Αυξάνεται λέει ο αριθμός των δόσεων για όσους δεν μπορούν να πληρώσουν στο φορο-ληστρικό κράτος, για να αποκτήσουν την περιουσία των γονιών τους! Υπάρχει χειρότερο πράγμα για την ελληνική παραδοσιακή οικογένεια, πιο ωμή προσβολή στον θεσμό της οικογένειας, οι κληρονόμοι να αποποιούνται την κληρονομιά επειδή η εφορία ως γκρουπιέρης σε καζίνο αρπάζει τα ποσοστά της από την ιδιωτική περιουσία;
ΚΑΙ γιατί βρε ελεεινοί - μακρυχέρηδες να σας πληρώνουμε φόρους κληρονομιάς; Ο γονιός δηλαδή που άφησε στο παιδί του το ακίνητο, δεν μόχθησε μια ζωή πληρώνοντας όλα τα χαράτσια για να το φτιάξει; Από αυτό το ίδιο το ακίνητο, δεν καρπωθήκατε τους φόρους των εργαζομένων από δέκα επαγγέλματα, που απαίτησε η ανέγερσή του; Δεν πλήρωνε κάθε χρόνο τα ...μαλλιοκέφαλά του στην εφορία ο πρόγονος, τον απίστευτο φόρο Βενιζέλου ο επίγονος, τον ΕΝΦΙΑ, τον οποίο αφού πρώτα τον ψήφισαν, υποτίθεται πως θα καταργούσαν όλοι; Πού άλλού μωρέ, ελεεινοί άρπαγες, στον πολιτισμένο κόσμο είδατε να πληρώνουν οι νοικοκυραίοι ενοίκιο στα ίδια τους τα σπίτια;
ΦΟΡΟΣ κληρονομιάς λοιπόν, σε ένα κράτος με συμπεριφορά ληστή! Άντε λες, στην Ψωροκώσταινα ζούμε, ανάγκη έχει τους φόρους, αλλά να υπάρχει κάποιο μέτρο βρε αδελφέ, ανάλογο όμως με το ύψος του ετήσιου εισοδήματος του κληρονόμου. Κάτι σαν μεταβίβαση ακινήτου, ένα ελάχιστο τέλος, για τα χαρτιά που λέμε, ώστε να μην μένουν στην κατοχή του δημοσίου χιλιάδες ακίνητα, περιουσίες που αποκτήθηκαν με ιδρώτα και αίμα και που στο τέλος αλλάζουν χέρια στην ξεφτίλα, μέσα από απάνθρωπες διαδικασίες δημοπρασιών, όπου ουδείς νοιάζεται για το ανθρώπινο συναίσθημα, αυτό δηλαδή της απώλειας της γονικής περιουσίας.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ εάν η πλειονότητα των σημερινών νέων, των παιδιών της γενιάς των 400 ευρώ, μπορούν να αποδεχτούν, πληρώνοντας πάλι σχεδόν την αξία τους, τα ακίνητα που τους κληροδοτούν οι γονείς τους, όταν αυτοί φύγουν από αυτόν τον μάταιο κόσμο. Και ανησυχώ για την καταλληλότητα των πολιτικών μας όσο δεν ρυθμίζουν επιτέλους το μέγα κοινωνικό θέμα του φόρου κληρονομιάς, που ξεριζώνει συθέμελα τις ρίζες του μοναδικού στον κόσμο δέντρου της ελληνικής οικογένειας. Δεν είναι αναληθές ότι σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν και υπάρχουν κληρονόμοι που θεωρούν «τιμωρία» την επιλογή των γονιών τους να τους γράψουν μεγάλες περιουσίες! Και στις εφορίες οι φάκελοι «αποποίηση κληρονομιάς» συνεχώς πληθαίνουν! Σημεία των φορο(ληστρικών) καιρών...
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
