Κι αυτό, γιατί δεν σταθήκαμε όρθιοι, αλύγιστοι και εθνικά ενωμένοι στις πιέσεις των ισχυρών. Με αποτέλεσμα να λείπουν οι σθεναρές, ομόψυχες και ομόθυμες γραμμές αντίστασης και αντίδρασης, που θα καθήλωναν και θα νικούσαν τους σφετεριστές των δικαίων μας.
Αυτή η απουσία γενναίας εθνικής στρατηγικής οδήγησε στην έλλειψη σχεδίου έρευνας και προστασίας των ελληνικών μειονοτήτων που διαβιούν σε κράτη ευρισκόμενα βορείως της πατρίδας μας. Στην Αλβανία και στο Ν. μέρος αυτής, τη Βόρεια Ήπειρο, όπου οι ομογενείς μας δοκιμάζονται βάναυσα απ’ το αρπακτικό καθεστώς Ράμα και στα Σκόπια, στα οποία οι εγκαταλειμμένοι και μη καταγεγραμμένοι Έλληνες βλάχοι είναι ανύπαρκτοι για την Ελληνική πολιτεία, αν και αναφορές ειδικών μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, αφημένοι στο έλεος της σλαβικής προπαγάνδας.
Η «κορωνίδα» των εθνικών μας συμφορών υπήρξε η Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Η δημιουργός του ξεριζωμού, της προσφυγιάς και των χαμένων πατρίδων. Αιτία ο διχασμός, η έλλειψη εθνικής συνεννόησης… Και τα βάσανα του γένους συνεχίζονται με τα πογκρόμ κατά των ομογενών μας της Κων/πολης. Το ένα το 1941 με το περίφημο «βαρλίκι». Τους αβάσταχτους φόρους εναντίον των μειονοτήτων και ιδιαίτερα της ελληνικής. Και το δεύτερο το 1955 το οποίο αποτέλειωσε την ύπαρξη των εκεί ομογενών μας. Αφού ο εξοντωτικός υπό των Τούρκων διωγμός τούς ανάγκασε, εκτός ελαχίστων, να εγκαταλείψουν την Πόλη και να καταφύγουν κυρίως στην Ελλάδα. Η οποία ουδόλως αντέδρασε υπό μορφή αντιποίνων, γιατί δεν υπήρχε σχέδιο. Βούληση αντίδρασης στην ιταμή και βάρβαρη συμπεριφορά των Τούρκων.
Στο σύνολο των εθνικών μας παθών και το οδυνηρότερο εντός της επικράτειάς μας υπήρξε ο εμφύλιος πόλεμος (1946-49), κατά τον οποίο οι Έλληνες κατέστρεψαν τον τόπο τους. Αποτέλεσμα της πάλης των δογματικών ιδεολογιών, που στον αγώνα της επικράτησης αγνοούν τη συνεννόηση, τον συμβιβασμό, τη φιλοπατρία, τον άνθρωπο…
Στα ατέλειωτα βάσανα του έθνους των Ελλήνων έρχεται να προστεθεί η τραγωδία της Κύπρου. Η εισβολή των μανιασμένων στιφών του Αττίλα το 1974 και η κατοχή του Β’ τμήματος της μεγαλονήσου. Την κερκόπορτα της εθνικής αυτής καταστροφής άνοιξε το αντεθνικό και αντιδημοκρατικό πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Που «νομιμοποίησε» την επέμβαση της Τουρκίας ως εγγυήτρια δύναμη προστασίας της Τουρκοκυπριακής μειονότητας. Έτσι έγινε το μεγάλο κακό, που τελικά θα οδηγήσει στη διχοτόμηση της Κύπρου.
Και ο κύκλος των εθνικών μας συμφορών, προς το παρόν, έκλεισε με την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, που πρόσφατα επικυρώθηκε από μια ισχνή και ανομοιογενή πλειοψηφία. Χωρίς την κοινοβουλευτική συναίνεση και τη λαϊκή ετυμηγορία. Έτσι υποταχθήκαμε στα συμφέροντα Αμερικανών, Ευρωπαίων και Σκοπιανών.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δημιουργοί των συμφορών του γένους μας. Γιατί μας έλλειπε η εθνική συνεννόηση και στρατηγική. Που θα μας κρατούσαν δυνατούς κι ανίκητους στις πιέσεις των ισχυρών. Αυτό όμως δεν το πετύχαμε γι’ αυτό και υποταχθήκαμε. Γιατί ήμασταν διαιρεμένοι και κιοτέψαμε. Καιρός πια ν’ αλλάξουμε μη μας βρουν και άλλες συμφορές. Βάζοντας στη θέση του διχασμού την εθνική συνεννόηση. Το γιατρικό της βαριάς πληγωμένης πατρίδας μας. Για να τραβήξουμε μπροστά. Τον δρόμο της προόδου και της εθνικής μας επιβίωσης. Ας το επιχειρήσουμε λοιπόν.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
