Αφορμή της απορίας αυτής στάθηκε πρόσφατη συνέντευξη του ΔΣΑ με θέμα «Τα Δικαιώματα των Δικηγόρων στην Τουρκία». Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα το 2016 και την προεδροποίηση του τουρκικού πολιτεύματος έχει εγκαθιδρυθεί στην Τουρκία μία «ανελεύθερη δημοκρατία» (illiberal democracy) που θέτει εν αμφιβόλω όλες τις εγγυήσεις μιας δικαιοκρατούμενης και ευνομούμενης πολιτείας.
Ένα από τα θύματα της υπάρχουσας κατάστασης είναι η δικηγόρος και ακτιβίστρια Μπαρκίν Τιμτίκ, μέλος του Νομικού Γραφείου του Λαού, η οποία καταδικάστηκε ελλείψει στοιχείων σε ποινή πολυετούς κάθειρξης για φερόμενη σύσταση και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, χωρίς να τηρηθούν οι εγγυήσεις της δίκαιης δίκης.
Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του κοντινού περιβάλλοντος, η Μπαρκίν διαγνώστηκε με σοβαρό πρόβλημα υγείας που έχρηζε άμεσης επέμβασης.
Προφανώς, η δικηγόρος χειρουργήθηκε χωρίς να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις υγείας σε συνθήκες φυλάκισης που εμποδίζουν ανεπανόρθωτα την έγκαιρη θεραπεία της. Τα δικαιώματα του ασθενούς προβλέπονται σε εθνικά και παγκόσμια κείμενα, τα οποία η Τουρκία παραβιάζει απροκαλύπτως και απίνως.
Η Διακήρυξη της Λισαβόνας αναφέρει ότι «ο ασθενής έχει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του ιατρού του», ενώ η Διακήρυξη του Άμστερνταμ τονίζει ότι «ο ασθενής έχει το δικαίωμα να επιλέγει ή να αλλάζει τον ιατρό ή το προσωπικό υγείας ή και το νοσοκομείο».
Επακόλουθο όλων των ανεξέλεγκτων αυθαιρεσιών ήταν η άμεση αντίδραση και η συντονισμένη δράση πολλών δικηγορικών συλλόγων, ΜΚΟ και Σωματείων Εργαζομένων που αιτούνται για την απελευθέρωσή της. Ακόμη και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητεί εξηγήσεις για τις απολύσεις και τις συλλήψεις ανθρώπων του νομικού κόσμου.
Η Μπαρκίν, λοιπόν, βρέθηκε και αφέθηκε στον θάνατο των φυλακών εξαιτίας της έντιμης άσκησης των καθηκόντων, της δημοκρατικής και φιλάνθρωπης φύσης της. Υπερασπιζόταν διακαώς τα δικαιώματα των εργατών και φρόντιζε για τα προβλήματα του λαού. Η Τουρκική Κυβέρνηση, όμως, διέκοψε με βάναυσο τρόπο το έργο της, αφού στοχοποιεί εύκολα πλέον τους δημοκράτες και τους ακτιβιστές, θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση το Κράτος Δικαίου, ποδηγετεί τη Δικαιοσύνη και συνθέτει μια εικόνα «παρακρατούμενης δημοκρατίας», όπου οι αντιφρονούντες διώκονται με φαραωνικό τρόπο.
Οι φυλακές της Τουρκίας είναι υπερπλήρεις. Από το 2016 έχουν συλληφθεί πάνω από 100.000 άνθρωποι και η πλειάδα αυτών είναι άνθρωποι που εναντιώθηκαν στον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό του ΑΚΡ. Σήμερα, στη γείτονα χώρα μια δήλωση, μια δημοσίευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να οδηγήσει κάποιον με συνοπτικές διαδικασίες στο εδώλιο, αχρηστεύοντας την πρακτική σημασία των δικαστηρίων, καθώς ο σεβασμός στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου εκμηδενίζεται.
Δυστυχώς, στη σύγχρονη Τουρκία οι αυταρχικές καθεστωτικές πρακτικές έχουν μετατραπεί σε κεντρικό άξονα για την άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Η εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων, οι διοικητικοί εκτοπισμοί, ο θρησκευτικός φανατισμός και η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υφαίνουν έναν καινούριο και πιο σύγχρονο φασιστικό ιστό στην ήδη ταραγμένη Ευρώπη.
Η Δικαιοσύνη εμφανίζεται ανήμπορη να ξεχωρίσει το δίκαιο και το ηθικό από το άδικο και το παράνομο, αλληθωρίζει και συχνά τυφλώνεται από το συμφέρον και την εξουσία του ισχυρού. Ένας λαός, όμως, που κυβερνάται από την ανομία είναι καταδικασμένος να υποστεί τις συνέπειες αυτής. Ας γίνει, λοιπόν, η αρχή και ας θεωρηθεί ο σύσσωμος αυτός αγώνας για την απελευθέρωση της εν λόγω δικηγόρου ως μια έμπρακτη κίνηση αποδοκιμασίας του ακμαίου αυταρχισμού της Τουρκίας.
Από τη Δήμητρα Παπαθανασίου
(*) Η κ. Δήμητρα Παπαθανασίου είναι φοιτήτρια Νομικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
