ΠΕΡΑ όμως από τις παλικαριές ενός λαού, που από τη φύση του, μύγα στο σπαθί του δεν σηκώνει, απορίας άξιο είναι, πώς γίνεται, μετά από τόσα πολλά δύσκολα και στερημένα χρόνια, όπου τα μισά ελληνικά νοικοκυριά ζουν στη δυστυχία και τα άλλα μισά προσπαθούν να συμβιβαστούν με τον συνεχιζόμενο οικονομικό μαρασμό, πώς μπορεί να μην βάλαμε μυαλό; Πώς γίνεται ύστερα από τόσες και τόσες βαριές θυσίες, να γυρνάμε πάλι στα ίδια που μας έφτασαν εδώ;
Η ΛΟΓΙΚΗ λέει ότι ένας πληθυσμός που στη συντριπτική του πλειονότητα συμμετείχε παθητικά, δια μιας εντελώς ακατανόητης και περίεργης ανοχής στην καταλήστευση της περιουσίας του και στην αφαίμαξη του εισοδήματός του, αλλά και στο «ριφιφί» των ασφαλιστικών ταμείων, δεν είναι δυνατόν και μετά την (τυπικώς) έξοδο από τα μνημόνια να συνεχίζει να ανέχεται καταστάσεις, αλλά και να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σαν να μην τον επηρέασε καθόλου η χαμένη δεκαετία.
ΜΠΟΡΕΙ, δυστυχώς, ακόμα και μετά από όλα αυτά τα δεινά, να πασχίζει πάλι να κλέψει την εφορία, να στριμώχνεται στα πολιτικά γραφεία για κανέναν διορισμό στο δημόσιο, να επενδύει το υστέρημά του στα ποτά, στα μπαρ και στα ξενύχτια, να προσπερνάει με απάθεια την (πολιτική) κοροϊδία της απόδοσης συντάξεων των 25.000 ευρώ μηνιαίως, να μην τον νοιάζει που το «ιδιωτικό» τρώει το «δημόσιο» στους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, να θεωρεί απολύτως φυσιολογικό όλες οι συναλλαγές του να περνούν πλέον από τις τράπεζες, να συμβιβάζεται στην ιδέα ότι πια η Ελλάδα με τους ρυθμούς απεξάρτησής της από τους δανεισμούς ούτε σε έναν αιώνα δεν θα έχει πλήρως ανακάμψει, ότι οι νέες γενιές των Ελλήνων θα παλεύουν χρόνο με τον χρόνο με την ανεργία και δεν θα μπορούν να χτίσουν ελπίδες σε ένα κράτος εντελώς ξεχαρβαλωμένο που αγκομαχά να ανακάμψει.
ΜΠΟΡΕΙ όμως να αλλάξει ποτέ ένας λαός που του άρπαξαν από την τσέπη τις οικονομίες του και δεν άνοιξε μύτη, που του έστειλαν τα παιδιά στην ξενιτιά να γίνουν σερβιτόροι και δεν ξεσηκώθηκε το σύμπαν, που άρπαξαν τις συντάξεις και τον ιδρώτα μιας ζωής των παππούδων του και δεν έγινε η παραμικρή ταραχή, που μπορεί ο εφοριακός να μπαίνει στους τραπεζικούς λογαριασμούς και να αρπάζει καταθέσεις; Δυστυχώς τέρμα οι παλικαριές. Του Ελληνα ο τράχηλος και ζυγό βεβαίως υπομένει!
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
