Από τη σκόπιμη απουσία ευρωπαϊκού στρατού που θα διασφάλιζε την ακεραιότητα των συνόρων της. Αυτό συμβαίνει, διότι η πολιτική της επιβάλλεται από τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών κρατών της, τα οποία στον βωμό του κέρδους και της αύξησης του πλούτου θυσιάζουν ακόμα και τα κυριαρχικά δικαιώματα κρατών-μελών της...
Χειρότερη ακόμα είναι η συμπεριφορά του ΝΑΤΟ το οποίο ενεργεί κατά τρόπο συμφεροντολογικό απέναντι στο δίκιο των μικρών λαών, παρεμβαίνοντας μόνον εκεί που τα συμφέροντα των αδύναμων ταυτίζονται μ’ αυτά των ισχυρών. Των υπερατλαντικών ορέξεων των Αμερικανών, που δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους σε εμπόλεμες περιοχές που είναι φτωχές και που κατά δήλωση του προέδρου τους δεν έχουν να δώσουν τίποτα άλλο, παρά μόνον «αίμα και άμμο»...
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η χώρα μας θα αντιμετωπίζει εσαεί, από μόνη της, χωρίς την υποστήριξη φίλων και συμμάχων τη μεταναστευτική πίεση και τις ασίγαστες παραβιάσεις του εθνικού μας χώρου από την πολεμική αεροπορία του νταή και αδίστακτου σουλτάνου. Γιατί τα γεωπολιτικά και οικονομικά τους συμφέροντα είναι μεγαλύτερα και περισσότερο προσοδοφόρα στην απέναντι πλευρά, ακολουθώντας έτσι τη γνωστή πολιτική των ίσων αποστάσεων ή της αποστασιοποίησης από την αλήθεια και το δίκιο...
Τι πρέπει να γίνει όμως για να επικρατήσει η αξία της αλληλεγγύης και του δικαίου στην ευρωπαϊκή ένωση; Η απάντηση, από τα μέχρι τώρα συμβαίνοντα, είναι μία: Η δημιουργία ομοσπονδιακού ευρωπαϊκού στρατού. Σκοπός του η διαφύλαξη των αρχών της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών της Ν.Α. Μεσογείου και όχι μόνον, η οποία θα είναι απόρροια της αυστηρής τήρησης της διεθνούς νομιμότητας και των ισχυουσών συνθηκών. Μια τέτοια δύναμη θα απέτρεπε εν τη γενέσει της, την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου...
Γιατί κανένας δεν θα αποτολμούσε να αντιπαραταχθεί στη συλλογική δράση μιας τέτοιας ισχύος. Και ο νεόκοπος σουλτάνος κλεισμένος στο καβούκι του δεν θα μπορούσε να στείλει τα παρωχημένα ερευνητικά του σκάφη, που ούτε νερό δεν μπορούν να βρουν, να κάνει τον παλληκαρά και νοικοκύρη σε ξένους αχυρώνες. Πολύ δε περισσότερο να πολιορκεί με μετανάστες τα χερσαία σύνορά μας και να παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο χώρο της πατρίδας μας.
Έτσι θα επιβληθεί η νομιμότητα στην περιοχή της Μεσογείου, η επικυρωμένη με διεθνείς νόμους και συνθήκες, και ο πολεμοχαρής ισλαμιστής ηγέτης θα πάψει να ονειρεύεται σουλτανάτα, χρυσοκέντητα παλάτια και ό,τι άλλο κατεβάζει ο ευφάνταστος νους του. Επομένως, είναι επιτακτική ανάγκη και αίτημα των καιρών η αναστολή της λειτουργίας του αναχρονιστικού και γερασμένου αυτού θεσμού που η διαχρονική του πρακτική είναι μάλλον αρνητική παρά θετική: συμφέροντα, πόλεμοι, αίμα, προσφυγιά, καταστροφές, δυστυχία...
Καλύτερα, όμως ν’ αφήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος να καταγράψει με την αντικειμενική γραφίδα του τη διαχρονική πορεία αυτής της συμμαχίας από την εποχή που αποτελούσε το αντίπαλο δέος του πάλαι ποτέ «Συμφώνου της Βαρσοβίας» και της μετεξέλιξής του, μετά την κατάργηση αυτού, σε διεθνή χωροφύλακα και υποστηρικτή των συμφερόντων των ισχυρών της Δύσης.
Από τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι ο θεσμός αυτός δεν πληροί τις προϋποθέσεις μιας δίκαιης και ανιδιοτελούς συμμαχίας. Και αυτό το αποδεικνύουν τα συμβαίνοντα εντός του οργανισμού αυτού και όχι μόνον. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η συγκρότηση ενός άλλου οργάνου, ευρωπαϊκού. Μιας συλλογικής στρατιωτικής δύναμης, δόγμα της οποίας θα αποτελεί η αυστηρή τήρηση της διεθνούς νομιμότητας και των αρχών του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.
Νομίζω ότι ένας τέτοιος στρατός αρχών και αξιών θα συνιστά τη σταθερά της παγίωσης της ειρήνης και του δικαίου στη Ν.Α. Μεσόγειο και στον κόσμο. Η συγκρότησή του αποτελεί υποχρέωση των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στους λαούς της και τον πολιτισμό της.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
