Ο Δήμος Τεμπών, το Τ.Σ. Ραψάνης, τα τοπικά οινοποιεία και οι τοπικοί φορείς έχουν τα τελευταία χρόνια αναλάβει και πραγματοποιούν τη διήμερη εκδήλωση και βέβαια πολύ καλά κάνουν.
Με κάποια μικρή θλίψη παρακολουθώ ορισμένους συμπατριώτες μου να διαγωνίζονται να αποδείξουν πώς φτάσαμε ως εδώ και να ξεχνούν ή να μη γνωρίζουν το ξεκίνημα αυτής της ιδέας.
Το ξεκίνημα της Γιορτής Κρασιού Ραψάνης έγινε στο μακρινό πλέον 1981, όταν ο νεοσύστατος τότε οινοποιητικός συνεταιρισμός Ραψάνης προσπαθούσε επί προεδρίας μου να διοργανώσει την πρώτη γιορτή με σκοπό την προβολή της Ραψάνης ως επώνυμης περιοχής παραγωγής οινικών προϊόντων.
Σα χτες θυμάμαι που αντιγράψαμε με τον Σωτήρη Γεροβασίλη το καταστατικό οργάνωσης της περίφημης τότε γιορτής κρασιού Αγχιάλου και ξεκινήσαμε την οργάνωση της δικής μας γιορτής στην πλατεία της Ραψάνης.
Θυμάμαι όσους μας συμπαραστάθηκαν και ήταν οι περισσότεροι, όπως ο Γιώργος Μαργκάς και ο Θανάσης Αργυρούλης, άλλα και τους λίγους που χλεύασαν την προσπάθειά μας και ας είχαν κάποιοι και άμεσο όφελος από τη γιορτή, όπως οι πιο πολλοί από τους καταστηματάρχες του χωριού μας.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Γι’ αυτό και τότε τα δώσαμε όλα προκειμένου να ξεκινήσει αυτός ο θεσμός στον τόπο μας. Προσωπικά δε λυπήθηκα να συμβάλω χρηματικά εξολοκλήρου και να παρακινήσω συμπατριώτες μου, αλλά και εργαζόμενους στην επιχείρησή μου ώστε να πραγματοποιηθεί η πρώτη γιορτή κρασιού στη Ραψάνη.
Όμως μόνο για τρία χρόνια συνεχίστηκε η προσπάθειά μας αυτή. Ο έντονος κομματισμός που εκείνα τα χρόνια φούντωνε και σάρωνε τις τοπικές κοινωνίες, αλλά και η έλλειψη πραγματικού συνεταιριστικού πνεύματος, αδρανοποίησαν τον συνεταιρισμό μας και η γιορτή κρασιού σταμάτησε για πολλά χρόνια.
Το 1992 επί προεδρίας Ι. Χατζή δραστηριοποιηθήκαμε κάποιοι από τους παλιότερους μέσα από το τότε κοινοτικό συμβούλιο, να βρούμε έναν χώρο υπαίθριων εκδηλώσεων που θα αποτελούσε σημείο αναφοράς για την αναβίωση της γιορτής του κρασιού. Εντόπισα τότε τον χώρο στο αλώνι της Αγίας Τριάδας και προσπαθήσαμε και πήραμε την έγκριση του Δασαρχείου Λάρισας ώστε να αξιοποιηθεί μελλοντικά.
Πέρασαν χρόνια και τελικά επί δημαρχίας Ν. Βαλσαμόπουλου αναβίωσε η γιορτή οίνου και αμπελιού με τη συνεργασία όλων των τοπικών φορέων και των οινοποιείων της Ραψάνης.
Κλείνοντας τη σύντομη ιστορική αναφορά επιτρέψτε μου δύο επισημάνσεις.
Η πρώτη προς τους διοργανωτές αφορά στον χαρακτήρα της γιορτής κρασιού που θα πρέπει να στοχεύει πιο συγκεκριμένα στην ουσιαστική προβολή του αμπελιού και των οινικών προϊόντων της Ραψάνης και να μη μοιάζει με εμποροπανήγυρη και ευκαιρία να πουλήσουν κάποιοι δύο μπουκάλια κρασί και μια νταμιτζάνα τσίπουρο στους επισκέπτες.
Η δεύτερη επισήμανση είναι προς τους συμπατριώτες μου στη Ραψάνη και κυρίως σ’ αυτούς που ασχολούνται με τα κοινά. Που εν έτη 2019 ασχολούνται ακόμη με πάθος για το ποια άραγε παράταξη βγήκε κερδισμένη από τις πρόσφατες τοπικές εκλογές, η «Δεξιά» ή η «Αριστερά». Ξεπερασμένες έννοιες, τουλάχιστον με τον τρόπο που τόσα χρόνια γνωρίζαμε.
Η ίδια η ζωή τις έχει ξεπεράσει. Μόνο ενωμένοι για το καλό του τόπου μας θα πάμε μπροστά στην εποχή που ήδη ξεκίνησε και δεν μας περιμένει.
Αρκεί να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος που μας κράτησαν πίσω και να δώσουμε πραγματική αξία στον τόπο μας. Το αξίζουμε εμείς και τα παιδιά μας ακόμα περισσότερο.
Με εκτίμηση,
Αθανάσιος Καρπούζας
