ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΖΟΥΚΗΣ

Ο μακαρίτης πλέον Γιάννης Ζούκης οδηγεί το καροτσάκι με τις λιχουδιές σε εκδρομή του Γυμνασίου Θηλέων στο Αλκαζάρ το 1970

Πριν από σαράντα περίπου μέρες έφυγε "απροειδοποίητα" ένας απλός και χαρούμενος άνθρωπος, ο Γιάννης Ζούκης. Με την ευκαιρία του σημερινού μνημόσυνου, ας θεωρηθεί το μικρό αυτό κείμενο σαν το άναμμα ενός κεριού στη μνήμη του.

Ο Γιάννης Ζούκης ήταν γιος του θρυλικού μπαρμπα-Στέφανου, τον οποίο άνδρες και γυναίκες κάποιας ηλικίας σήμερα, όσοι παλαιότερα πέρασαν από τα γυμνάσια της Λάρισας, τον θυμούνται ευφρόσυνα, καθώς εκτός από επιστάτης είχε και ένα μικρό καρότσι γεμάτο από λαχταριστές λιχουδιές, τις οποίες αγόραζαν στα διαλείμματα οι μαθήτριες. Γεννήθηκε το 1941 στο καταφύγιο που υπήρχε στην αυλή του ναού του Αγίου Αθανασίου, κατά την ώρα εχθρικού βομβαρδισμού και τη μαίευσή του αναγκάσθηκε να κάνει ένας έγκλειστος εκείνη την ώρα στο καταφύγιο φούρναρης. Ο Γιάννης ήταν το τελευταίο (ο Βενιαμίν όπως έλεγαν τότε τους υστερότοκους) από τα τέσσερα τέκνα του μπαρμπα-Στέφανου.
Από μικρό παιδί βοηθούσε τον πατέρα του και σιγά-σιγά ακολούθησε και το επάγγελμά του αφήνοντας αγαθή μνήμη. Νυμφεύθηκε το 1974 τη Γεωργία Μακερούφα από τον Αμπελώνα, διοικητική υπάλληλο του Γενικού Νοσοκομείου και απέκτησαν δύο αγόρια, τον Στέφανο και τον Άγγελο. Αυτόν τον άνθρωπο έχασε η οικογένειά του πρόσφατα σε ηλικία 79 ετών και μαζί από το χαμό του δάκρυσαν νοερά και όλοι όσοι τον γνώρισαν.
Αιωνία του η μνήμη.
Ν.Π.