Ι. Το πιο ευχάριστο σε κάθε εκλογή, είναι πως πετούν και σε μας τους φτωχούς κανένα κοκαλάκι για γλείψιμο, όσο για υποσχέσεις, μπαφιάσαμε. 2. Η προεκλογική περίοδος, ίσως για πρώτη φορά, δεν είχε ενδιαφέρον και εξάρσεις. Ο λαός ήταν κουρασμένος, απελπισμένος, παρατημένος. Που είναι ο καιρός, που είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις, πάθη και αντεγκλήσεις, σε στέκια και καφενεία. Καυγάδες μέχρι χειροδικίες. Αυτή τη φορά, όλα πέρασαν στη μούγκα. Οι «Λόγοι», περνούσαν ξυστά, σα να μη τους ακούγαμε. Η στάση αυτή είχε τους λόγους της. Μα δεν είναι του παρόντος να την αναλύσουμε.
2. Αντίθετα όμως, η κομματική αντιπαράθεση των πολιτικών στα κανάλια και κυρίως μέσα στη Βουλή, θα μας μείνει αξέχαστη. Τέτοια ξευτίλα. Τέτοιος εκπεσμός. Τέτοιο τσαλαπάτημα ευπρεπούς συμπεριφοράς. Τέτοια έλλειψη ευγένειας, σοβαρότητας και ευθύνης; Πρωτοφανές! Δύο Μονομάχοι. Κατέναντι. Κοκορομαχίες μέχρι τελικής πτώσης. Δεν άφησαν στο ιερό τους άβατα, ούτε τα οικογενειακά τους άπλυτα. Ειπώθηκαν πολλά Απαράδεκτα. Αίσχιστα και ποταπά για Εθνοπατέρες. Μόνο πάνω στον ασίγαστο θυμό τους, ξέχασαν να μας πουν, τι θα γίνει με την Παιδεία, την Υγεία, την Οικονομία, την ασφάλεια. Για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Τραγικό εκείνο το 3/ήμερο. Όμως όλη εκείνη η ασχημοσύνη τους, η αλαζονεία, η οίηση και μεγαλαυχία, έγινε μπούμερανγκ σε βάρος τους. Ο λαός μάρτυρας εκείνων των άσχημων ημερών τους καταδίκασε. Και τότε οι κύριοι Σωτήρες μας, αντελήφθησαν την γκάφα τους. Άμεσα ηρέμησαν και έβαλαν μπρος το τροπάριο της μετριότητας, της μετριοπάθειας. Κατέβασαν τους τόνους.
3. Το πλήθος των Υποψηφίων μας εντυπωσίασε. Εκατοντάδες στην πόλη μας, μας πλημμύρισαν με χαρτομάνι, φωτογραφίες ανφάς, προφίλ. Γέλια γλυκανάλατα, τεμενάδες στους δρόμους. Υποτιμητικές γι’ αυτούς, επισκέψεις στα σπίτια για ένα «Σταυρουδάκι» Ρυπαντές πεζοδρομίων και δρόμων. Πράσινα φυλλάδια των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ, στα οδοστρώματα. Όποια αντίθεση! Μα τόσο κόπτονται για το καλό μας; Ε, μη λέμε και ανέκδοτα. Η εξουσία είναι γλυκιά και ελκυστική. Να βάλουμε το ποδαράκι μας στη Βουλή και τι άλλο; Αμ, εκείνο το γυρολόι, των ποντικών του βυθιζόμενου πλοίου, από κόμμα σε κόμμα, για να επιβιώσουν πολιτικά! Μίλησε κανείς για σοβαρότητα, για ιδεολογία, για τσίπα και μπέσα; Μερικοί άνθρωποι, άλλαξαν το κόμμα τους για να τηρήσουν τις αρχές τους. Άλλοι πάλι, θυσίασαν τις αρχές τους για χάρη του κόμματος.
4. Όσοι ψηφοφόροι, κράτησαν το χαρτομάνι που τους έδινε ο Δικαστικός Αντιπρόσωπος, είδαν με έκπληξη, πως μεταξύ των 20 διαγωνιζομένων κομμάτων τα 7 ή 8 ήταν Κομμουνιστικά. (Κ.Κ.Ε.)- (Ανταρσία)- (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδος ΟΚΔΕ) – (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα Τροτσκιστές ) – (Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Μάρξ-Λένιν (μ.λ.)) (Μαρξιστικό Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (μ.λ.) ΚΚΕ)-(ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ. Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) κ.ά. Τέτοιος κατακερματισμός ιδεολογικός; Τέτοια πρεμούρα κι αυτοί να μας σώσουν; Αλλά και τέτοια Βαβέλ σε κόμμα τόσης Ιστορίας. Οποία ή συντροφική ενότης;
5. Εγώ λέει ο τελευταίος των ομιλητών, εντυπωσιάστηκα, από τους λόγους των Μονομάχων. Ήταν σχεδόν όλοι πομπώδεις και υποσχετικοί. Άνυδροι και επαναληπτικοί. Γεμάτοι δάνεια και ξέφτια άλλων εποχών. Σαν παραμύθια, που τα έλεγαν τα καλά παιδιά. λ.χ. ΣΥΡΙΖΑ = Μόνον εμείς μπορούμε ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα. Σας βγάλαμε από τα Μνημόνια. Περπατάμε στον δρόμο της ανάπτυξης. Ν.Δ. = Εμείς θα φέρουμε τις μεταρρυθμίσεις, τις επενδύσεις, την Οικονομική Άνοιξη. ΚΚΕ = Μόνο το Κόμμα μας θα φέρει ελπίδα και φως, με την πάλη της εργατιάς. ΜέΡΑ 25 = Εμείς θα σας οδηγήσουμε στο τέλος της κρίσης. ΛΕΒΕΝΤΗΣ = Φρένο στον Μητσοτάκη. Καταδίκη του Τσίπρα. ΚΑΜΕΝΟΣ = Εμείς έχουμε τη λύση των προβλημάτων Ελλάδας και Ευρώπης. (Επιμένει ο άνθρωπος στη μεγαλομανία του)… ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ = Είμαστε οι γνήσιοι πατριώτες με καθαρά χέρια και βούληση, για να σώσουμε την Ελλάδα από την καταστροφή.
Η συζήτηση έληξε εδώ χωρίς σχόλια. Σχόλια ας κάνουν οι πολιτικοί.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
