κατόπιν, απομακρύνθηκα από αυτά, ώσπου από μια συγκυρία βρέθηκα, εκτός από τα παιδιά μου, να αποκτήσω και ένα ακόμα μέλος στην οικογένεια, κατ’ απαίτηση μάλιστα δική τους (όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις) ένα όμορφο, ζωηρό και έξυπνο σκυλί.
Μη φαντάζεστε κάποιας ράτσας. Ένα απλό σκυλί ήταν, φύλακας του σπιτιού, δραστήριο. Αναπόσπαστο μέλος της οικογένειάς μας που το είχαμε όλοι καμάρι και στολίδι του σπιτιού μας. Περάσαμε κάμποσα χρόνια μαζί, όλα ευτυχισμένα. Μοιραστήκαμε πολλές χαρές και λίγες λύπες. Ήταν το επίκεντρο της οικογένειας, το αγαπημένο, λατρεμένο μέλος. Ο παράδεισος της καθημερινότητας και των διακοπών, η λύση για χαλάρωση, η εναπόθεση θετικών συναισθημάτων, το μοίρασμα.
Ο κύκλος σιγά-σιγά άρχισε να κλείνει. Η φθορά του χρόνου έδειξε τα σημάδια της με κακό τρόπο, βαρύ, ιατρικό. Η ανίκητη αρρώστια, όπως και στους ανθρώπους, ξέσπασε στο κορμάκι του και οι πρώτες ενδείξεις χτύπησαν γερά το καμπανάκι της υγείας του.
Ο αποχωρισμός του ήταν μία απόφαση δύσκολη, αναπόφευκτη, λυτρωτική όμως.
Σε λίγο καιρό, συμπληρώνεται ένας χρόνος. Πέρασαν όλες οι εποχές, ο χειμώνας, η άνοιξη, το καλοκαίρι και απ’ όλες έλειπε, λείπει και θα λείπει. Οι αναμνήσεις πολλές, οι θύμησες γλυκές. Στις χαρές και στις δυσκολίες, γιατί ήταν ένα στήριγμα, μια παρηγοριά, ένας σκοπός. Όπως είναι κάθε κατοικίδιο για κάθε άνθρωπο. Οι φιλόζωοι και κυρίως οι κάτοχοι ζώων, που έχουν περάσει αντίστοιχες εμπειρίες μπορούν να με καταλάβουν.
Θα μου πείτε μιλάω έτσι για τα ζώα, όταν δίπλα μας χάνονται άνθρωποι, παιδιά από διάφορες αιτίες και λόγους; ΝΑΙ, γιατί σε αυτή την όμορφη σχέση ανθρώπου-ζώου υπάρχει η μοναδικότητα της ανιδιοτελούς αγάπης που δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει και στις ανθρώπινες σχέσεις. Υπάρχει η αγάπη που δεν έχει να κάνει μόνο με το φαγητό ή τη φροντίδα, αλλά έχει να κάνει με τα εσωτερικά συναισθήματα, το ένστικτο, την αναγνώριση, την ευγνωμοσύνη. Τα ζώα όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν, έχουν ψυχή και μυαλό κι απ’ όλα έχουν και εκφράζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μόνο μιλιά δεν έχουν. Σάμπως και οι άνθρωποι που την έχουν, τι εκφράζουν μ’ αυτήν; Την κακία, τον φθόνο, τη ζήλεια, την κατηγορία, την αγνωμοσύνη.
Το περήφανο και διακριτικό μας σκυλί, που υπήρξε κομμάτι της ζωής μου και της οικογένειάς μου και που, όταν το θάψαμε, ξεριζώθηκε από μέσα μου ένα κομμάτι της ψυχής μου, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Όχι μόνο εμείς, αλλά και όλοι όσοι το γνώρισαν, συγγενείς, φίλοι, περαστικοί. Ήταν και αυτό ένα τυχερό ζώο, όπως και άλλα κατοικίδια ζώα συνανθρώπων μας, που βρέθηκε τυχαία, φροντίστηκε απλόχερα και αγαπήθηκε πολύ, μέχρι την τελευταία του ανάσα.
Δεν είναι όμως η τύχη όλων των κατοικίδιων ζώων αυτή. Γι’ αυτό, μέσα από τη δική μου εμπειρία έχω να επισημάνω τα εξής:
Το πρώτο είναι ότι τα ζωάκια, είτε μικρόσωμα, είτε μεγαλόσωμα, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «κούκλες». Σήμερα το θέλω, το έχω, αύριο δεν αντέχω την ευθύνη του, το παρατάω ή το δίνω. Αυτό είναι ένα ηθικό ατόπημα που μόνο εγωϊσμό δείχνει. Τα ζώα έχουν αισθήματα και δεν παίζουμε με αυτά.
Το δεύτερο για όσους δεν έχουν ζώα είναι η παράκληση να μην τα ενοχλούν, να μην τα προκαλούν, να μην τα κακοποιούν. Η διαστροφή του καθενός απαγορεύεται να ξεσπά στα ζώα.
Τρίτο και επίσης σπουδαίο, ενισχύστε τη φροντίδα ζώων με σχέδιο, στρατηγική και πολιτισμένες κινήσεις, είτε ατομικά, είτε οργανωμένα μέσα από φιλοζωικές δράσεις. Ακουμπήστε λίγο νεράκι στην πολλή ζέστη, συνεισφέρετε λίγα χρήματα για εμβολιασμό ή θεραπεία στα άρρωστα ζωάκια, δείξτε ανθρωπιά και καλοσύνη.
Η ευγνωμοσύνη θα γυρίσει σε σας.
Με πολλή πολλή αγάπη για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων.
Ε.Μ.
