτά, μια ομάδα κάποιων εκατοντάδων φανατικών οπαδών που αποσπάται από τον κύριο όγκο της συγκέντρωσης και φωνάζοντας αντικυβερνητικά συνθήματα, κατευθύνεται προς το κτίριο της Βουλής. Λίγο παραπάνω συγκρούονται με την αστυνομία, ανάβουν τα αίματα και με την προτροπή γνωστού για τις απόψεις του συγγραφέα που φώναζε «Προδότη Παπανδρέου» και υπέρ του Κ. Καραμανλή ο οποίος τότε ζούσε αυτοεξόριστος στο Παρίσι, εισβάλλουν στη Βουλή. Η Βουλή συνεδρίαζε εκείνη τη στιγμή, με θέμα την ενημέρωση των βουλευτών για τα αποτελέσματα των συνομιλιών του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου με τον Αμερικανό πρόεδρο Λύντον Τζόνσον για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος το οποίο οι Αμερικάνοι ήθελαν να το λύσουν όπως-όπως. Η Βουλή διακόπτει τη συνεδρίαση, οι διαδηλωτές στους διαδρόμους του κτιρίου έρχονται στα χέρια με τους βουλευτές και τους υπαλλήλους της Βουλής με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 6-7 βουλευτών και τη σύλληψη 32 διαδηλωτών. Κάποιοι απ’ αυτούς, στη δίκη που ακολούθησε, όπως και ο γνωστός συγγραφέας, καταδικάστηκαν με 2,5 μήνες φυλάκιση.
23 Φεβρουαρίου 1981. Ένας λόχος καλά οπλισμένων Ισπανών στρατιωτών με διοικητή τον Τεχέρο Μολίνα, διασχίζουν ανενόχλητοι, πάνω σε στρατιωτικά οχήματα όλο το κέντρο της Μαδρίτης, φτάνουν στο κτίριο της Κάτω Βουλής, εισβάλλουν σ’ αυτό τη στιγμή που οι βουλευτές συνεδριάζουν με θέμα την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη νέα κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κάλβο Σοτέλο. Περνούν στην αίθουσα συνεδριάσεων, πυροβολούν στον αέρα προς εκφοβισμό και διατάσσουν τους βουλευτές να πέσουν στο έδαφος... Η όλη επιχείρηση ήταν τελικώς ένα φιάσκο, αφού δεν ακολούθησαν την απόπειρα άλλοι στρατιωτικοί... Να σημειωθεί ότι μόλις λίγα χρόνια πριν, η Ισπανία απαλλάχτηκε από την πολύχρονη δικτατορία του στρατηγού Φράνκο.
Καλοκαίρι 2011. Δύσκολη περίοδος για την Ελλάδα. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 στέλνει τα απόνερά της μέχρις εδώ όπου βρίσκει τη χώρα μας απροετοίμαστη. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου πιέζεται «πέφτοντας στα πόδια» των δανειστών οι οποίοι ζητούν θυσίες και λήψη σκληρών μέτρων. Τότε εμφανίζονται οι «Ανεξάρτητοι» και οι «Αγανακτισμένοι» οι οποίοι με τις καθημερινές τους συγκεντρώσεις οξύνουν την κατάσταση. Περί το τέλος Ιουνίου οι συγκεντρωθέντες περικυκλώνουν το κτίριο της Βουλής και δεν αφήνουν να εισέλθουν σ’ αυτό οι βουλευτές για να ψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο σχέδιο της δανειακής σύμβασης με τους δανειστές, το περιβόητο Μνημόνιο. Μουτζώνουν και βρίζουν με χυδαίο τρόπο τη Βουλή με το γνωστό πλέον σύνθημα «Να καεί, να καεί το μπουρ... λο η Βουλή», «Κρεμάλα», «Στο Γουδί» και κάποιοι μιλούν για εισβολή...
30 Αυγούστου 2020. Χιλιάδες Γερμανοί διαδηλωτές διαδηλώνουν στο Βερολίνο την αντίθεσή τους προς τα περιοριστικά μέτρα που παίρνει η Κυβέρνηση. Το ετερόκλητο αυτό πλήθος των ακροδεξιών, ναζιστών, συνωμοσιολόγων, αντιεμβολιαστών, των «πολιτών του Ράιχ» που πιστεύουν πως η γερμανική Αυτοκρατορία συνεχίζει να υπάρχει και των «χαοτικών εξτρεμιστών» επιχειρούν να εισέθουν βίαια στο Ράιχσταγκ (ομοσπονδιακή Βουλή), ανεμίζοντας σημαίες με ναζιστικά σύμβολα...
Εμείς τώρα τι μπορούμε να πούμε αφού μένουμε με ανοιχτό το στόμα... Ας αφήσουμε τον Ρώσο συγγραφέα Άντον Τσέχωφ να τα πει: «Η αγάπη, ο σεβασμός, η φιλία, δεν συνδέουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το μίσος απέναντι σε κάτι». Γι’ αυτούς τους «ήρωες» που μισούν όσο τίποτε άλλο τη Δημοκρατία ένας άλλος διανοούμενος, τους σκιαγραφεί: «Οι ψεύτικοι ηγέτες και οι κίτρινες ψυχές του μίσους, είναι ο μέγας κίνδυνος για τους νέους»...
Από τον Τάσο Πουλτσάκη
