επιτυχώς την πάνω από σαράντα χρόνια θαυμαστή πορεία διακονίας των κρατουμένων στις διάφορες φυλακές της χώρας μας και του εξωτερικού από τον Αρχιμανδρίτη π. Γερβάσιο Ιωάννου Ραπτόπουλο. Ένα βιβλίο, που κατά τον συγγραφέα του, «είναι κυρίως εργογραφία» και δευτερευόντως «βιογραφία», αφού, όπως επεξηγεί ο ίδιος αντικείμενό του «είναι το έργο του π. Γερβασίου καθαυτό και όχι το πρόσωπό του», με το οποίο ασχολείται αναγκαστικά, αφού «δεν είναι δυνατό να απομονώνουμε πλήρως το έργο από τον δημιουργό του».
Εργογραφία, λοιπόν, ζωής θυσιαστικής. Ζωής προσφοράς αγάπης προς τους «εν φυλακαίς» αδελφούς μας είναι το εκλεκτό πόνημα του κ. Νικοπούλου.
Την αφορμή για τη συγγραφή του εκφράζει εξομολογητικά ο συγγραφέας σημειώνοντας στον πρόλογό του: «Η γνωριμία μου με τον π. Γερβάσιο υπήρξε για μένα καταλυτική και επέδρασε πολλαπλώς στη ζωή μου. Έγινε δε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της ζωής μου, όταν εγώ είχα προαχθεί σε αεροπαγίτη και επέκειτο η εκλογή μου σε αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου». Δεν ήταν, τονίζει, απλώς αυτή «η συνάντηση ενός λαϊκού-χριστιανού με έναν καταξιωμένο κληρικό, αλλά η συνοδοιπορία ενός ανώτατου δικαστού, ο οποίος διατάσσει τον εγκλεισμό στις φυλακές κατά τις επιταγές του νόμου... με τον εργάτη της αγάπης του Χριστού, ο οποίος συνεργεί στην έξοδο από τη φυλακή. Ήταν επομένως συνάντηση του «νόμου των ανθρώπων» με την αγάπη του Χριστού...»! Και καταλήγει ο αεροπαγίτης συγγραφέας «Το έργο του π. Γερβασίου δεν με άφηνε να κοιμηθώ!... Έτσι γεννήθηκε η ιδέα αυτού του βιβλίου».
Ο συγγραφέας γνωστοποιεί στον αναγνώστη πως πάνω από σαράντα χρόνια κράτησε το τιτάνιο κατά τον επιτυχή χαρακτηρισμό του έργο του π. Γερβασίου. Από τις 5 Μαρτίου του 1978 που πραγματοποίησε ως κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών την εξόρμηση αγάπης στην Αγροτική Φυλακή Κασσανδρείας, ως τις 5 Μαρτίου 2020, που τάνυσε τα φτερά του για την τελευταία του πορεία. Την πορεία προς τον ουρανό.
Ο π. Γερβάσιος πραγματοποίησε και κατέγραψε στο ημερολόγιό του επισκέψεις σε φυλακές της χώρας και του εξωτερικού. Από τη Σιβηρία (Βόρειο Πόλο) ως τον Ινδικό Ωκεανό. Τον Ατλαντικό και τον Νοτιοανατολικό Ειρηνικό (κοντά στον Νότιο Πόλο) και στα νησιά Φίτζι.
Προσέφερε στους φυλακισμένους υλική βοήθεια (τρόφιμα, υποδήματα, ρουχισμό) και χρηματικά ποσά για αποφυλακίσεις μικροποινιτών. Αλλά και πνευματική βοήθεια και στήριξη. Τους χάρισε τον χαιρετισμό της αγάπης. Είναι χαρακτηριστική η ομολογία ισοβίτη κρατούμενου, ύστερα από εξομολόγησή του στον π. Γερβάσιο: «Σήμερα για πρώτη φορά στη ζωή μου γνώρισα τι σημαίνει αγάπη».
Αναλάμβανε ο π. Γερβάσιος μέχρι και τη μεταφορά στη χώρα τους ξένων φυλακισμένων που πέθαιναν εδώ. Καθώς και τη μεταφορά στην Ελλάδα Ελλήνων φυλακισμένων που πέθαιναν στο εξωτερικό.
Την επίδραση του π. Γερβάσιου στις ψυχές των κρατουμένων εμφανίζει η εντυπωσιακή κάρτα που φιλοτέχνησαν με θαυμαστή χάρη και έμπνευση οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού για να εκφράσουν τα ευγνώμονα αισθήματά τους προς τον π. Γερβάσιο. Στολίζεται αυτή με ένα κλειδί κρεμασμένο απ’ τη βαριά σιδερόπορτα της φυλακής και επιστέφεται από την επεξηγητική λεζάντα: «Η σιδερόπορτα άνοιξε κι απλώθηκαν ζεστά δύο χέρια- δύο περιστέρια». Υπονοεί αυτή η έκφραση τα χέρια του π. Γερβασίου, που τα άνοιγε για να τους μιλήσει, να τους ευλογήσει και να τους αγκαλιάσει πατρικά.
Χαρακτηριστική της επίδρασης του π. Γερβασίου στις ψυχές των κρατουμένων είναι η δήλωση του ιερέα των φυλακών Γκερλ της Ρουμανίας π. Adrian Dragan για τον κρατούμενο Κώστα Πάσσαρη: «Μπήκε στη φυλακή (ο Πάσσαρης) λύκος άγριος. Και σήμερα είναι αρνάκι του Θεού. Ποιος; Το θηρίο των Βαλκανίων! Ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων πριν, ο θαυμασμός και η χαρά των αγγέλων τώρα... Κι όλη αυτήν η αλλαγή συντελέσθηκε με τη βοήθεια του π. Γερβασίου, που ακούραστος πάντα ερχόταν τακτικά στη φυλακή για να εξομολογήσει και να στηρίξει τον χριστιανό πια Κ. Πάσσαρη...». Τη θαυμαστή μεταστροφή του Κ. Πάσσαρη ο συγγραφέας του βιβλίου χαρακτηρίζει «ως ένα ιδιαίτερο εγκληματολογικό φαινόμενο, το οποίο αξίζει να προσεγγίσουμε με ιδιαίτερη προσοχή...»!
Είναι τιτάνιο το έργο του π. Γερβασίου. Και ξεδιπλώνεται με μεγάλο θαυμασμό και χάρη στις σελίδες του εκλεκτού πονήματος του κ. Νικοπούλου. Αναγνωρίσθηκε δε το έργο αυτό από όλους. Από μεμονωμένα πρόσωπα και κοινωνικούς φορείς. Από την Εκκλησία, την Ακαδημία Αθηνών κ.ά. Και ο π. Γερβάσιος «προτάθηκε τρεις φορές ως υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ» από διακεκριμένες προσωπικότητες της χώρας μας και του εξωτερικού (Ζισκάρ Ντ’ εστέν, Σαρκοζί κ.ά.). Δεν έλαβε βέβαια το Βραβείο. Όμως στη συννείδηση του κόσμου είναι γνωστός ως «ο Άγιος των φυλακών».
Ο π. Γερβάσιος πλήρης ημερών, 89 ετών, έφυγε από την παρούσα ζωή έχοντας μείνει συνεπής στις αρχές που έλαβε από τον μεγάλο πνευματικό του πατέρα και δάσκαλο, τον μακαριστό Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, τον οποίο γνώρισε όταν ήταν μαθητής Γυμνασίου στα Γρεβενά κατά τα έτη 1945-1947. Τον επιφανή αυτόν κληρικό της Εκκλησίας μας και πρύτανη των ιεροκηρύκων, τον γίγαντα της πίστης, της γνώσης και της αρετής, που φρυκτωρούσε σε όλη τη μακρά πορεία της ζωής του στις επάλξεις της πίστης και της αρετής και ήλεγξε με παρρησία δριμύτατα τα κακώς έχοντα στην εκκλησία και στην Κοινωνία μας. Αυτού τις αρχές τήρησε ο π. Γερβάσιος. Και αναδείχθηκε σκαπανέας της πίστης, φλογερός ιεραπόστολος, σημαντικός κοινωνικός εργάτης. Θεράπευσε πολλές ψυχές τραυματισμένες. Ανακούφισε άτομα και οικογένειες. Βούλωσε κοινωνικές πληγές.
Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
