Φασισμού και του Κομμουνισμού. Εκεί η απόλυτη εξουσία, καλύπτει κάθε παθογένεια. Οπωσδήποτε όμως ο λαός θέλει τον ηγέτη του, να είναι υγιής, ικανός να αντιμετωπίζει τα πάντα. Τον θέλει μάλιστα υπόδειγμα ευεξίας. Καμιά πάθηση να μην τον εξασθενεί. Εκτός βέβαια εκείνων των περιπτώσεων, που ο λαός φορά την ανήκουστο μουτσούνα του φανατισμένου, που τον κάνει να βλέπει το χούφταλο για λιοντάρι. Τον καταρρέοντα λόγω υγείας, ως παλικάρι. Συγχέει την ανημπόρια με την ικανότητα. Θα θυμάστε για πόσο καιρό κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ ο Ανδρέας ως ένα σακί άχυρο, ενώ ο λαός φανατισμένος τον αποκαλούσε "Να ο Σιδερένιος". Τέτοιο χάλι.
Υπάρχουν πολλές εκδόσεις όπου ειδικοί θεράποντες ιατροί ή ψυχολόγοι περιγράφουν εναργώς, με θλιβερές ιστορίες, μεγάλους ηγέτες, που για να παρουσιαστούν στο κοινό, δέχονται πρώτα ένα γερό ντοπάρισμα, για να σταθούν για λίγο όρθιοι. Ο Τσώρτσιλ π.χ. ο πατέρας της Νίκης του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, έπασχε από κατάθλιψη, που την έπνιγε σε απανωτά ουίσκι. Στην κρίσιμη στιγμή για την απόφαση στη Νορμανδία, δείλιασε για την πραγμάτωσή της. Ήταν μια ψυχοπνευματική ανωμαλία, λήψης καθαρής λύσης. Εξ ού και οι σύγχρονοι στρατιωτικοί Αμερικάνοι, ο Αΐνζεχάουερ, ο Πάτον, αλλά και ο δικός του Μοντγκόμερι, τον αγνόησαν και σημάδεψαν την πτώση του Τρίτου Ράιχ. Ο Ρούσβελτ έπασχε από πολυομυελίτιδα, σχεδόν παράλυτος. Περπατούσε με σιδερένιους μηχανισμούς. Έσχατον όριον αντοχής. Όταν επισκεφθήκαμε με τη γυναίκα μου την ντάτσια (εξοχικό) του Στάλιν, ζήσαμε μοναδικές στιγμές. Είδαμε τον χώρο, όπου τον Φεβρουάριο του 1944, έγινε η μοιρασιά του κόσμου, από τους τρεις νικητές του Πολέμου, τον Ρούσβελτ, τον Τσώρτσιλ και τον Στάλιν. Δίπλα στην αίθουσα των ιστορικών συνεδριάσεων, ο Ρούσβελτ επειδή δεν μπορούσε να πάει σε ξενοδοχείο, όταν κουραζόταν κατέφευγε στο διπλανό δωμάτιο.
Ο Τζον Κένεντι φημιζόταν ως άκρως υγιής, ενώ στην πραγματικότητα, έπασχε από πολλές ασθένειες. Τη νόσο του Addison, οστεοπόρωση με δυνατούς πόνους, που τους αντιμετώπιζε με σκληρά φάρμακα. Ο Νίξον ήταν αλκοολικός, kαρκινοπαθής ήταν ο Σάχης καθώς και ο Μιτεράν. Αλλά όλοι τους τηρούσαν μυστική, την κατάσταση υγείας των. Φανταστείτε αν γινόταν γνωστή, μια πληροφορία για χρόνια πάθηση του ηγέτη. Δημοσιεύματα πληροφοριών και παραπληροφορίες, αποκαλύψεις και εκμαιεύσεις. Χαμός. Ο ηγέτης ανίκανος! Αλλά και τι γλυκιά είναι η εξουσία αυτών που φιγουράριζαν σα λιοντάρια και δέχονταν να παραμείνουν στον θώκο. Ζούσαν με στενές σχέσεις, αγάπης αλλά και μίσους με τους θεράποντες γιατρούς, αφού ζούσαν οι καημένοι με το μαχαίρι στον λαιμό, για μια ενδεχόμενη ή πιθανή διάδοση περί της υγείας του ηγέτη.
Βαρύτατοι ασθενείς στον περασμένο αιώνα ήσαν οι τρεις αιμοσταγείς Δικτάτορες. Ο Χίτλερ με έξι εκατομμύρια αθώων θυμάτων του. Ο Στάλιν με έξι εκατομμύρια αντιφρονούντων, στα οποία πρωτοστάτησε, ο αιμοσταγής Μπέρια με τα Γκουλάγκ, τα στημένα Δικαστήρια, τα ψυχιατρεία τους, τους βασανισμούς και τις εκτελέσεις. Ο Στάλιν σκότωσε σχεδόν όλους τους γιατρούς του από τον φόβο λανθασμένης διάγνωσης ή δολοφονίας του.
Και ο Φράνκο, δικτάτωρ της Ισπανίας με 1 εκατομμύριο θύματα του εμφυλίου. Αυτοί βέβαια δεν έπασχαν από νοσήματα διαφόρων οργάνων τους. Αλλά κάτι χειρότερο. Ήσαν παράφρονες. Τρελοί, ψυχασθενείς. Με ανήκεστη βλάβη του ψυχοπνευματικού τους είναι. Ο Μάο, επίσης. Για να στηθεί το κομμουνιστικό κόμμα στην Κίνα ποτίστηκε ο δρόμος με ποταμούς αίματος αθώων. Πλήθος βιβλίων ανιστορούν την τραγωδία του Κινεζικού λαού. Θα είδατε πρόσφατα τη Μέρκελ, που έτρεμε σαν το ψάρι, μπροστά σε εκδηλώσεις στη Γερμανία. Η ισχυρά Κυρία που Κυβερνά τις τύχες πολλών λαών, ποτισμένη με φάρμακα.
Θέλετε και εγχώριους ηγέτες; Τι να πει κανείς. Ένας εγχώριος καραβανάς ψυχοπαθής, με ιδεοληψίες και μεγαλομανής ο Παπαδόπουλος. Με τη βία, τα μαρτύρια, τα ξερονήσια και τις φυλακίσεις, επέβαλε στην Ελλάδα τον σκοταδισμό. Ακόμα σε συγκεντρώσεις ανθρώπους του πνεύματος, φοβέριζε πως θα τους βάλει στον πάγο και τον γύψο αν δεν αποδεχθούν την Επανάστασή του. Το έπακρον της παραφροσύνης. Τι ήταν ο Ανδρέας; Κομμουνιστής εκ βάθρων, με κωλοτούμπες έγινε φαν καπιταλιστικού κράτους. Στα τελευταία του με φάρμακα και θεραπείες ράκος πραγματικό, ο κατ’ ευφημισμόν «Σιδερένιος».
Αυτοί λοιπόν και άλλοι πολλοί «Ων ούκ έστι αριθμός», ενάντια στον Νόμο, φύσης και ανθρώπων, ξεχνούν πως ένας ηγέτης πρέπει να έχει υγεία ταύρου. Και προ παντός να έχει την αυτεπιγνωσίαν να παραδώσει το σκήπτρο του για το καλό της πατρίδας.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
